Ο «Δον Κιχώτης» είναι ένα από τα σημαντικότερα και πιο δημοφιλή έργα του κλασικού ρεπερτορίου του μπαλέτου. Μέσα από τη μοναδική μουσική του Μίνκους, η χορογραφία συγκινεί συνδυάζοντας κωμικά και ρομαντικά στοιχεία. Πρόκειται για ένα από τα πιο απαιτητικά μπαλέτα του ρεπερτορίου και θεωρείται ότι αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους χορευτές του κλασικού χορού, λόγω του υψηλού βαθμού τεχνικής δυσκολίας, καθώς ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται κρίνει την ποιότητα του συνόλου ενός Μπαλέτου. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει επικρατήσει να λέγεται στον κόσμο του κλασικού χορού ότι «ομάδα που μπορεί να αποδώσει σωστά τον "Δον Κιχώτη" είναι ικανή να χορέψει τα πάντα».
Το μπαλέτο βασίζεται σε επεισόδια από το διάσημο μυθιστόρημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Η υπόθεση αντλεί κυρίως από τον δεύτερο τόμο, που κυκλοφόρησε το 1615. Στη χορογραφία του ο Πετιπά επιχειρεί να μεταφέρει τις εικόνες και τα χρώματα της Ισπανίας, αποδίδοντας εξαιρετικά τη χορευτική της παράδοση μέσα από τη χορογραφία του.
Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διευθύνει ο ανερχόμενος αρχιμουσικός Στάθης Σούλης.
Eurokinissi |
Στεφάνι στη μνήμη της έστειλε η ΚΕ του ΚΚΕ.
Στη σεμνή τελετή της πολιτικής κηδείας επικήδειο λόγο εκφώνησε η εγγονή της Αλκης Ζέη, Αννα, σημειώνοντας ότι «κανένας συγγραφέας δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ηρωίδα μυθιστορήματος με μια ζωή σαν τη δική σου και με τον δικό σου χαρακτήρα». Ο αγαπημένος της φίλος και ποιητής Τίτος Πατρίκιος αποχαιρετώντας την, εύστοχα, σημείωσε ότι «η Αλκη Ζέη έχει γράψει βιβλία για παιδιά που είναι και για μεγάλους, εξάλλου όλα τα μεγάλα έργα για παιδιά είναι και για μεγάλους». Επικήδειο λόγο ακόμα εκφώνησαν ο Νώντας Παπαγεωργίου, εκδότης του οίκου «Μεταίχμιο», ο Γιώργος Χουλιάρας, πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων και η επιμελήτριά της, Ελένη Μπούρα. Η αδερφή της Α. Ζέη την αποχαιρέτησε με μήνυμα, καθώς λόγοι υγείας δεν της επέτρεψαν να παρευρεθεί.
Τάφηκε στο πλευρό του συζύγου της, Γιώργου Σεβαστίκογλου.
Η αγαπημένη συγγραφέας Αλκη Ζέη «έφυγε» από τη ζωή τα ξημερώματα της Παρασκευής, σε ηλικία 97 ετών. Η είδηση του θανάτου της σκόρπισε θλίψη, καθώς τα βιβλία της διαβάζονται και γοητεύουν γενιές παιδιών. «Το καπλάνι της βιτρίνας», «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου», «Μωβ ομπρέλα», «Ο θείος Πλάτων», «Με μολύβι φάμπερ νούμερο 2», «Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της» είναι μερικά μόνο από τα βιβλία της. Με έναν μοναδικό τρόπο μιλά στην καρδιά του αναγνώστη της και τα μηνύματα του έργου της λαμβάνουν τη δική τους ξεχωριστή θέση στο μυαλό και την καρδιά του παιδιού που μεγαλώνει. «Τα έργα της αποτέλεσαν τομή στην παιδική - εφηβική λογοτεχνία για το πρωτοπόρο ιδεολογικό, πολιτικό περιεχόμενό τους, σε πείσμα του κυρίαρχου αφηγήματος ότι η πολιτική σκοτώνει τη λογοτεχνία. Είναι έργα που βοηθούν τους νέους ανθρώπους να αναγνωρίσουν την αξία των κοινωνικών αγώνων, να συμμεριστούν τα μεγάλα κοινωνικά ιδανικά, να αγαπήσουν εκείνους που τα υπερασπίζονται, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή τους, σε αντίθεση με τον ατομικισμό, τη ματαιοδοξία, την ιδιοτέλεια που καλλιεργεί το κυρίαρχο σύστημα από τα παιδικά κιόλας χρόνια», ανέφερε μεταξύ άλλων το ΚΚΕ στην ανακοίνωση με αφορμή το θάνατό της.
Λίγα λόγια για την παράσταση:
Τραγούδια της δουλειάς στη διεθνή λαογραφία ονομάζονται εκείνα που είτε αναφέρονται σε εργασίες είτε τις συνοδεύουν. Τα δεύτερα, μέσα από πλήθος θεμάτων, είχαν ως στόχο να συντονίσουν μια ομαδική εργασία, όπως για παράδειγμα την κωπηλασία, ή απλά με τη συντροφιά τους να ανεβάσουν τη διάθεση και την παραγωγικότητα.
Η μουσική παράσταση περιλαμβάνει κάθε φορά μια ξεχωριστή επιλογή μελωδιών, ταξιδεύοντας στις έξι ηπείρους. Πρόκειται για ένα ταξίδι που φιλοδοξεί να εμφανίσει τις ομοιότητες στη δραστηριότητα και κατ' επέκταση στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων της δουλειάς όλου του κόσμου.
