Πέμπτη 13 Μάη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Αναδείχθηκε η ανάγκη δημιουργίας κατάλληλων κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών

Ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών φορέων και συζήτηση επί των άρθρων χτες στην κοινή συνεδρίαση των αρμόδιων Επιτροπών της Βουλής

Με την ακρόαση των εξωκοινοβουλευτικών φορέων και τη συζήτηση επί των άρθρων συνεχίστηκε χτες η κοινή συνεδρίαση των αρμόδιων Επιτροπών της Βουλής για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα Οικογενειακού Δικαίου».

Συμμετείχαν συνολικά 21 φορείς, από τους οποίους η συντριπτική πλειοψηφία ανέδειξε την ανάγκη στήριξης των διαζευγμένων γονιών από κατάλληλες κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες, που θα εξομάλυναν τις συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς, ως προϋπόθεση για να λειτουργήσουν οι όποιες νομοθετικές αλλαγές στα ζητήματα του Οικογενειακού Δικαίου και θα περιόριζαν δραστικά τις περιπτώσεις των παιδιών που βιώνουν τις συνέπειες χρόνιων κοινωνικών προβλημάτων και συμπεριφορών.

Η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, Χριστίνα Σκαλούμπακα, αφού επισήμανε ότι ούτε το ισχύον Οικογενειακό Δίκαιο (αν και η ΟΓΕ και το εργατικό κίνημα τη 10ετία του '80 συνέβαλαν στο να απαλειφθούν κάποιοι αναχρονισμοί) ούτε οι προτεινόμενες αλλαγές της κυβέρνησης έχουν στο επίκεντρο το παιδί και τα συμφέροντά του, ανέφερε ότι δεν μπορεί να γίνεται λόγος για προστασία του συμφέροντος του παιδιού όταν ο πυρήνας του νομοσχεδίου ενισχύει την άποψη πως η προσπάθεια των δύο γονέων να ρυθμίσουν τις σχέσεις τους με το παιδί αποτελεί ατομική τους υπόθεση, χωρίς καμία κρατική στήριξη. Ενώ διαχρονικά οι κυβερνήσεις εναποθέτουν αποκλειστικά το οικονομικό βάρος ανατροφής του παιδιού στους ανέργους ή κακοπληρωμένους γονείς του, χωρίς την παραμικρή κρατική πρόνοια για την οικονομική ενίσχυση του εισοδήματός τους μετά από ένα διαζύγιο. Ανέδειξε την απουσία δωρεάν κρατικών υπηρεσιών, οικογενειακού προγραμματισμού, συμβουλευτικής γονέων αλλά και παιδιών, που να είναι επαρκώς στελεχωμένες με κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, ψυχιάτρους κ.λπ., παρακολουθώντας στενά τη διαδικασία του διαζυγίου, συμβουλεύοντας τους γονείς για τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας με βάση το πραγματικό συμφέρον του τέκνου.

Επισήμανε ότι δεν μπορεί να γίνεται λόγος για προστασία του παιδιού όταν, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ο δικαστής για τον σχηματισμό κρίσης δεν έχει στη διάθεσή του τη γνωμοδότηση των επιστημόνων ψυχικής υγείας, όταν θα αποφασίζει ο ιδιώτης διαμεσολαβητής, ενώ οι προτεινόμενες διατάξεις του άρθρου 13, με στείρους μαθηματικούς υπολογισμούς, διανέμουν το χρόνο του παιδιού ανάμεσα στους δύο γονείς, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ουσιαστικά την καθημερινότητα του παιδιού, τις ιδιαίτερες συνθήκες ζωής και εργασίας των γονιών. Οπως, για παράδειγμα, ότι δουλεύουν σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα με ακανόνιστα κυλιόμενα ωράρια (π.χ. εμποροϋπάλληλοι), κατάσταση που θα γίνει χειρότερη με τα όσα προβλέπει το αντεργατικό τερατούργημα της κυβέρνησης.

Απαίτησε ανάμεσα στα άλλα να αφαιρεθεί από το νομοσχέδιο η απαράδεκτη προϋπόθεση που τίθεται, αυτή της καταδικαστικής οριστικής απόφασης για τον γονέα που έχει διαπράξει αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας. Με δεδομένο ότι τέτοια απόφαση παίρνει 4 με 6 χρόνια για να εκδοθεί, η διάταξη αυτή σημαίνει ότι ο κακοποιητικός γονέας θα συνεχίσει να είναι σε επαφή με το παιδί όλο αυτό το διάστημα είτε ο αθώος γονιός θα μηνύεται από τον άλλο γονέα και θα στερείται άδικα τη γονική μέριμνα.

Σε αντίστοιχες παρατηρήσεις προέβησαν μια σειρά ακόμα φορέων.

