Ενας από τους τρεις πνεύμονες πρασίνου που διαθέτει η Αθήνα, το Πεδίον του Αρεως, συνεχίζει να αργοπεθαίνει. Το πράσινο δεν φροντίζεται όπως πρέπει, το προσωπικό που χρειάζεται για τη λειτουργία του και τη συντήρησή του δεν επαρκεί, η υδάτινη διαδρομή είναι εγκαταλειμμένη, το αυτόματο πότισμα είναι παλιό και έχει πολλά προβλήματα λειτουργίας, το φυτώριο και ο βοτανικός του κήπος δεν λειτουργούν. Το πάρκο αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση ενός δημόσιου χώρου, ο οποίος αντί να συμβάλλει στην ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων που κατοικούν στην ευρύτερη περιοχή, στην αναψυχή, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, παραμένει αναξιοποίητος και, στην ουσία, εγκαταλειμμένος. Η εγκατάλειψη χρόνων με ευθύνη των διοικήσεων, τόσο της τότε Υπερνομαρχίας Αθήνας όσο και της Περιφέρειας Αττικής σήμερα, συνέβαλε στην απαξίωσή του.

Ολα αυτά δείχνουν πως πρόκειται για μια συνειδητή απαξίωση, συνειδητή υποχρηματοδότηση των λειτουργιών του πάρκου και εγκατάλειψη, ώστε να διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη ως ανάγκη να γίνει η παράδοση αυτών των χώρων σε ιδιώτες ή ακόμα και το Δημόσιο να λειτουργεί ως ιδιώτης με ανταποδοτικότητα, όπως εισιτήριο ή κάποια άλλη μορφή ανταποδοτικότητας.

Κοντά στην είσοδο του πάρκου, από την πλευρά του αγάλματος του Κωνσταντίνου, βρίσκεται η εγκαταλειμμένη, εδώ και χρόνια, παιδική χαρά που, όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, η διοίκηση Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής, είχε υποσχεθεί ότι θα την ανακατασκευάσει για ΑμεΑ. Οι άλλες δύο παιδικές χαρές, αυτή από την πλευρά του «Πανελλήνιου» αλλά και της πλατείας Πρωτομαγιάς, λειτουργούν, αλλά και εδώ όποια κούνια ή τραμπάλα έχει ζημιές, δεν επισκευάζεται, ούτε αντικαθίσταται, αλλά απομακρύνεται. Πιο δίπλα βρίσκεται ό,τι έχει απομείνει από το θέατρο «Αλίκη». Ο χώρος αυτός θα μπορούσε να είχε δοθεί σε μαζικούς φορείς, σχολεία, για να γίνονται παραστάσεις και άλλες δραστηριότητες, αλλά παραμένει έρημος.

Το κεντρικό σιντριβάνι παραμένει στεγνό, ενώ οι υδάτινες διαδρομές που με τους πίδακες του σιντριβανιού διαφημίζονται ως «κράχτες» στο χάρτη του, είναι ασυντήρητες, με λιμνάζοντα σκούρα νερά. Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στην υδάτινη διαδρομή του ροδώνα, όπου αντί για ανακυκλούμενο τρεχούμενο νερό, υπάρχει μόνο μαύρο λιμνάζον. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν γίνεται αξιοποίηση των τριών γεωτρήσεων που διαθέτει το πάρκο, γιατί ακόμα είναι χαλασμένο το σχετικό μηχάνημα. Επίσης, το φυτώριο και ο βοτανικός κήπος δεν λειτουργούν εδώ και δέκα χρόνια. Προβληματικό είναι και το σύστημα αυτόματου ποτίσματος. Είναι χαρακτηριστικό πως το καλοκαίρι για το πότισμα του πάρκου χρησιμοποιούνταν και υδροφόρες. Από τις τρεις τουαλέτες που διαθέτει δε το πάρκο, μόνο η μία λειτουργεί. Επίσης, πριν από ένα μήνα περίπου ξεκίνησαν και οι εργασίες αντικατάστασης των σπασμένων μαρμάρων της πλακόστρωσης. Το «Green Park» παραμένει εγκαταλειμμένο. Οσον αφορά τους τοξικοεξαρτημένους, «σκουπίστηκαν» από την Αστυνομία και η πιάτσα διακίνησης των ναρκωτικών μεταφέρθηκε στην οδό Αντωνιάδου δίπλα από την ΑΣΟΕΕ, ενώ οι πόρτες της Μαυρομματαίων κλειδώθηκαν.

Οπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι της περιοχής, πέρασαν πέντε χρόνια εγκατάλειψης του πάρκου, ενώ εδώ και οκτώ μήνες έχουν ξεκινήσει διάφορες παρεμβάσεις μέσω εργολάβων σε θέματα διαχείρισης του πρασίνου και της καθαριότητας. Οι παρεμβάσεις αυτές μπορεί να «συμμαζεύουν» λίγο την κακή κατάσταση που επικρατεί, αλλά απέχουν πολύ από το να μεταμορφώσουν το Πεδίον του Αρεως σε χώρο αναψυχής για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Δεν γίνονται ουσιαστικές παρεμβάσεις στις υποδομές του και έτσι, όταν λήγουν οι εργολαβίες, το πάρκο εξακολουθεί να υφίσταται την υποβάθμιση. Αν υπήρχε μόνιμο προσωπικό, τότε η κατάστασή του θα ήταν βελτιωμένη, αφού θα παρεχόταν άλλη φροντίδα σε αυτό. Χρειάζεται προσωπικό για να μείνει το άλσος ζωντανό. Παλιά είχε 80 ανθρώπους που δούλευαν σε αυτό. Προσωπικό μόνιμο, επαρκές, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, ώστε να εξασφαλίζονται η συντήρηση, η λειτουργία του, αλλά και η φύλαξη του χώρου. Απαραίτητο δε είναι και σχέδιο πυροπροστασίας.