Τυχαίο είναι ότι στα ρεπορτάζ των αστικών ΜΜΕ απουσιάζουν τα αιτήματα των ναυτεργατών απεργών που αφορούν στην ασφάλεια των θαλάσσιων συγκοινωνιών; Τυχαίο είναι ότι κρύβουν πως βασικό ζήτημα για χιλιάδες ναυτεργάτες είναι η «βόμβα» που γεννά το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα; Οτι το ζήτημα της αλλαγής στην οργανική σύνθεση των πλοίων οι ναυτεργάτες δεν το αντιπαλεύουν μόνο γιατί θα εκτοξεύσει την ανεργία αλλά και γιατί θα γεμίσει τις θάλασσες με πλοία με λειψό και εξαντλημένο πλήρωμα, προκαλώντας τεράστιους κινδύνους για ασφαλή ναυσιπλοΐα;

Οτι κρύβουν αυτό που επισημαίνουν από την πρώτη στιγμή της απεργίας ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - ΠΕΕΜΑΓΕΝ, πως το νομοσχέδιο της κυβέρνησης θα δώσει στους εφοπλιστές τη δυνατότητα να καταργούν δρομολόγια όποτε θέλουν εγκαταλείποντας έτσι νησιά και νησιώτες στην τύχη τους; Οτι οι νησιώτες ήδη ζουν σήμερα την εγκατάλειψη και είναι όμηροι των παζαριών μεταξύ εφοπλιστών - κυβέρνησης για το ύψος των επιδοτήσεων των άγονων γραμμών και σε ορισμένες περιπτώσεις κάνουν μέχρι και 5 ή 6 μέρες να δουν πλοίο; Οτι τότε καμιά κυβέρνηση και κανένα αστικό ΜΜΕ (που σήμερα «πονάνε» τους νησιώτες) δε μιλά για τα βάσανα των νησιωτών, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να υποκλίνονται στην «ανταγωνιστικότητα»;

Οχι, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι εργάτες πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα για τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ και τη «δημοκρατική» ενημέρωση στον καπιταλισμό. Αλλά και για το πόσο τα αιτήματά τους μπορούν να φοβίσουν την πλουτοκρατία, η οποία προσπαθεί να υπονομεύσει τον πανεργατικό αγωνιστικό συντονισμό και γι' αυτό τα εξαφανίζει.