Για το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης (ΕΣΔ) για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία» ενημερώθηκε προχτές η Διαρκής Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων. Με γενικόλογες διακηρύξεις, που κωδικοποιούνται σε 30 στόχους κι εξειδικεύουν τη στρατηγική της ΕΕ 2020 - 2027 για τα Ατομα με Αναπηρία, η κυβέρνηση με ευχολόγια επιχειρεί να χτίσει «κοινωνικό προφίλ» στην πλάτη των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων.

Στις αποσπασματικές κι ανεπαρκείς παρεμβάσεις δεν υπάρχει τίποτα για όσα «καίνε» εκατοντάδες χιλιάδες αναπήρους. Αντίθετα, το Σχέδιο σηματοδοτεί την εκ νέου πριμοδότηση της «αξιολόγησης της αναπηρίας» (στόχος 4), όπου περιλαμβάνεται η γενίκευση του «κόφτη» της «λειτουργικότητας της αναπηρίας», η οποία αποτελεί μοχλό για νέες περικοπές σε αναπηρικά επιδόματα και συντάξεις.

Για την Ειδική Αγωγή (στόχος 12), παρά τις διάφορες διακηρύξεις για την καταγραφή μαθητών και φοιτητών, ακόμα και της σχολικής διαρροής ή των παιδιών που δεν πάνε καθόλου σχολείο, δεν προβλέπεται κανένα ουσιαστικό μέτρο για να μπορούν όλα τα παιδιά να έχουν το δικό τους σχολείο ανάλογα με την πάθησή τους.

Το κράτος αποποιείται κάθε ευθύνη για την εκπαίδευση κι αποκατάσταση των παιδιών με αναπηρία, κάνει λόγο για τη «συμπερίληψη», δηλαδή την ένταξη των ΑμεΑ στα γενικά σχολεία, χωρίς το απαραίτητο εξειδικευμένο προσωπικό, τις απαιτούμενες υποδομές και εξοπλισμό, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στην αναπαραγωγή του στίγματος και στον εκ νέου αποκλεισμό των ΑμεΑ από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Βγάζει από το συρτάρι και πάλι την «Κάρτα Αναπηρίας», η οποία θα χορηγείται στα άτομα που έχουν αναπηρία πάνω από 67%. Η «Κάρτα Αναπηρίας» της ΝΔ, όπως ακριβώς και η «κάρτα» του ΠΑΣΟΚ, που ποτέ δεν υλοποιήθηκε, στοχεύει στην αναδιανομή της φτώχειας ανάμεσα στους ανάπηρους και στη μετατροπή της όποιας Κοινωνικής Πρόνοιας σε «ελεημοσύνη» για τους πιο εξαθλιωμένους. Η χορήγησή της σε όσους έχουν αναπηρία άνω του 67% προβλέπει νέο γύρο «αξιολόγησης» στις Επιτροπές των ΚΕΠΑ.

Μεγάλος λόγος γίνεται και για την ψευδεπίγραφη αποϊδρυματοποίηση, που στόχο έχει να μειώσει τις κρατικές δαπάνες για την αναπηρία. Πρόκειται για μια βάρβαρη επιλογή, που έχει ήδη εφαρμοστεί στο χώρο της Ψυχικής Υγείας με τα γνωστά αποτελέσματα.

«Θα γίνεται πρώιμη διάγνωση και αυτό μέσα από ειδικά τεστ διεθνούς κύρους, μέσα από πολύ συγκεκριμένες και τακτικές επισκέψεις παιδοψυχολόγων, παιδοψυχιάτρων στους βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, οι οποίοι θα μπορούν να σηκώνουν ένα "σημαιάκι" για το ίδιο το παιδί, για την οικογένειά του», είπε χαρακτηριστικά η υφυπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων, αφήνοντας το «μετά τη διάγνωση» και πάλι στα χέρια των οικογενειών, οι οποίες θα πρέπει να δώσουν τιτάνιο αγώνα και να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις θεραπείες των παιδιών τους. Στόχος είναι να κλείσουν κι άλλα προνοιακά ιδρύματα, φορτώνοντας το κόστος στην ίδια την οικογένεια και διευρύνοντας παραπέρα την επιχειρηματική δράση.

Μιλώντας για το θέμα, η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη σημείωσε ότι όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έχουν ψηφίσει νόμους για την αναπηρία, παρ' όλα αυτά «200.000 παιδιά με αναπηρία είναι εκτός Εκπαίδευσης. Ελειπε εθνικό σχέδιο και συντονισμός; Οχι. Με 300 ευρώ επίδομα, τι θα κάνει μια οικογένεια με ανάπηρο; (...)

Οι ανάπηροι και οι χρόνια πάσχοντες έχουν πρωτίστως ανάγκη από ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, Ειδικής Αγωγής και κάτι τέτοιο δεν υπάρχει ούτε ως σκέψη στο ΕΣΔ.

Μιλάτε για προσβασιμότητα. Ποιος θα αναλάβει το κόστος της εγκατάστασης όλων εκείνων των προγραμμάτων ή των μετατροπών κατοικιών που πρέπει να γίνουν, για να γίνουν προσβάσιμα και να μπορούν να εξυπηρετηθούν οι ανάπηροι; Φέρνετε 30 στόχους και δεν έχει νόημα να διαφωνείς με τον έναν ή με τον δεύτερο ή με τον τρίτο στόχο.

Σήμερα, τα βοηθήματα, η εκπαίδευση και η θεραπεία έχουν βαρύτατο ταξικό πρόσημο. Ολα αυτά κοστίζουν και στην πραγματικότητα γίνονται πελατεία οι ανάπηροι ή η αγορά συγκεκριμένων υπηρεσιών (...) Δεν είναι στη φύση του κεφαλαίου να ξοδεύει λεφτά από τα οποία δεν έχει να βγάλει κέρδος.

Ειδικά στο θέμα της Παιδείας υπογράφουμε όλα όσα γράφονται για τη μαθησιακή προσβασιμότητα, την υποστηρικτική τεχνολογία, το εκπαιδευτικό υλικό, τα καινούργια μέσα. Είναι διεκδικήσεις χρόνια των συλλόγων, των φορέων, των γονέων, των ταλαιπωρημένων παιδιών και εσείς το περιορίζετε στα 14 ειδικά σχολεία. Ομως υπάρχουν ολόκληρες περιφέρειες της χώρας που δεν έχουν ένα ειδικό σχολείο. Γιατί;».