Την «εποχή» της ΟΝΕ, μαζί με το ευρωενωσιακό φρούτο της απασχολησιμότητας και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, ιδιαίτερη ανάπτυξη γνωρίζουν και οι πολιτικές ευελιξίας του χρόνου εργασίας. Δίπλα στις παραδοσιακές μορφές, τις υπερωρίες, τις βάρδιες και τα διακεκομμένα ωράρια, στην ημερήσια διάταξη μπήκε και η συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Με τρεις αλλεπάλληλους νόμους, από το 1990 μέχρι το 2000, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιχείρησαν να προωθήσουν σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος την ευελιξία του χρόνου εργασίας, να αποσταθεροποιήσουν τον σταθερό ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, να υπονομεύσουν το οχτάωρο. Σε αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση της ΝΔ, μέσω της Εθνικής Επιτροπής Απασχόλησης...