Στήριξη των παιδιών και των γονιών

Από την Κατερίνα Χάρη, πρόεδρο της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδας, αναφέρθηκε ότι με βάση την κλινική πρακτική και θεωρία για την ανάπτυξη και την ψυχική υγεία του παιδιού, δεν πρέπει να υπάρχει μια «οριζόντια» ρύθμιση της γονικής μέριμνας και της επιμέλειας των παιδιών μετά από ένα διαζύγιο, αλλά να εξετάζεται εξατομικευμένα η κάθε υπόθεση (συνθήκες κάθε ξεχωριστού ζευγαριού, η ηλικία των παιδιών, που περνάνε από κρίσιμες φάσεις στην αναπτυξιακή τους πορεία κ.ά.). Ενώ σε σχετική ερώτηση της ειδικής αγορήτριας του ΚΚΕ, Μ. Κομνηνάκα, απάντησε ότι υπάρχουν μόλις 45 δημόσιες δομές για την παιδική ψυχική υγεία, κυρίως στα αστικά κέντρα, που στην πλειοψηφία τους είναι υποστελεχωμένες. Αντίστοιχα, η εκπρόσωπος του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας, Ολγα Βερικάκη, επισήμανε την ανάγκη στήριξης των παιδιών και των διαζευγμένων γονιών από κοινωνικές υπηρεσίες.

Ο Παντελής Μποροδήμος, γγ της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, τάχθηκε κατά της ιδιωτικής διαμεσολάβησης, λέγοντας ότι πρόκειται για αδικαιολόγητη οικονομική επιβάρυνση των γονέων, όπως και κατά της ρύθμισης που θέλει οριστική καταδικαστική απόφαση για τον κακοποιητικό γονέα. Οπως ανέφερε, το ορθότερο είναι «κακή άσκηση της γονικής μέριμνας να διαπιστώνεται από το δικαστήριο μέσω ιδίως της εκπόνησης εμπεριστατωμένης έκθεσης κοινωνικών λειτουργών ή ψυχιάτρων και ψυχολόγων κ.λπ», δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο τις επιπτώσεις που έχει η έλλειψη τέτοιων δημόσιων δομών και υπηρεσιών.

Αντίστοιχα, προβληματισμό εξέφρασε μερίδα φορέων για τη διάταξη του άρθρου 13 που διανέμει το χρόνο του παιδιού ανάμεσα στους δύο γονείς, με την εκπρόσωπο της Εθνικής Επιτροπής για τα δικαιώματα του ανθρώπου, Κατερίνα Τρίμμη, να παρατηρεί ότι το κύριο ζήτημα στη γονική σχέση είναι η ποιότητα του χρόνου επικοινωνίας.

Από αρκετούς εκπροσώπους φορέων επισημάνθηκε η απουσία πρόβλεψης στο νομοσχέδιο για δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων, όπως ανέφερε και η εκπρόσωπος της Εταιρείας Οικογενειακού Δικαίου, Κατερίνα Φουντουδάκη, τονίζοντας ότι «χάθηκε μια ευκαιρία».

Προτάσεις που πραγματικά προστατεύουν το συμφέρον του παιδιού

Η Μαρία Κομνηνάκα επισήμανε κατά τη συζήτηση επί των άρθρων ότι «αν η κυβέρνηση ήθελε να αποσυμφορήσει τα δικαστήρια από τις οικογενειακές υποθέσεις, που όντως οι δικαστικές διαμάχες λειτουργούν σε βάρος του παιδιού, θα υιοθετούσε τις προτάσεις του ΚΚΕ.

Δηλαδή, τη στήριξη των δύο γονέων και των παιδιών από δωρεάν κοινωνικούς θεσμούς που θα εξομαλύνουν τις συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς.

Δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες πρόληψης σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού, σεξουαλικής αγωγής, προγράμματα θεραπείας οικογένειας και ζεύγους (πριν να φτάσουν στη λύση του γάμου), συμβουλευτικής γονέων. Αυτό το πλαίσιο θα περιόριζε δραστικά τις περιπτώσεις των παιδιών που βιώνουν τις συνέπειες χρόνιων κοινωνικών προβλημάτων και συμπεριφορών. Θα αναχαίτιζε την έκθεσή τους σε συγκρουσιακές καταστάσεις που διαμορφώνονται στην πορεία προς το διαζύγιο και μετά από αυτό, τις δικαστικές διαμάχες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την ανάγκη αυτή επισήμαναν στις παρεμβάσεις τους όλοι σχεδόν οι φορείς. Κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται ούτε ως δυνατότητα στο νομοσχέδιο. Οπως δεν προβλέπεται και από τις ισχύουσες διατάξεις, αφού αυτό διαχρονικά απουσίαζε από τον προσανατολισμό όλων των κυβερνήσεων, των κομμάτων δηλαδή που σήμερα χύνουν υποκριτικά δάκρυα για το συμφέρον του παιδιού».

Ανέδειξε ακόμα την ανάγκη της λειτουργίας οικογενειακών δικαστηρίων που θα στηρίζονται σε γνωμοδοτήσεις επιστημόνων, ψυχολόγων και κοινωνικών υπηρεσιών για να αντιμετωπίζουν τις διαφορές μεταξύ των γονέων.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