«Η κυρία Τριανταφύλλου υποστηρίζει ότι "στην ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει αγωγή του πολίτη (...) σε συνδυασμό με τα μετεμφυλιακά σύνδρομα που οι Ελληνες δεν έχουμε ξεπεράσει και μέσα σε αυτά ο αστυνομικός είναι "ο χαφιές, ο βασανιστής, ο μπάτσος", δένει το "γλυκό" της ανομίας, ενώ η ελληνική κοινωνία κινείται σαν να είναι υπερήφανη για την ίδια την παθολογία της". Το βάρος της ευθύνης σύμφωνα με την κυρία Τριανταφύλλου "πέφτει στους ώμους της Αριστεράς (...) που έχει εκθρέψει καταστάσεις αντιδημοκρατικές. Τα πολιτικά μας ήθη είναι οθωμανικά"» (η καταγραφή στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Μερικές φορές νιώθω ότι ένα μικρό κομμάτι της λεγόμενης γενιάς του Πολυτεχνείου δίνει μια λυσσαλέα μάχη για να μην κλείσει αυτός ο περίφημος κύκλος της μεταπολίτευσης (...) Αυτό το κομμάτι της συγκεκριμένης γενιάς ταλαιπωρεί χρόνια την ελληνική κοινωνία με τη στάση του (...) Σήμερα ζούμε (...) τη φυσική εξέλιξη της νοοτροπίας που εξέθρεψε μια γενιά για τα όρια της βίας και της διαμαρτυρίας (...) Ο κύκλος της μεταπολίτευσης πρέπει επιτέλους να κλείσει μαζί με έναν αδικαιολόγητο κύκλο αίματος και βίας!» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Οι ζωές επτά εργατών, που πρόπερσι κάηκαν ζωντανοί στη χαλυβουργία της ΤhyssenGroup στο Τορίνο, αποζημιώθηκαν συνολικά με 13 εκατομμύρια ευρώ (...) "Τα λεφτά δεν πρόκειται να φέρουν πίσω τον γιο μου", ψιθύριζε η μάνα του Ρομπέρτο Σκόλα, 32 ετών, εργάτη στη γερμανική εταιρεία που σήμερα ετοιμάζεται να απολύσει 20.000 εργαζομένους από τα εργοστάσιά της σε όλο τον κόσμο. Πόσο άραγε αξίζει η ζωή αυτών των ανθρώπων, ζώντων και νεκρών; Πόσο αξίζει η ανθρώπινη ζωή; Αξίζει άραγε όσο ένα επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης; Οσο ένα επίδομα ανεργίας; Οσο μια αποζημίωση που μετρούν στην παλάμη της μάνας ενός εργάτη που άφησε την τελευταία του πνοή στις σκαλωσιές;» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).