Στην εφημερίδα «Βήμα» της 21/11/01 και στην ερώτηση «Συμφωνείτε με τις κινητοποιήσεις των αγροτών;» δημοσιεύεται και η απάντηση μιας ηθοποιού. Δεν έχω ενημερωθεί και δε γνωρίζω αρκετά για τα προβλήματα των αγροτών. Ετσι άρχισε την απάντησή της και κατέληξε ότι διαφωνεί με τις κινητοποιήσεις, αφού υπεύθυνη να τα λύσει είναι η ΕΕ.

Δε χρειάζονται ονόματα. Πήρα το Σωματείο και μου είπαν ότι η ηθοποιός αυτή δεν είναι μέλος. Ημουνα βέβαιος. Η μη ένταξη του εργαζόμενου ηθοποιού στο Σωματείο είναι πρόβλημα που θα χρειαστεί χρόνο για να λυθεί. Ο εργάτης καταλαβαίνει τη σημασία του Σωματείου από την πρώτη του δουλιά. Το Σωματείο του είναι το Κάστρο του και μπαίνει μέσα σ' αυτό για να ενωθεί με τους συναδέλφους και όλοι μαζί να αντιμετωπίσουν ενωμένοι τον κοινό εχθρό. Την Εκμετάλλευση. Καταλαβαίνει πως αν μείνει έξω από την οικογένεια του, παραδίνει τον εαυτό του στη σκλαβιά. Μένει απροστάτευτος. Μπορεί να βρίσκει δουλιά, αλλά θα αναγκαστεί, πολλές φορές, να δέχεται να δουλέψει κάτω από το κατώτατο όριο της Εθνικής Σύμβασης, άλλες φορές θα δέχεται να μην πληρώνεται τις υπερωρίες κι άλλες να μην του κολλάνε ένσημα. Κι έτσι αργά ή γρήγορα θα καταλάβει την αξία του Σωματείου και την ανάγκη του εργάτη να βοηθιέται απ' αυτό, αλλά και να το βοηθά να είναι όσο γίνεται πιο ισχυρό. Το χαντάκι ανάμεσα σε εργαζόμενο και εργοδότη είναι βαθύ. Ο εργοδότης νοιάζεται μόνο για το κέρδος. Βλέπει τον εργαζόμενο και τον ξεζουμίζει σαν αντικείμενο κι όχι σαν άνθρωπο. Από τη μεριά του ο εργαζόμενος αμύνεται για να επιζήσει και τα όπλα του είναι το Σωματείο του και οι συνάδελφοί του. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Δε συμβαίνει το ίδιο με τους ηθοποιούς, θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο για να αναλυθούν οι ιδιαιτερότητες αυτού του επαγγέλματος και των ανθρώπων που το αποτελούν. Θα προσπαθήσω όσο πιο σύντομα γίνεται να δώσω όχι μια εξήγηση, αλλά μια εικόνα σαν μια βάση για σκέψη. Λοιπόν ποιοι διαλέγουν να γίνουν ηθοποιοί;

Πολλοί απ' αυτούς γίναν πρωταγωνιστές και μέλη του Σωματείου που τιμούν το επάγγελμα. Η κατηγορία αυτή υπάρχει σαν αποτέλεσμα της ανεργίας και της ανασφάλειας που δέρνει τα νιάτα. Περιττό να πω ότι μέσα στην κάθε μια απ' αυτές τις κατηγορίες υπάρχουν χίλια σκαλοπάτια και αποχρώσεις. Αν αυτή η ηθοποιός που δεν «ενημερώθηκε» για τα προβλήματα των αγροτών ήταν μέλος του Σωματείου, θα ήξερε ότι πέρα από τη βιτρίνα, οι ηθοποιοί έχουν ανεργία, ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον, θα είχε επαφή με τον αληθινό κόσμο και θα ήταν σίγουρη πως οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων βογκάνε. Και δε χρειάζεται να σπουδάσει αγρότης και ούτε να πηδήξει από καμιά σκαλωσιά για να βεβαιωθεί αν είναι ωφέλιμα ή βλαβερά τα εργατικά δυστυχήματα και αναλόγως να αποφανθεί αν θα πρέπει να κινητοποιείται ο λαός για να επιζήσει ή αν θα πρέπει να ακολουθήσει πειθήνια τον κατήφορο για το Μεσαίωνα και να στέλνει τον κ. Πολυζωγόπουλο για διάλογο της υποταγής. Να αναφέρω ακόμα μια ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος από τις χιλιάδες που υπάρχουν και τελειώνω. Πολλές φορές ο ηθοποιός δέχεται να παίξει χωρίς αμοιβή, με το σκεπτικό ότι θα αρέσει στον παραγωγό και θα θησαυρίσει. Φαντάζεστε έναν οικοδόμο να δουλεύει μια βδομάδα τζάμπα για να τον δει ο εργοδότης πόσο κομψά κρατά... το πηλοφόρι;