Η όλο και πιο συγκεκριμένη πλέον μέτρηση των αποτελεσμάτων της απεργίας, ανά τόπο και κλάδο, δείχνει ότι το ΠΑΜΕ δεν καταγράφεται μόνο ως μια διαφορετική παρουσία, αλλά και ότι η δράση του δημιουργεί μια νέα δυναμική μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μια δυναμική που φέρνει στο προσκήνιο μεγάλες μάζες εργαζομένων, οι οποίες με τον αγώνα τους κάνουν πράξη το σύνθημα του ΠΑΜΕ «καμία ανοχή σ' αυτή την πολιτική». Ενώ ταυτόχρονα κάνουν καθαρό ότι η εργατική τάξη κατεβαίνει στο δρόμο έχοντας αιτήματα που ανταποκρίνονται στις πραγματικές της ανάγκες.

Αυτή η απεργιακή παρουσία, όμως, δεν ήρθε μόνη της. Κάποιοι ξενύχτισαν, κάποιοι ξεποδαριάστηκαν, κάποιοι πήγαν ξανά και ξανά στους χώρους δουλιάς, μίλησαν εργάτη τον εργάτη, έβαλαν πλάτη όπου δεν υπήρχε εμπειρία οργάνωσης, οργάνωσαν εργάτες στα συνδικάτα τους, επέμειναν να γίνουν συζητήσεις στους χώρους δουλιάς, να γίνουν συνελεύσεις στα σωματεία, έκατσαν και σχεδίασαν την απεργία, φρόντισαν να εξασφαλιστεί και η μεγαλύτερη δυνατή αλληλεγγύη εκεί όπου διαπιστωνόταν αδύναμο μέτωπο, διασφάλισαν έως και την τελευταία ώρα ότι και η απεργία θα γίνει και η περιφρούρησή της θα είναι σωστή και οι εργαζόμενοι θα βγουν δημόσια στην πλατεία να διαδηλώσουν.

Αυτά δεν είναι απλές διαδικασίες, δεν αφορούν μόνο κούραση. Κουβαλάνε πίσω τους μια συγκεκριμένη ανάλυση της κατάστασης της εργατικής τάξης, μια συγκεκριμένη καταγραφή των αναγκών, ένα συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς θα αντιπαλευτεί ο αντίπαλος. Αρα και έναν έως την τελευταία του λεπτομέρεια σχεδιασμό, τόσο για την επιτυχία αυτής της απεργίας, όσο και για τη συνέχεια. Αφορούν πριν απ' όλα το ίδιο το ταξικό πλαίσιο διεκδίκησης, που σαν τέτοιο και τον αντίπαλο δείχνει καθαρά, αλλά και καθορίζει τον αναγκαστικό δρόμο που απαιτείται για να υλοποιηθεί.

- Πρώτο, ότι η προσπάθεια που έχει κάνει το ΠΑΜΕ, η σημαντική συμβολή του όλο αυτό το διάστημα - και μέσα από τους κλάδους, αλλά και με τις ειδικές απεργίες των κλωστοϋφαντουργών, των οικοδόμων, τις μάχες για το ωράριο - για να συγκεντρώσει και να προετοιμάσει δυνάμεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και το μονόδρομο του κεφαλαίου, αυτή η προσπάθεια πιάνει τόπο.

Εκφράστηκε αυτό στην απεργία και καταγράφηκε ο καθοριστικός ρόλος που έπαιξε το ΠΑΜΕ στο να διαμορφωθεί η εικόνα της απεργιακής μέρας.

- Δεύτερο, επιβεβαιώνει η εξέλιξη της απεργίας την ορθότητα της γραμμής για συνολική αντιπαράθεση με αυτή την πολιτική. Φάνηκε στην πράξη ότι το πλαίσιο διεκδίκησης που διαμόρφωσε το ΠΑΜΕ ακουμπά στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, υιοθετείται από όλο και περισσότερους εργάτες αυτό το πλαίσιο.

- Τρίτο, η απεργία επιβεβαίωσε και τις εκτιμήσεις για το ρόλο των άλλων δυνάμεων, παρά την προσπάθεια που έγινε από τα ΜΜΕ να παρουσιαστούν οι εργατοπατέρες ως απεργοί. Το ίδιο το περιεχόμενο του πλαισίου που πρόβαλαν οι εργατοπατέρες έδειξε ότι όχι μόνο δεν μπορούν να εκφράσουν την εργατική τάξη, αλλά είναι αυτοί που συμβαδίζουν και διευκολύνουν το πέρασμα αυτής της πολιτικής (κραυγαλέο παράδειγμα η προβολή της ανταγωνιστικότητας ως εργατικού στόχου). Η ίδια η απεργία και η μαζική παρουσία εργατών στις 57 συγκεντρώσεις που οργάνωσε το ΠΑΜΕ, σε άμεση αντιδιαστολή με την ερημιά στις συνάξεις των εργατοπατέρων, ήταν μια άμεση απάντηση των ίδιων των εργατών ενάντια στη γραμμή του συμβιβασμού.

- Τέταρτο, η απόκρυψη από τα ΜΜΕ της προσπάθειας που έκανε και κάνει το ΠΑΜΕ δεν περνάει μέσα στους εργαζόμενους. Αντίθετα, η εξέλιξη της απεργίας έδειξε τη γύμνια των εργατοπατέρων, έβγαλε γυμνό στη σέντρα ειδικά τον ΣΥΝ, ο οποίος κατοχυρώνεται όλο και περισσότερο στις συνειδήσεις των εργαζομένων ως δύναμη στήριξης βασικών επιλογών της πολιτικής του κεφαλαίου και ειδικά στα συνδικάτα, ως σιαμαίος τελικά του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Για την οργάνωση της εργατικής τάξης στα συνδικάτα, συμβάλλοντας στη λειτουργία και τον αγωνιστικό προσανατολισμό των συνδικάτων, για την ενίσχυση της συσπείρωσης στο ΠΑΜΕ, τόσο σε τοπικό όσο και σε κλαδικό επίπεδο, για την ένταξη και νέων δυνάμεων, ειδικά από τους χώρους της νεολαίας και των γυναικών, στο ΠΑΜΕ. Για να υπάρξει καθοριστική αλλαγή και στους συσχετισμούς στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος υπέρ του ταξικού πόλου.

Ετσι βαδίζουμε το επόμενο διάστημα, χωρίς επανάπαυση σε δάφνες, συνεχίζουμε τη μάχη για την οργάνωση και της απεργίας την Πρωτομαγιά, αλλά και για τους ενδιάμεσους αγώνες στους κλάδους, σε όλα τα μέτωπα που αναπτύσσεται η αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.