43 νεκρούς εργαζόμενους και 59 βαριά τραυματίες μετράει ο κλάδος των ΟΤΑ, με βάση στοιχεία από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις τους. Αντίστοιχα, 11 εργαζόμενοι διανομείς έχασαν τη ζωή τους τα τελευταία δύο χρόνια, δουλεύοντας σε εξαντλητικές συνθήκες, για μερικά ευρώ την ώρα, πολλοί απ' αυτούς για να συμπληρώσουν το πενιχρό εισόδημα από την «κανονική» δουλειά τους. Για όλους αυτούς τους νεκρούς και σακατεμένους εργαζόμενους, σίγουρα δεν φταίει «η κακιά η ώρα». Τις τεράστιες ελλείψεις σε μέσα προστασίας, με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας, συμπληρώνουν οι αντεργατικοί νόμοι της εντατικοποίησης, της «ευελιξίας», της επέκτασης του απλήρωτου χρόνου της δουλειάς. Δίπλα σ' αυτά, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας, η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία οργιάζουν, ενώ το κράτος, με νόμους όπως αυτός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, βάζει ολοένα και πιο πολλά εμπόδια στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, δίνοντας περισσότερο έδαφος στην εργοδοσία να επιτεθεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το 2016 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΣΕΠΕ) σημειώθηκε ο τρίτος μεγαλύτερος αριθμός εργατικών «ατυχημάτων» από το 2000 και ο μεγαλύτερος από το 2009. Ενώ και τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» αυξάνονται συνεχώς από το 2014, με τους 73 νεκρούς εργάτες του 2016 να είναι οι περισσότεροι από το 2011 και μετά. Οι ευθύνες επομένως έχουν «όνομα» και πρέπει οι εργαζόμενοι να τις αποδώσουν για να μπορούν να γυρνάνε αρτιμελείς και ζωντανοί στο σπίτι τους.