Το σχήμα συναποτελούν οι: Λεωνίδας Ζαγαρέλος, Δημήτρης Λιάσκος, Περικλής Μαλακατές, Αποστόλης Μωραΐτης, Βαγγέλης και Δημήτρης Στεφανής.
Copyright: Fanourios Kazakis |
«Οι γειτονιές του κόσμου» γράφτηκαν από το 1949 έως το 1951 κατά τη διάρκεια της εξορίας του ποιητή στη Μακρόνησο και τον Αη Στράτη. Ο Γιάννης Ρίτσος ανασυνθέτει μια ολόκληρη δεκαετία κρίσιμη για την παγκόσμια Ιστορία (1941 - 1951). Η Κατοχή, η Αντίσταση, η Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, ο Εμφύλιος είναι τα θέματα για αυτό το «τραγούδι», όπως το χαρακτηρίζει ο ποιητής. Ενα «τραγούδι» γραμμένο με τη συγκινησιακή φόρτιση της εμπειρίας και τη βαθιά γνώση της Ιστορίας του Ανθρώπου.
Οπως σημειώνει η σκηνοθέτις Νάντια Δαλκυριάδου: «Μια δεκαετία που πέρασε πάνω απ' τον Ανθρωπο, που απέδειξε πόσο βίαιο, χαμερπές και τρομαχτικό είδος μπορεί να είναι, αλλά και πόσο ηρωικό και ανεπανάληπτο, ανίκητο και αθάνατο.
Μια παρέα ανθρώπων μάς "παίρνει" μαζί της σ' αυτήν τη δεκαετία, έρχεται για να μας πει την ιστορία της, όλο φως, ελπίδα και ζωή. Ερχεται να μας γεμίσει ελπίδα για τον Ανθρωπο, έρχεται σήμερα να μας γεμίσει δύναμη».
Παίζουν οι ηθοποιοί: Λάζαρος Βαρτάνης, Στέφανος Παπατρέχας, Ξένια Αλεξίου, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6944189698.
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ προπώληση μέσω «Viva.gr», 8 ευρώ φοιτητικό, 5 ευρώ ανέργων, Ατέλεια ΣΕΗ - είσοδος δωρεάν.
Η Σ. Τσίπα, ακολουθώντας και πάλι τη φόρμα του ομοιοκατάληκτου στίχου, μέσα από μια διαδικασία ζύμωσης με ιδέες και στίχους, παλεύοντας με τους φθόγγους και τα συναισθήματα, βρίσκει τη σωστή σειρά να τοποθετήσει τις λέξεις στο χαρτί και να μιλήσει με αντισυμβατικό τρόπο, για όλα όσα θάβουμε μέσα μας κι ύστερα από λίγο καιρό επιστρέφουν.
Η Ελλη Στάη στην παρέμβασή της αναφέρθηκε στην ποιήτρια και δημοσιογράφο Σοφία Τσίπα. Για την Ευανθία Ρεμπούτσικα οι «Αβαρίες» είναι η ίδια η ζωή μέσα από τα μάτια της κρίσης. Η Φωτεινή Τσαλίκογλου ανέφερε ότι η συλλογή της Σ. Τσίπα περιέχει βασικά υλικά της ποίησης, όπως λιτότητα, ακρίβεια, μουσικότητα, συναίσθημα και στοχασμό. Πρόσθεσε ότι η ποίηση είναι μια ανυπακοή σε αυτό που έφυγε και οι «Αβαρίες» περισώνουν από τη λήθη. Με τον δικό του μοναδικό τρόπο ο Γιώργος Κιμούλης απήγγειλε τα ποιήματα «Για μιαν ιδέα», «Για να σωθεί η πατρίς», «Τέσσερις εποχές», «Νεφελώδεις νύχτες», «Στο παιδί».
Κλείνοντας την όμορφη βραδιά η Σ. Τσίπα ευχαρίστησε όλους τους ομιλητές, καθώς και όλους όσοι παρευρέθηκαν στη χτεσινή βραδιά. Οπως ανέφερε, οι «Αβαρίες», οι ζημιές δηλαδή, αφορούν τις λαβωματιές με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι στη ζωή μας. Για την ίδια η ποίηση είναι ρομαντική και συνάμα σκληρή. Μπορεί να μιλήσει στο σήμερα, να δώσει σχήμα στα όνειρά μας. Μπορεί να μας βοηθά να πορευόμαστε σταθερά, χωρίς να ξεχνάμε ποιοι είμαστε.
Την αναβολή του 22ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που θα διεξαγόταν από τις 5 έως τις 15 Μάρτη, αποφάσισε η διοίκηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μετά από τις εξελίξεις με την εξάπλωση του κορονοϊού, με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Πολιτισμού.
Οπως σημειώνεται σε ανακοίνωση, εξετάζεται η προοπτική διεξαγωγής Φεστιβάλ για το τέλος Μάη με αρχές Ιούνη. «Ωστόσο, ένα σημαντικό μέρος των δράσεων της Αγοράς, του αναπτυξιακού τμήματος του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους διαπιστευμένους επαγγελματίες από όλο τον κόσμο να δουν και να αξιολογήσουν τα ελληνικά ντοκιμαντέρ προκειμένου να τα συμπεριλάβουν στα μελλοντικά τους χρηματοδοτικά και φεστιβαλικά προγράμματα. Επιπλέον, η δράση Docs in Progress (Ντοκιμαντέρ σε εξέλιξη) θα πραγματοποιηθεί online και έτσι η βράβευση και απόδοση των χρηματικών επάθλων θα ολοκληρωθεί χωρίς καθυστερήσεις».