Η ιδεολογική μου αφετηρία δεν μ' εμπόδισε να διακρίνω ότι τελικά το κάθε κόμμα κρίνεται ως φιλολαϊκό, όχι μόνο από τις διακηρύξεις του, αλλά κυρίως από την έμπρακτη στάση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και γενικότερα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιο κόμμα, και το λέω πλέον με απόλυτη σιγουριά, είναι μόνο το ΚΚΕ. Ως εργαζόμενος του Πυροσβεστικού Σώματος το έβλεπα πάντα αρωγό στα δίκαια αιτήματά μου και να δίνει με συνέπεια τη μάχη για να υπάρχει ένα αξιόπιστο και αποτελεσματικό σύστημα πυρασφάλειας και δασοπροστασίας. Ως συνδικαλιστής πυροσβέστης που συναντήθηκε μέσα από τη διαδικασία των αγώνων με το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα και συνειδητά στρατεύτηκε στις τάξεις του, ένιωσα το πόσο ανόητο και επιζήμιο είναι ένας εργαζόμενος να στηρίζει ό,τι του προτείνουν αυτοί που εκμεταλλεύονται ακόμη και τον αέρα που ανασαίνει. Είμαι σίγουρος ότι ο δρόμος που χάραξε με θυσίες και αγώνες το ΚΚΕ, με την πλούσια εμπειρία των 100 χρόνων ύπαρξής του, είναι πλέον ο μονόδρομος που πρέπει να επιλέξουν όλοι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και τα λαϊκά στρώματα, αν πράγματι θέλουν έναν κόσμο διαφορετικό, ανθρώπινο και δικαιότερο από τη σημερινή ζούγκλα που ζούμε. Στηρίζω ολόπλευρα το ΚΚΕ και καλώ να κάνουν το ίδιο και όλοι οι συνάδελφοί μου.