«Ολα για τις δουλειές» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος κυριακάτικης εφημερίδας που παρατηρεί ότι «η Ελλάδα μπαίνει ξανά στην επενδυτική ατζέντα των ξένων». Ο τίτλος αυτός μας θύμισε ένα παλιότερο προεκλογικό σύνθημα στα χρόνια της κρίσης, «δουλειές, δουλειές, δουλειές», με το οποίο γινόταν προσπάθεια να αποδεχτεί ο λαός όλα τα σκληρά μέτρα, στο όνομα του να έρθουν επενδύσεις, να ανακάμψει η οικονομία και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, στα χρόνια της ανάπτυξης, με την κυβέρνηση να παίρνει σβάρνα τις διάφορες ευρωπαϊκές, ασιατικές και αμερικανικές πρωτεύουσες για να διαφημίσει τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, ως «εγγύηση» για κερδοφόρες επενδύσεις. Αυτό είναι άλλωστε το διαβατήριο για να επιστρέψει η Ελλάδα στην «επενδυτική ατζέντα» των ξένων. Οσο για τις δουλειές που φέρνει η ανάπτυξη, δεν υπάρχει νέος και νέα στην Ελλάδα που να μην έχει εμπειρία από τους άθλιους μισθούς, τα ατελείωτα ωράρια, τις σμπαραλιασμένες εργασιακές σχέσεις, τις απαγορεύσεις στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας. Ολα αυτά δηλαδή που ανεβάζουν ένα σκαλοπάτι πιο πάνω την εκμετάλλευση, ακόμα και σε κλάδους με μεγάλη παραγωγικότητα και υψηλότερους σχετικά μισθούς. Το «δουλειά να 'ναι κι όπως να 'ναι» δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από εργαζόμενους και άνεργους, γιατί σημαίνει μισοζωή. Τώρα που το κεφάλαιο πανηγυρίζει για την επιστροφή στην ανάπτυξη, πρέπει να ανέβει ο πήχης των διεκδικήσεων από το λαό, για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για ζωή με δικαιώματα, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.