«Ηταν θέμα χρόνου να βρεθεί στα χαρακώματα της πόλωσης», διαπιστώνουν οι μεν για τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή. «Το συναινετικό προσωπείο της κυβέρνησης άντεξε για μια πρωτολογία», ανταπαντούν οι δε. Δηλαδή, ο ένας κατηγορεί τον άλλον ότι δυναμιτίζει τη συναίνεση, για την οποία - κατά δήλωσή τους - και οι δυο πασχίζουν! Μπορεί στα λόγια να διαγκωνίζονται σε ατάκες και ευφυολογήματα, στην ουσία όμως συναινούν και με το παραπάνω, αφού η αντιπαράθεση στη Βουλή με αφορμή το νομοσχέδιο για το «επιτελικό κράτος» δεν έγινε για την ουσία (αυτή άλλωστε καθορίζεται από κατευθύνσεις της ΕΕ και «συστάσεις» του ΟΟΣΑ), αλλά για ζητήματα όπως: Πόσους μετακλητούς και ποιος θα τους διορίζει, τι προσόντα θα έχουν όσοι αναλαμβάνουν θέσεις - κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό, πόσες Γραμματείες και Διευθύνσεις θα έχει κάθε υπουργείο και άλλα παρόμοια. Κουβέντα να γίνεται δηλαδή, αφού το κύριο βρίσκεται αλλού: Οτι το κράτος αναμορφώνεται για να γίνει πιο αποτελεσματικό για το κεφάλαιο στην επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής, των μνημονιακών δεσμεύσεων, της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής. Σ' αυτά συγκλίνουν όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από την άποψή τους για το πώς μπορεί το κράτος να τα υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά, συνθλίβοντας τις λαϊκές ανάγκες. Αρα, «περί όνου σκιάς» η κοκορομαχία στη Βουλή...