Εξόρμηση στις εγκαταστάσεις της «Χαλυβουργικής ΑΕ» στην Ελευσίνα πραγματοποίησε νωρίς χτες το πρωί αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον βουλευτή του Κόμματος Κώστα Στεργίου.

Θυμίζουμε ότι την περασμένη Δευτέρα η ΔΕΗ προχώρησε στη διακοπή της ηλεκτροδότησης στο εργοστάσιο, καθώς η «Χαλυβουργική» τής οφείλει 34,5 εκατ. ευρώ. Η βασική παραγωγική δραστηριότητα του εργοστασίου έχει σταματήσει από το 2012, ενώ συνολικά σταμάτησε το 2016. Τα χρόνια αυτά η εργοδοσία έχει μειώσει το προσωπικό κατά 70%, από 560 εργαζόμενους στους 170. Παράλληλα, από το 2013 έως σήμερα έχει επιβάλει πέντε φορές σε καθεστώς διαθεσιμότητας το προσωπικό και δύο φορές σε εκ περιτροπής απασχόληση.

Ο Κ. Στεργίου, απευθυνόμενος στη βάρδια των εργατών που εκείνη την ώρα έρχονταν στο κλειστό - λόγω διακοπής της ηλεκτροδότησης - εργοστάσιο, επισήμανε ότι το ζήτημα που μπαίνει είναι πώς θα διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας, τα δικαιώματα των εργαζομένων. Εδειξε την ανάγκη κοινής συμπόρευσής τους με τα άλλα σωματεία του κλάδου και συνολικά, γιατί «ο αντίπαλος είναι κοινός. Είναι η εργοδοσία, που κοιτάει μόνο τα κέρδη της και δεν υπολογίζει τη δική μας ζωή, το μεροκάματο, την αξιοπρέπεια (...) Οι εργοδότες δεν μπορούν να διασφαλίσουν αυτό που χρειάζεται σήμερα ο κάθε εργαζόμενος, γιατί κοιτάνε πώς θα μπουκώσουν τις τσέπες τους με χρήμα από εμάς. Αυτό είναι το μεγάλο εμπόδιο που απαγορεύει σε εμάς και στα παιδιά μας να έχουμε μια ζωή με καλό μεροκάματο, μια ζωή που θα διασφαλίζει τις ανάγκες μας». Γι' αυτό, οι εργάτες στον αγώνα τους για μια αξιοπρεπή ζωή «πρέπει να στοχοποιούμε και τον πραγματικό αντίπαλο, που είναι οι βιομήχανοι με το πολιτικό τους προσωπικό, την κυβέρνησή τους».

Στη διάρκεια της εξόρμησης μοιράστηκε η ανακοίνωση του ΚΚΕ, στην οποία μεταξύ άλλων τονίζεται ότι το λουκέτο μετά τη διακοπή ηλεκτροδότησης του εργοστασίου «είναι το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που οδηγεί βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας να κλείνουν, ενώ θα μπορούσαν να στηρίξουν την ανάπτυξη προς όφελος του λαού, στο πλαίσιο μιας οικονομίας που θα υπηρετούσε τις λαϊκές ανάγκες. Είναι επίσης απόδειξη ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι αγώνες των εργαζομένων, αλλά οι επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν αποκλειστικά με κριτήριο τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κερδοφορία και με θύματα κάθε φορά τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους».