Παρά την επίμονη προσπάθεια να εξωραΐσουν το ρόλο των ευρωατλαντικών συμμάχων της ελληνικής αστικής τάξης στην αντιπαράθεση με την Τουρκία και να ταυτιστούν τα συμφέροντα αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων της Ενέργειας με αυτά του ελληνικού λαού, η ίδια η πραγματικότητα τους διαψεύδει με πάταγο. Το ενδιαφέρον των μονοπωλίων αφορά τα κέρδη τους και μόνο. Γι' αυτό η παρουσία τους στην περιοχή οξύνει και δεν εκτονώνει τους ανταγωνισμούς. Οσο για τη συμβολή τους στη «θωράκιση» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, αρκεί να δει κανείς το παράδειγμα της Κύπρου για να καταλάβει πόσο αποπροσανατολιστικές και επικίνδυνες είναι τέτοιες απόψεις, που συστηματικά καλλιεργούν τα αστικά επιτελεία: Οι υδρογονάνθρακες στην κυπριακή ΑΟΖ και η πρεμούρα των μεγαλύτερων ενεργειακών ομίλων να τους εκμεταλλευτούν απρόσκοπτα, είναι από τα κεντρικά στοιχεία στη διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση του Κυπριακού, με τις διχοτομικές λύσεις να συναγωνίζονται η μια την άλλη πάνω στο τραπέζι, όπως έδειξε και η πρόσφατη άτυπη πενταμερής στη Γενεύη.