Χαιρετίζουμε σήμερα τους χιλιάδες εργαζόμενους, ανέργους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέους και νέες που βρίσκονται στο σπίτι τους, ενώ θα ήθελαν να βρίσκονται εδώ μαζί μας, να διαδηλώνουμε μαζικά όπως κάθε χρόνο απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας, τιμώντας την παγκόσμια μέρα αγώνα της εργατικής τάξης.

Οι συμβολικές κινητοποιήσεις σήμερα έχουν πολύ ουσιαστικό περιεχόμενο, είναι κάλεσμα για άμεση πάλη και αγώνες ώστε να μην πληρώσουμε ξανά τα βάρη μιας κρίσης που οι κυβερνήσεις και οι επιχειρηματικοί όμιλοι προετοιμάζουν να μεταφέρουν στις πλάτες μας.

Οι μέρες της πανδημίας και ο σύγχρονος, πραγματικός ηρωισμός ανέδειξαν το πραγματικό ανάστημα των εργαζομένων που βρίσκονται στα εργοστάσια, στις σκαλωσιές, στα λιμάνια, στις αποθήκες, στα κλαρκ, στην καθαριότητα, στα φορτηγά, στα γραφεία, στα ράφια και τα ταμεία. Ανέδειξε, από τη μία, τη χρησιμότητα των χιλιάδων εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας και, από την άλλη, την παρασιτική εμφάνιση που έχουν όλοι αυτοί που υποτίθεται κρατούν τις τύχες του πλανήτη στα χέρια τους. Ολοι αυτοί είναι αέρας κοπανιστός χωρίς τους εργάτες.

Σήμερα φαίνεται ακόμα πιο καθαρά στα μάτια περισσότερων ανθρώπων ο πραγματικός, ζωτικός ρόλος που έχουν οι εργαζόμενοι ως παραγωγοί του πλούτου, σε σχέση με τον παρασιτισμό των εκμεταλλευτών μας. Το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» έγινε πιο κατανοητό σε αυτιά που έως και σήμερα το αντιμετώπιζαν με επιφύλαξη ή σκωπτικά.

Η εργατική τάξη σήμερα στέλνει ηχηρό μήνυμα σε αυτούς που μπέρδεψαν τη μάσκα με το φίμωτρο πως δεν θα σιωπήσει, δεν θα συμβιβαστεί. Εχουμε πληρώσει ήδη πολλά! Εχουμε πληρώσει τη 10ετή κρίση του συστήματος της εκμετάλλευσης με αμέτρητες θυσίες. Δεν θα πληρώσουμε ξανά.

«Τώρα ήρθε η ώρα για μάχη και για ζωή». Εχουμε διπλό αγώνα. Να μείνουμε γεροί παλεύοντας για ένα αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας, το μόνο ικανό να αντιμετωπίσει κάθε πανδημία. Να εμποδίσουμε αντιλαϊκά μέτρα που η ΕΕ, το κεφάλαιο και οι αστικές δυνάμεις σχεδιάζουν, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την πανδημία.

Ας μην κομπορρημονούν οι διάφοροι κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες ότι δήθεν είναι οι «σωτήρες» μας. Ούτε κάποιοι από την αντιπολίτευση, που ψήφισαν και εφάρμοσαν με αδίστακτο τρόπο μνημόνια, που τολμούν να αυτοπροβάλλονται ως «αγωνιστές», ότι δήθεν αντιμάχονται τα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτά που διεκδικούμε τώρα, τα έχει ανάγκη ο λαός τώρα! Τώρα είναι το πρόβλημα της Υγείας και των αντιλαϊκών μέτρων, τώρα πρέπει να προτάξουμε τα στήθη μας. Και το κάναμε. Και στις 7 Απρίλη, παρά την αστυνομοκρατία και κάθε μέρα, και στις 28 Απρίλη. Και σήμερα!

Την ελπίδα τη γεννά η οργανωμένη πάλη για το πιο απλό πρόβλημα αλλά και το πιο σύνθετο, με μόνιμο στόχο μια άλλη κοινωνία, που θα μας επιτρέπει να χαιρόμαστε τη ζωή μας. Ο δρόμος μας είναι με τους λαούς που αγωνίζονται με φάρο τις εργατικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, τους χιλιάδες νεκρούς που άφησαν σαν ιερή παρακαταθήκη το δίκιο της εργατικής τάξης.

Η ΛΑΡΚΟ είναι ένα ζωντανό παράδειγμα των δυνατοτήτων που έχει η χώρα μας και η εργατική τάξη. Είναι μία επιχείρηση που λειτουργεί με την εργασία και το αίμα των εργαζομένων και του επιστημονικού της προσωπικού. Μια επιχείρηση που έχει τεράστιες δυνατότητες εκσυγχρονισμού και παραπέρα ανάπτυξης για το άνοιγμα χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας και προσφοράς τεράστιου πλούτου για το σύνολο του λαού.

Ο αγώνας μας είναι δύσκολος και μακρύς. Τον διεξάγουμε βήμα το βήμα 5 μήνες τώρα και έχουμε δρόμο μπροστά μας. Γνωρίζουμε ότι αυτό που ζούμε σήμερα στη ΛΑΡΚΟ είναι ένα «ανοιξιάτικο αεράκι» μπροστά στη «θύελλα που έρχεται». Δεν μας φοβίζουν όμως. Η κυβέρνηση δεν υπολόγισε ότι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ στο εργοστάσιο της Λάρυμνας είμαστε «παιδιά του Ηφαίστου». Γεννηθήκαμε μες στη φωτιά και την κάπνα, βγάζουμε το σίδερο από μικρά παιδιά. Το ατσάλι είναι σάρκα από τη σάρκα μας, κομμάτια από το σώμα μας.

Δεν υπολόγισε ότι οι μεταλλωρύχοι μας έχουν μετακινήσει ολόκληρα βουνά από τη μία άκρη της χώρας μας στην άλλη. Ο,τι εμπόδιο και να μας βάλει είναι πολύ μικρό για το μπόι μας. Εχει την εντύπωση ότι θα μας τρομοκρατήσει και θα σκύψουμε το κεφάλι. Ξεχνά ότι όσοι έχουν εργαστεί σε αυτό το εργοστάσιο έχουμε γίνει τόσο φίλοι με το χάρο, που ο χάρος 80 φορές έχει πάρει μαζί του, στη δικιά του παρέα, τα καλύτερα παιδιά. Πισωγύρισμα δεν υπάρχει. Θα συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη!