Το σωματείο έχει προκηρύξει και οργανώσει τρεις απεργίες. Η πρώτη ήταν τον περασμένο Φλεβάρη. Η προετοιμασία της δεν ήταν εύκολη υπόθεση: «Πολλοί καινούργιοι συνάδελφοι, που είχαν πιάσει δουλειά μετά από μεγαλύτερα ή μικρότερα διαστήματα ανεργίας, δίσταζαν, είχαν επιφυλάξεις. Η εργοδοσία έκρινε εκείνη τη μέρα ότι έπρεπε να επιστρατεύσει τα ΜΑΤ. Το αποτέλεσμα ήταν οι συνάδελφοι που έλεγαν "θα χάσουμε το μεροκάματο" να πάρουν τελικά μέρος στην απεργία, και μάλιστα με ανοιχτές τις πόρτες, με τις διμοιρίες παραταγμένες δεξιά και αριστερά και το πανό του σωματείου να στέκεται στη μέση».
Μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν αυτοί που μπήκαν για δουλειά. Πολλοί περισσότεροι αυτοί που αποφάσισαν να ενώσουν τη φωνή τους, δυναμώνοντας τα συνθήματα του σωματείου.
Πρόσφατα το σωματείο οργάνωσε 24ωρες απεργίες, στις 24 Οκτώβρη και στις 11 Δεκέμβρη, με μαζική συμμετοχή και σημαντική συμβολή των εργαζομένων στην επιτυχία τους. Ενα από τα σημεία που ξεχώρισαν ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων που δουλεύουν ως «ενοικιαζόμενοι» μέσω εργολάβων: «Οι συνάδελφοι αυτοί βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, στη συνέλευση, στην περιφρούρηση από το πρωί μέχρι το βράδυ, μίλησαν οι ίδιοι στους συναδέλφους, εξήγησαν τα αιτήματά μας. Συνέβαλαν στην επιτυχία της απεργίας, έδωσαν μεγαλύτερη δυναμική».
Η πείρα αυτή αποτελεί παρακαταθήκη για όλο τον κλάδο, αφού η «ενοικίαση» εργαζομένων είναι διαδεδομένη, αλλά οι εργαζόμενοι αυτοί δε βρίσκουν θέση και φωνή σε μια σειρά επιχειρησιακά σωματεία. Το επιχειρησιακό σωματείο στη «Forthnet» ακολούθησε διαφορετικό δρόμο και η ανταπόκριση που έχει συναντήσει είναι ιδιαίτερα θετική.
Πώς στήθηκε το σωματείο, πώς κέρδισε την εμπιστοσύνη των εργαζομένων, τι ρόλο έπαιξε το κλαδικό συνδικάτο, ποιες δυσκολίες συναντά στη δράση του
Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, ο Κ. Θεοδωρόπουλος εξηγεί πώς το κλαδικό συνδικάτο έριξε το σπόρο και βοήθησε με την παρέμβασή του να συγκροτηθεί το επιχειρησιακό σωματείο της «Forthnet - Netmed». «Η δράση του ΣΕΤΗΠ έξω από την εταιρεία πάει αρκετά πιο πίσω από τα 2 χρόνια που υπάρχει το επιχειρησιακό σωματείο. Από την Ανοιξη του 2012, έγινε προσπάθεια για πιο συγκροτημένη παρέμβαση, που να εξειδικεύει στα ζητήματα του χώρου», σημειώνει.
Σημείο καμπής στάθηκε ο Νοέμβρης του 2012, όταν η εργοδοσία ανακοίνωσε μειώσεις της τάξης του 35%: «Ηταν κάτι που οι εργαζόμενοι δεν το περίμεναν καθώς η εταιρεία καλλιεργούσε έντεχνα ένα κλίμα "οικογενειακό", πως είμαστε μια "ομάδα" και άλλα παρόμοια. Το επόμενο πρωί το κλαδικό συνδικάτο ήταν έξω από την επιχείρηση με το πανό και τις ανακοινώσεις του. Ερχόταν κάθε εργαζόμενος και τον ενημερώναμε, τον εμψυχώναμε, του λέγαμε πως το σωματείο είναι στο πλευρό του. Τον καλούσαμε να μην υπογράψει καμία μείωση αλλά να δώσουμε τη μάχη συλλογικά.
Η εργοδοσία αναγκάστηκε να ελιχθεί: «Το 35% σε άλλους έγινε 20%, σε άλλους 15%, σε άλλους 5% ή και καθόλου. Προσπάθησαν με τον τρόπο αυτό να διασπάσουν τη συλλογικότητα, να υπονομεύσουν την ενότητα των εργαζομένων».
Το σωματείο ανέλαβε αμέσως δράση: «Δεν περιοριστήκαμε στο ζήτημα των μειώσεων. Ξεκινήσαμε τη συζήτηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τη σημασία τους. Προβάλλαμε διεκδικήσεις, είχαμε ορισμένες νίκες. Για παράδειγμα, διεκδικήσαμε να φτιάξουν οι βάρδιες, δηλαδή να μη δουλεύουμε τη μια μέρα απόγευμα και την επόμενη πρωί. Μπορεί να ακούγεται απλό, ωστόσο είναι σημαντικό ζήτημα που επηρεάζει τη ζωή του εργαζόμενου, που μπορεί ακόμα και να ανατρέπει τον καθημερινό προγραμματισμό του. Επίσης, τότε μπήκαν τα λεωφορεία για τη μεταφορά των συναδέλφων».
Στο πλαίσιο των διεκδικήσεων, τέθηκαν από την αρχή ζητήματα για την υγιεινή και τις συνθήκες εργασίας, την εντατικοποίηση και την πίεση. Αυτά τα θέματα εξακολουθούν να «καίνε» τους εργαζόμενους, όπως δείχνουν και οι δύο λιποθυμίες που σημειώθηκαν τον περασμένο Οκτώβρη στον Ταύρο, περιστατικά για τα οποία κλήθηκε το ΕΚΑΒ.
Για τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει το επιχειρησιακό σωματείο, ο Κ. Θεοδωρόπουλος επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα: «Το πώς θα γίνει, για παράδειγμα, η κοινοποίηση μιας στάσης εργασίας, πώς θα βρεθούν τα χρήματα για αυτή (για παράδειγμα, έξοδα δικαστικού κλητήρα κ.ά.), σε ποιο χώρο θα γίνει η συνέλευση, είναι ζητήματα που πρέπει να λύσει ένα επιχειρησιακό σωματείο και αποδεικνύονται στην πράξη πολύ δύσκολα. Εμείς τα λύνουμε με κόπο, με βοήθεια από την Επιτροπή Αγώνα Ταύρου - Μοσχάτου και ασφαλώς από το κλαδικό συνδικάτο. Τον πρώτο καιρό είχαμε δυσκολία να πάμε στο κτίριο της Κάντζας. Ηταν δύσκολο ακόμα και να μαζέψουμε λεφτά για τη βενζίνη για να φτάσουμε εκεί».
Σήμερα, η παρουσία του σωματείου είναι σταθερή, τόσο στο κτίριο του Ταύρου, όπου δουλεύουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι, όσο και στα άλλα κτίρια της εταιρείας, σε Καλλιθέα, Κολωνό και Κάντζα: «Εχουμε κατακτήσει την παρουσία αυτή όχι μόνο χάρη στη δράση του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά κυρίως λόγω της στάσης των εργαζομένων», τονίζει ο Κ. Θεοδωρόπουλος και συνεχίζει:
«Για παράδειγμα, όταν στο τηλεφωνικό κέντρο σταματάμε τις κλήσεις για να κάνουμε μια ανακοίνωση, αυτό είναι κάτι που η εργοδοσία προφανώς δεν το θέλει, δυσκολεύεται όμως να το εμποδίσει, επειδή είναι οι συνάδελφοι που θέλουν να ακούσουν. Με αντίστοιχο τρόπο, έχουμε καταφέρει να γίνονται πλέον περιοδείες και στα άλλα κτίρια. Είναι χαρακτηριστικό πως, μέχρι πρότινος, στις εγκαταστάσεις στον Κολωνό, όπου εργάζονται κυρίως τεχνικοί, η εργοδοσία κρατούσε με κάθε τρόπο κλειστή την πόρτα, κυνηγούσε στην κυριολεξία το σωματείο, απαγόρευε την είσοδό του στο χώρο. Η απαγόρευση έσπασε στην πράξη, με τη δική μας επιμονή και αποφασιστικότητα, με τη βοήθεια των εργαζομένων που μας άνοιξαν οι ίδιοι την πόρτα».
Παρά το μέχρι τώρα θετικό απολογισμό, το σωματείο δε δείχνει επανάπαυση, αλλά ανεβάζει συνεχώς ψηλότερα τον πήχη των απαιτήσεων. Πρώτο και κύριο καθήκον, η μαζικοποίησή του: «Η προσπάθεια να γραφτούν οι συνάδελφοι στο σωματείο δεν σταματάει ποτέ, αντιθέτως εντείνεται. Με δεδομένα την ελαστικοποίηση στις εργασιακές σχέσεις, τις συμβάσεις που δεν ανανεώνονται, τις απολύσεις και την ανακύκλωση του προσωπικού, είμαστε κάθε μέρα με την αίτηση στο χέρι», εξηγεί ο Κ. Θεοδωρόπουλος.
Οι παράγοντες που δυσκολεύουν τη συμμετοχή στο σωματείο, όπως οι κυρίαρχες απόψεις για την «αναποτελεσματικότητα» των αγώνων, η συκοφάντηση του συνδικαλισμού, η απειρία των νέων που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων, παραμένουν. Παράλληλα, όμως, αυξάνονται αυτοί που απευθύνονται στο σωματείο, που στέκονται κοντά του, που αναγνωρίζουν και εκτιμούν τη δράση του: «Αλλοι θα του δώσουν μια πληροφορία. Κάποιες φορές ακόμα και θα το υπερασπιστούν αν ακουστεί κάτι από την πλευρά της εργοδοσίας».
Περισσότεροι εργαζόμενοι σήμερα φέρνουν ιδέες και προτάσεις για τους τρόπους και τις μορφές που μπορεί να εμπλουτίσουν τη δραστηριότητα του σωματείου. «Υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις να οργανώσουμε αθλητικές δραστηριότητες. Εχουμε παρακαταθήκη τη μαζική συμμετοχή στα τουρνουά που οργάνωσε το ΠΑΜΕ. Πρόσφατα κάναμε γλέντι, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων δράσης», σημειώνει ο Κ. Θεοδωρόπουλος και προσθέτει:
«Σχεδιάζουμε και άλλες εκδηλώσεις, όπως για παράδειγμα παρουσιάσεις βιβλίων. Η πείρα που έχουμε μέχρι στιγμής είναι περιορισμένη αλλά σημαντική. Για παράδειγμα, την Πρωτομαγιά του 2013 που είχε δοθεί μεγάλη μάχη ενάντια στη μετατροπή της απεργίας σε "κινητή γιορτή", στήσαμε έκθεση φωτογραφίας, σχετικών ντοκουμέντων και δημοσιευμάτων έξω από το κτίριο του Ταύρου, πρωτοβουλία που βοήθησε στη συζήτηση για το χαρακτήρα και το νόημα της συγκεκριμένης μέρας».
«Και να σκεφτείς ότι πριν δυο χρόνια δε γνωριζόμασταν μεταξύ μας...». Η διαπίστωση αυτή γίνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους με διάφορες αφορμές και προκαλεί εντύπωση. Ο Κ. Θεοδωρόπουλος εξηγεί πως είναι πέρα για πέρα σωστή: «Οι συνθήκες στη δουλειά δεν είναι εύκολες. Μπορεί να δουλεύεις μαζί με άλλους 100 εργαζόμενους, όμως στο παρελθόν δεν γνώριζες παρά μόνο αυτόν που καθόταν δίπλα σου. Το μόνο που γνωρίζαμε ο ένας για τον άλλο ήταν το username του. Κατά κανόνα, ήμασταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Από τις πρώτες κιόλας κινητοποιήσεις αυτό άλλαξε. Τώρα πλέον παλεύουμε και διασκεδάζουμε μαζί, συζητάμε για τα προβλήματα μέσα και έξω από τη δουλειά, αποφασίζουμε συλλογικά και δρούμε από κοινού».
Κεντρικό θέμα στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» είναι η παρουσίαση της πείρας από τη δράση που αναπτύσσει το Σωματείο Εργαζομένων στη «Forthnet - Netmed». Στις σελίδες που ακολουθούν:
Αντίστοιχα, μέχρι τις 22 Δεκέμβρη γίνονται αιτήσεις για 42.000 θέσεις στο πρόγραμμα «Επιταγή Εισόδου στην αγορά εργασίας» (voucher). Με αυτό οι επιχειρήσεις εξασφαλίζουν τζάμπα εργαζόμενους για πέντε μήνες κάτω από την ταμπέλα της «πρακτικής άσκησης». Στο πρόγραμμα οι νέοι δεν πληρώνονται καν κάθε μήνα. Αρχικά έπρεπε να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα για να καταβληθεί η αμοιβή τους, ενώ τώρα, μετά τις γενικευμένες αντιδράσεις, πληρώνονται σε τρεις δόσεις. Αν είναι απόφοιτοι ΑΕΙ/ΤΕΙ, παίρνουν 2.300 ευρώ και 2.000 ευρώ οι υπόλοιποι.
Στην περίπτωση που δεν καταφέρουν να φτάσουν έως το τέλος του πεντάμηνου, μιας και πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους τις μετακινήσεις από και προς τη δουλειά, δεν δικαιούνται καμία αποδοχή για το διάστημα που εργάστηκαν. Στους «μισθούς» πείνας, προστίθεται η απαγόρευση της απεργίας, με το άθλιο επιχείρημα ότι δεν είναι εργαζόμενοι, αλλά «ωφελούμενοι», «πρακτικά ασκούμενοι» και άλλα παρόμοια.
Ο «Ριζοσπάστης» περιηγήθηκε στο site «5mina.gr»
Ο «Ριζοσπάστης» τούς συνάντησε στην απεργία της 27ης Νοέμβρη, όπου συμμετείχαν στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, αλλά και στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη στο Σύνταγμα.
Παρουσιάζοντας οι ίδιοι την ταυτότητα και το στόχο της πρωτοβουλίας, γράφουν στην ιστοσελίδα: «Είμαστε νέοι και νέες που γνωριστήκαμε: Εξω από τους διαδρόμους του ΟΑΕΔ. Στα ΚΕΚ, κάνοντας θεωρητικά μαθήματα για να ενταχθούμε στα λεγόμενα Voucher προγράμματα. Στο χώρο δουλειάς μας μέσω Κοινωφελών προγραμμάτων. Δημιουργήσαμε το συγκεκριμένο site γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς, είμαστε πολλοί, είμαστε χιλιάδες που καθημερινά ψάχνουμε για μια δουλειά, βρισκόμαστε από κοινωφελή προγράμματα σε προγράμματα voucher και σε 5μηνα προγράμματα κατάρτισης.
Θέλουμε έναν χώρο που να μπορούμε όχι μόνο να ενημερωνόμαστε για τα προγράμματα εργασίας, αλλά να μπορούμε να γράφουμε την πείρα και την εμπειρία μας, τις δυσκολίες και τα προβλήματα, τα άγχη και τις αγωνίες, καθώς και την καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι εμείς τα "5mina"».
Με κείμενα, γραφικά και φωτογραφικό υλικό, η καλαίσθητη ιστοσελίδα συνδυάζει την ενημέρωση και τη δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων, με την πληροφόρηση για τις δράσεις που αναπτύσσονται μέσα από τα συνδικάτα και τις Επιτροπές Αγώνα αναφορικά με τα προβλήματα όσων δουλεύουν με τις συγκεκριμένες ελαστικές μορφές απασχόλησης. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στον επισκέπτη όχι μόνο να ενημερωθεί και να συζητήσει με νέους που «βράζουν στο ίδιο καζάνι», αλλά και να βρει πού μπορεί να «ακουμπήσει», να οργανωθεί και να παλέψει.
Από αυτή τη σκοπιά, φιλοδοξία του site «5mina.gr» είναι να συμβάλλει στη συλλογική έκφραση των νέων που ανακυκλώνονται κυριολεκτικά από πρόγραμμα σε πρόγραμμα, που απασχολούνται σε δουλειές άσχετες με αυτό που σπούδασαν ή με αυτό που ονειρεύονταν να κάνουν, που γι' αυτούς, όπως και για χιλιάδες άλλους ανέργους και υποαπασχολούμενους έχει θαμπώσει η προοπτική της σταθερής και μόνιμης δουλειάς με πλήρη δικαιώματα. Αυτό συνοψίζει και το βασικό σύνθημα της πρωτοβουλίας: «Η ζωή μας δε χωράει σε 5μηνα. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους».
Για να δημιουργηθούν, όμως, οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο, χρειάζεται οργάνωση στα συνδικάτα και συμμετοχή στη δράση τους, με στόχους και αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, ανεξάρτητα από ειδικότητα και σχέση απασχόλησης. Σ' αυτή την κατεύθυνση φιλοδοξεί να συμβάλει και το site, θέλοντας ταυτόχρονα να αποτελέσει τον «συνδετικό κρίκο» για τους εργαζόμενους στα «5μηνα» ακόμα και την περίοδο που βρίσκονται στην ανεργία, δεν απασχολούνται δηλαδή σε κάποιο πρόγραμμα.
Από την ιστοσελίδα δε θα μπορούσε να λείπει το χιούμορ. «Αν ακούσετε τίποτα για καμιά θέση εργασίας, ενημερώστε με σας παρακαλώ... Ψάχνω δεύτερη δουλειά γιατί πρώτη δε βρίσκω!»... γράφει η σελίδα που υποδέχεται τους επισκέπτες και στην ίδια θέση εναλλάσσονται άλλες «ατάκες», με το ίδιο σκωπτικό περιεχόμενο. Μια από αυτές λέει: «Βρήκα ένα 5ευρω και το πηγαίνω από το σαλόνι στην κουζίνα, επειδή το χρήμα πρέπει να κινείται»...
Στο site μπορεί να βρει κανείς φωτογραφίες από τη δράση που αναπτύσσουν εργαζόμενοι με voucher μέσα από τα συνδικάτα τους, πληροφορίες για τα προγράμματα που «τρέχουν», σχόλια γύρω από τα ζητήματα που αφορούν τους «ελαστικά απασχολούμενους», συνδέσμους για τις ιστοσελίδες αγωνιστικών συσπειρώσεων, αλλά και οργανισμών, που έχουν ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους στα «5μηνα». Η ιστοσελίδα καλεί τον επισκέπτη να στείλει την άποψη, την αφήγηση ή τον προβληματισμό του στη διεύθυνση «pesto@5mina.gr».
Από τις επιστολές των επισκεπτών που δημοσιεύονται στο site, αλιεύσαμε την παρακάτω αφήγηση, με τον τίτλο «Ενα και δύο μετράω τα κύματα...»: «Φίλοι και γνωστοί με αποκαλούν τυχερή... και αυτό γιατί επιλέχτηκα στα Voucher ενώ κάποιοι από αυτούς όχι. Είμαι στ' αλήθεια άραγε τυχερή; Εγώ πιο πολύ πήγα γιατί είμαι άνεργη και χρειάζομαι κάποια λεφτά για να ζήσω κι εγώ κάπως, χωρίς να είμαι βάρος στην οικογένειά μου, στα 25 μου. Αυτό το πράγμα είναι πολύ ψυχοφθόρο.
Αν και ανήκω στο χώρο της Εκπαίδευσης, θα δουλεύω σαν γραμματέας!!! Τρομερή εργασιακή προοπτική και πάνω απ' όλα στο αντικείμενό μου... Στη συνέντευξη που έδωσα εκεί και με πήραν - συγγνώμη, έδωσα δύο συνεντεύξεις στην ίδια επιχείρηση για να με πάρουν καθώς έπρεπε να με δει προσωπικά και η διευθύντρια - το πρώτο πράγμα που μου είπαν ήταν "είναι σημαντική επιχείρηση και μεγάλο προσόν στο βιογραφικό σου", "αν δεν έχεις τελειώσει τη δουλειά που σου έχει ανατεθεί μέχρι το τέλος της ώρας, να κάτσεις παραπάνω. Ετσι θα δείξεις επαγγελματισμό και η εργατικότητά σου θα μετρήσει σε πιθανή πρόσληψη", "να είσαι συνεργάσιμη και να μην παίρνεις πρωτοβουλίες", "αν αρρωστήσεις και λείψεις εσύ θα χάσεις, από τα λεφτά σου", κατά τ' άλλα "μια χαρά θα είμαστε". Μια χαρά θα είναι αυτοί... που θα με έχουν τζάμπα εκεί να τους βγάζω δουλειά. Οσο για την πρόσληψη κούφια λόγια... σχεδόν κανέναν δεν πήραν πέρυσι. Μας δελεάζουν με την πρόσληψη για να μας έχουν να λέμε ναι σε όλα, και μετά τίποτα.
Αυτά θα μας τα "διδάξουν" και στην επιμόρφωση όταν αρχίσει. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους στην ουσία. Από πέρυσι που θυμάμαι μας έκαναν μάθημα πληροφορικάριοι, δικηγόροι, ψυχολόγοι, σύμβουλοι επιχειρήσεων κ.ά. Από την πρώτη μέρα, μας έλεγαν ότι "υπάρχουν καλοί και κακοί επιχειρηματίες", "οι νέοι επιχειρηματίες αν είναι εφευρετικοί και καινοτόμοι θα ανέβουν ψηλά", "καλό είναι να είμαστε συνεργάσιμοι με τον εργοδότη ώστε να ανεβάσουμε τις πιθανότητες να μας κρατήσουν", μας μίλησαν μέχρι και για τα δικαιώματα των εργαζομένων...
Για όλα αυτά, πάλι καλά, υπήρξε μεγάλος προβληματισμός από όλους μας. Συζητούσαμε και μέσα στο μάθημα και στα διαλείμματα θέτοντας συγκεκριμένα ερωτήματα που πολλές φορές πραγματικά οι "καθηγητές" έρχονταν σε αδιέξοδο.
(...) Οσο και μεταξύ μας γνωριζόμασταν καλύτερα, πήραμε την απόφαση εγώ και κάποιοι ακόμα να συμμετάσχουμε στην περσινή απεργία στις 9 Νοέμβρη ακριβώς για να διαμαρτυρηθούμε για τα παραπάνω. Αυτό που μας είπαν όταν πήγαμε να δηλώσουμε απουσία ως απεργία ήταν ότι θα μας βάλουν ασθένεια καθώς η δήλωση απεργίας δημιουργεί πρόβλημα. Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί... Επρεπε να επιμείνουμε πολύ για να το κάνουν τελικά.
Είναι δικαίωμά μας να εργαζόμαστε με αξιοπρέπεια, να πληρωνόμαστε μηνιαία, να ασφαλιζόμαστε, να μετακινούμαστε δωρεάν, να δικαιούμαστε Ταμείο ανεργίας μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Αυτά τα τόσο απλά εξαρτώνται από το να το πάρουμε απόφαση κι εμείς οι ίδιοι. Εχουμε κάθε δικαίωμα, και υποχρέωση να παλέψουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Οσοι είναι στο κομμάτι των σεμιναρίων στα ΚΕΚ, να κατέβουν όλοι μαζί ενωμένοι, οι υπόλοιποι που σκορπίσαμε σε δεκάδες χώρους δουλειάς να ενωθούμε ξανά στις 27 Νοέμβρη στην πανελλαδική απεργία, με το δικό μας πανό και τα αιτήματα που διεκδικούμε.
Α. Θ.
Voucher 25-29».
Συνέντευξη με τον Πέτρο Καραλιώκη, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Σπουδαστών ΑΕΝ Ασπροπύργου
-- Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ΑΕΝ Ασπροπύργου και ποια είναι τα κυριότερα προβλήματα των σπουδαστών;
-- Με μια φράση, η κατάσταση που ζούμε στην ΑΕΝ Ασπροπύργου πάει από το κακό στο χειρότερο. Και δεν είμαστε οι μόνοι, αφού και οι συνάδελφοι στις υπόλοιπες ΑΕΝ στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Η πραγματικότητα είναι αποκαλυπτική και αντικατοπτρίζει την απαξίωση της Ναυτικής Εκπαίδευσης: Τα μαθήματα έχουν ξεκινήσει από την 1η Οκτώβρη και μέχρι τις 8 Δεκέμβρη το πρόγραμμα μαθημάτων άλλαζε κάθε βδομάδα λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε καθηγητές!
Ακόμα και σήμερα που μιλάμε, τα βιβλία δεν έχουν δοθεί σε όλα τα μαθήματα, ενώ οι πρόοδοι και τα διαγωνίσματα έχουν ξεκινήσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχουν δοθεί τα βιβλία για τα μαθήματα της Αντοχής Υλικών και του Ναυτικού Δικαίου στο Β' έτος των Μηχανικών. Υπάρχουν καθυστερήσεις στα σχολεία Σωστικών και Πυροσβεστικών Μέσων (βασικά και προχωρημένα), γεγονός που καθυστερεί και την έκδοση μιας σειράς δικαιολογητικών και πιστοποιητικών για τα οποία είναι προαπαιτούμενο το ναυτικό φυλλάδιο.
Από την άλλη, η σπουδαστική μέριμνα είναι επί της ουσίας ανύπαρκτη. Δεν υπάρχει σίτιση για τους σπουδαστές, ενώ δεν δίνεται ούτε σπουδαστικό πάσο για τη μετακίνηση με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και όποια άλλα δικαιώματα αυτό περιλαμβάνει. Το κόστος γίνεται δυσβάσταχτο αν πάρουμε υπόψη τα ποσά που δίνουμε για μια σειρά από αναλώσιμα (π.χ. υλικά για το Μηχανολογικό Σχέδιο και φόρμες εργασίας για τα εργαστήρια στους Μηχανικούς, διπαράλληλους χάρακες στους πλοιάρχους κ.λπ.).
Παράλληλα, στα εργαστήρια δεν λειτουργούν οι τόρνοι εδώ και κάποια χρόνια λόγω διαρροής στο ηλεκτρικό δίκτυο που δεν έχει επιδιορθωθεί, όπως μας έχουν ενημερώσει οι καθηγητές. Κάθε μέρα βλέπουμε εικόνες εγκατάλειψης των κτιριακών εγκαταστάσεων με χαλασμένες πόρτες και θρανία, σκασμένους τοίχους από την υγρασία κ.λπ. Αποκορύφωμα ήταν οι πρόσφατες μέρες έντονης βροχόπτωσης, με ταβάνια να στάζουν και διαδρόμους να γεμίζουν νερό.
Μπορεί κάποιος να σκεφτεί: «Μα καλά, είναι δυνατόν;». Κι όμως, αυτά δε συμβαίνουν σε κάποια μακρινή χώρα, αλλά εδώ, στον Ασπρόπυργο, στη μεγαλύτερη σχολή της περίφημης πια 1ης παγκόσμιας ναυτιλιακής δύναμης.
Ολες αυτές οι ελλείψεις και καθυστερήσεις έχουν αντίκτυπο στο επίπεδο των σπουδών που λαμβάνει ένας νέος μηχανικός ή πλοίαρχος στα πρώτα του βήματα στη ναυτιλία. Υπονομεύουν το μέλλον των εργαζομένων του κλάδου, ρίχνουν τον πήχη των απαιτήσεων και δημιουργούν ακόμα και ζήτημα ασφάλειας για την προστασία των ίδιων των πληρωμάτων, των επιβατών, των εμπορευμάτων και του περιβάλλοντος.
-- Η κυβέρνηση προχωρά αποφασιστικά στην ιδιωτικοποίηση της Ναυτικής Εκπαίδευσης. Ποιος είναι ο σκοπός τους και πώς στρώθηκε τα προηγούμενα χρόνια το έδαφος για να προχωρήσει αυτή η επιδίωξη;
-- Η κυβέρνηση, με τις πρωτοβουλίες του τελευταίου διαστήματος, ουσιαστικά ενεργοποιεί το νομοθετικό έκτρωμα 3153/2003 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τίτλο «Ναυτική επαγγελματική εκπαίδευση, κατάρτιση και επιμόρφωση και ρύθμιση άλλων θεμάτων αρμοδιότητας του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας» και το νόμο 3450/2006 της κυβέρνησης της ΝΔ, που ήρθε να συμπληρώσει αυτόν του ΠΑΣΟΚ.
Ερχεται να συνεχίσει την προσπάθεια υποβάθμισης και απαξίωσης της Ναυτικής Εκπαίδευσης, που έχει ως στόχο να οδηγήσει τους σπουδαστές στα τρωκτικά της ιδιωτικής Εκπαίδευσης και των δουλεμπορικών κυκλωμάτων. Μας θέλουν να πληρώνουμε για την απόκτηση πιστοποιητικών, να πληρώνουμε για μια θέση εργασίας, να είμαστε χαμηλόμισθοι και ανασφάλιστοι. Πρόκειται επί της ουσίας για την εδώ και χρόνια απαίτηση των εφοπλιστών για την ίδρυση ιδιωτικών σχολών, τα λεγόμενα Ν.Ε.Κ.Ε., που άτυπα λειτουργούν ήδη.
Να σημειώσουμε ότι οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν πρωτοστατήσει στη λειτουργία αντίστοιχων ιδιωτικών σχολών σε άλλες χώρες (Φιλιππίνες, Ινδονησία, Κίνα κ.α.). Θέλουν την αύξηση της «μαύρης» ανασφάλιστης εργασίας, ναυτεργάτες χωρίς δικαιώματα, χωρίς συνδικαλιστική οργάνωση, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, Κοινωνική Ασφάλιση και προστασία.
Το έδαφος έχει όντως στρωθεί με την κατάσταση που επικρατεί στις σχολές και περιγράψαμε προηγουμένως. Προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν «λύτρωση» απ' αυτή την κατάσταση την ιδιωτική πρωτοβουλία, στην οποία εμείς οι σπουδαστές θέλουν να είμαστε η πρώτη πελατεία.
Η πραγματικότητα και η πείρα, ακόμα και από άλλες χώρες, για το πού έχει οδηγήσει αυτή η κατάσταση, είναι μεγάλη: Ακόμα περισσότερη απαξίωση της γνώσης, διαδικασίες χωρίς κανέναν έλεγχο, έκδοση πτυχίων - χαρτιών με το «κιλό» και εξασφάλιση φτηνού, ευέλικτου εργατικού δυναμικού για τους εφοπλιστές, με ό,τι συνέπειες έχουν όλα αυτά στην ασφάλεια των πληρωμάτων και των πλοίων.
-- Ποια είναι η δράση που έχουν αναπτύξει τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία σε σχέση με τα προβλήματα των σπουδαστών;
-- Πρώτα απ' όλα, το γεγονός ότι αυτές οι επιδιώξεις είχαν μείνει στα χαρτιά από το 2003, οφείλεται στον κοινό αγώνα σπουδαστών και ναυτεργατών, στους οποίους τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ήταν μπροστά.
Εχουν προηγηθεί οι κοινοί αγώνες των σπουδαστών με τα σωματεία για την εύρεση εκπαιδευτικού ταξιδιού και για να μη γίνουν διαγραφές από τη σχολή. Εγιναν κινητοποιήσεις στο Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας (ΓΕΝΕ), στο υπουργείο Ναυτιλίας και στην Ενωση των εφοπλιστών. Τέλος, να αναφέρουμε τη συμμετοχή σπουδαστών στις απεργίες των ναυτεργατών, την πλούσια πείρα που συσσωρεύεται μέσα από αυτούς τους αγώνες.
Η Ενωση των Μηχανικών (ΠΕΜΕΝ), της οποίας οι εκλογές διεξάγονται μάλιστα αυτή την περίοδο, προβλέπει από το καταστατικό της να μπορούν να γράφονται οι δόκιμοι μηχανικοί των ΑΕΝ. Αυτό βοηθάει πραγματικά στη γνώση των προβλημάτων του χώρου, στην οργάνωση πρωτοβουλιών για την αντιμετώπισή τους. Αμέτρητες φορές το σωματείο έχει παρέμβει με ανακοινώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας και κινητοποιήσεις για τα προβλήματα των σπουδαστών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα σε όλα αυτά, η ΠΕΜΕΝ οργανώνει τεχνικά σεμινάρια για την ενίσχυση των σπουδαστών, όπως αυτό που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβρη για τις Μηχανές με common railfuel system (σύστημα κοινού οχετού καυσίμου).
Επιπλέον, στα γραφεία της λειτουργεί προσομοιωτής μηχανοστασίου, η χρήση του οποίου είναι δωρεάν για τα μέλη της, και παρέχει στους σπουδαστές τη δυνατότητα εξάσκησης πάνω στο αντικείμενό τους. Ακόμα, γίνεται προσπάθεια, σε συνεργασία με τις Λαϊκές Επιτροπές του Πειραιά, να οργανωθούν ενισχυτικά μαθήματα, π.χ. Μαθηματικών και Φυσικής, για σπουδαστές της ΑΕΝ.
-- Τι δυσκολίες αντιμετωπίζετε στην προσπάθεια να οργανωθεί η πάλη των σπουδαστών;
-- Η οργάνωση της πάλης των σπουδαστών στην ΑΕΝ του Ασπροπύργου είναι πίσω από τις ανάγκες. Είναι όμως πίσω και από τις πραγματικές δυνατότητες, όπως απέδειξε, για παράδειγμα, η μαζική συμμετοχή των συναδέλφων από την ΑΕΝ Μακεδονίας στο απεργιακό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη στις 27 Νοέμβρη με πανό του Συλλόγου τους.
Μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που έβαλε το απερχόμενο ΔΣ του Συλλόγου μας, που ήταν άφαντο μέσα σε τόσα προβλήματα, δεν οργάνωσε ούτε εκλογές του Συλλόγου, όπως είχε υποχρέωση, αλλά και τις δυσκολίες που φέτος βάζει η διοίκηση της σχολής, χρησιμοποιώντας χίλιες δυο προφάσεις για να μη γίνουν εκλογές, γιατί δε θέλει Σύλλογο που να διεκδικεί.
Απέναντι σε όλα αυτά, οι σπουδαστές που έως τώρα συσπειρωνόμασταν στην ΑΓΕΝ («Αγωνιστική Ενότητα» - παράταξη στη σχολή που συσπειρώνεται με το ΠΑΜΕ), μαζί με άλλους συναδέλφους, πήραμε την πρωτοβουλία και προχωρήσαμε σε συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη σχολή.
Ηδη έχουμε πάρει πρωτοβουλίες, όπως ανάρτηση πανό ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Ναυτικής Εκπαίδευσης, παράσταση διαμαρτυρίας στη διοίκηση της σχολής για τις τεράστιες ελλείψεις και αποφάσεις σε τμήματα για αποχή από τα μαθήματα τη μέρα της απεργίας στις 27 Νοέμβρη. Η συνέχεια δίνεται με συζήτηση της πείρας από αυτές τις πρωτοβουλίες και την προσπάθεια για κλιμάκωση με τη συμμετοχή περισσότερων σπουδαστών.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Επαγγελματιών Πωλητών Λαϊκών Αγορών διοργανώνει παράσταση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία της διοίκησης του ΙΚΑ, αύριο Παρασκευή, στις 10 π.μ. για το συνεχόμενο εμπαιγμό χιλιάδων πωλητών λαϊκών αγορών που, ενώ έχουν καταβάλει τις ασφαλιστικές τους εισφορές, δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας. Η διοίκηση του ΙΚΑ, παρά τη δέσμευση για άμεση λύση του προβλήματος των πωλητών που έχουν καταβάλει τις ασφαλιστικές τους εισφορές στον Οργανισμό Λαϊκών Αγορών και συνεχίζουν να φαίνονται σαν ανασφάλιστοι γιατί σύμφωνα με το ΙΚΑ δεν έχει ολοκληρωθεί το σύστημα μηχανογράφησης των καταστάσεων πληρωμών, δεν έχει πράξει τίποτα για να λυθεί το πρόβλημα. Ετσι, όσοι πωλητές έχουν καταβάλει τις ασφαλιστικές τους εισφορές είναι τυπικά - και ουσιαστικά - ανασφάλιστοι!
Συγκέντρωση μικροαγροτών και κτηνοτρόφων έγινε τη Δευτέρα σε κεντρικό ξενοδοχείο της Λαμίας, με πρωτοβουλία των Αγροτικών Συλλόγων της Φθιώτιδας, που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Βαγγέλης Μπούτας, Πρόεδρος της ΟΑΣ Καρδίτσας που μίλησε για τις βασικές κατευθύνσεις της νέας ΚΑΠ (2015 - 2020) και τις επιπτώσεις της στη μικρομεσαία αγροτιά. Ακολούθησε συζήτηση για τα τοπικά προβλήματα.
Ελαιοκαλλιεργητές, βαμβακοπαραγωγοί, καπνοπαραγωγοί, παραγωγοί φρέσκων λαχανικών και φρούτων της περιοχής, οδηγούνται σε αδιέξοδο. Καθώς προχωράει η καταστροφή τους, γη και παραγωγή συγκεντρώνονται σε ολοένα και λιγότερα χέρια, στις «μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις», όπως τις ονομάζουν. Οι συγκεντρωμένοι έθεσαν, επίσης, θέματα σχετικά με τις μεγάλες απώλειες από τον καταρροϊκό πυρετό στα κοπάδια, την απώλεια βοσκοτόπων με τις νέες ρυθμίσεις, την αδυναμία τους να κρατήσουν και να ανανεώσουν το ζωικό κεφάλαιο.
Συζήτησαν ακόμα τις δυσκολίες στη ζωή των οικογενειών τους στην επαρχία, εξαιτίας της έλλειψης ιατρείων, σχολείων, εξαιτίας λειψών υποδομών, οδικού δικτύου. Αλλά εξαιτίας και της ανεπάρκειας νερού για άρδευση σε ορισμένες περιοχές της Φθιώτιδας.
Οπως τονίστηκε, χρειάζεται να αναπτυχθεί το αγροτικό κίνημα, με την ενδυνάμωση και τη δημιουργία νέων Αγροτικών Συλλόγων, στη γραμμή που παλεύει με το πλαίσιό της η ΠΑΣΥ. Τονίστηκε, επίσης, ότι το ζήτημα της αγροτικής παραγωγής για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών βάζει στην ημερήσια διάταξη και τη γενικότερη πάλη του λαού, για να γίνει ο ίδιος κυρίαρχος του πλούτου που παράγει.
Γλέντια, γιορτές για τα παιδιά και συγκέντρωση υλικού για τις οικογένειες των ανέργων
Πέμπτη 18 Δεκέμβρη
Σάββατο 20 Δεκέμβρη
Κυριακή 18 Γενάρη 2015
Η συλλογή τροφίμων, ρούχων και παιχνιδιών γίνεται στα γραφεία του Συλλόγου Γυναικών Πολίχνης (Σταδίου 12, Πολίχνη), κάθε μέρα από τις 6 μ.μ. έως τις 8 μ.μ. Συγκέντρωση τροφίμων θα γίνεται και στη χριστουγεννιάτικη γιορτή για παιδιά, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21 Δεκέμβρη, στις 11 το πρωί στο Πνευματικό Κέντρο Πολίχνης (Ελπίδος 33). Πληροφορίες στα τηλέφωνα 2310.608.798, 6976.338.134.