Πριν από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, οι υποψήφιοι όλων των κομμάτων μαλλιοτραβιoύνταν στις τηλεοράσεις και στα «πάνελ», έβγαζε ο ένας οργισμένες ανακοινώσεις για τον άλλο, προσποιούνταν ότι τους χωρίζει χάος στο «όραμα» για την Τοπική Διοίκηση και αγεφύρωτες πολιτικές διαφορές. Στο παρασκήνιο, βέβαια, όλα αυτά «εξαϋλώνονταν» από τις μετακινήσεις και τις μετεγγραφές υποψηφίων από τη μια παράταξη στην άλλη, στο έδαφος της κοινής αντίληψης όλων των κομμάτων για την Τοπική Διοίκηση ως «μοχλό ανάπτυξης» για το κεφάλαιο, που εξειδικεύει και υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική. Τα «πήγαινε έλα», μάλιστα, δεν σταμάτησαν, αντίθετα εντάθηκαν μετά τις εκλογές, με τη βοήθεια και της νομοθεσίας που ψήφισε η ΝΔ για να προλάβει τάχα φαινόμενα ακυβερνησίας στους δήμους. Γι' αυτό, το τελευταίο διάστημα βλέπουμε ακόμα και εκλεγμένους σε Δημοτικά Συμβούλια να αλλάζουν παράταξη, «συναντήσεις κορυφής» σε Περιφέρειες, που καταλήγουν σε δεσμεύσεις για συναίνεση και άλλα παρόμοια. Είναι κι αυτή μια επιβεβαίωση ότι όσα τους ενώνουν, είναι περισσότερα απ' όσα τους χωρίζουν. Κι άλλη μια απόδειξη ότι μόνο ο λαός με την πάλη του και με το ΚΚΕ στο πλευρό του μπορεί να αποτελέσει πραγματική δύναμη αντιπολίτευσης και αντεπίθεσης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που διαπερνά όλο τον κρατικό μηχανισμό, από την κυβέρνηση μέχρι τους δήμους και τις Περιφέρειες.