Πέμπτη 5 Νοέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ενας γνώριμος από τα παλιά στο λιμάνι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενας γνώριμος από τα παλιά επιστρέφει στο λιμάνι, για να «διευθετήσει» το ζήτημα που προέκυψε με τη σύμβαση της COSCO και την παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ, στην οποία αντιδρούν οι εργαζόμενοι. Πρόκειται για τον Γ. Ανωμερίτη, τον οποίο η κυβέρνηση διόρισε χτες διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΛΠ ΑΕ, με εντολή να διεξάγει τις «συνομιλίες» με τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων. Για όσους δε θυμούνται, ο Γ. Ανωμερίτης είναι το στέλεχος εκείνο του ΠΑΣΟΚ που το Μάη του 2002, από τη θέση του τότε υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, έδωσε το «πράσινο φως» όχι μόνο για την πολιτική επιστράτευση των απεργών ναυτεργατών (αγωνίζονταν με αιχμή τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα), αλλά και το ματοκύλισμα του λιμανιού, με την επέμβαση των «ράμπο» του Λιμενικού, του οποίου ήταν πολιτικός προϊστάμενος. Είναι, δηλαδή, ο υπουργός εκείνος που στράφηκε με κατασταλτικά μέσα σε βάρος των απεργών ναυτεργατών, όταν αυτοί κουρέλιασαν την επιστράτευση του ΠΑΣΟΚ (όπως έκαναν το 2006 και επί ΝΔ) και μπήκε κάτω από τις εντολές του εφοπλιστή Αγούδημου, ο οποίος τότε καθοδηγούσε τις δυνάμεις του Λιμενικού στην επίθεση σε βάρος των εργαζομένων. Μετά απ' όλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του μπορεί να καυχιέται ότι επέλεξε τον κατάλληλο άνθρωπο για την κατάλληλη θέση. Και επειδή η μεγαλοεργοδοσία του ΟΛΠ και η COSCO θα τρίβουν στην κυριολεξία τα χέρια από τη χαρά τους, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να κουμπώνονται, απαντώντας με ένταση του αγώνα τους. Οχι μόνο ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, αλλά και για λιμάνια στην υπηρεσία του λαού.

Σκόπιμο τσουβάλιασμα

«Φοιτητές διεκδικούν με κλομπ θέση στην κομματική επετηρίδα», τιτλοφορείται χτεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής», για τους τραμπουκισμούς μεταξύ μελών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (πρώην ΑΣΟΕΕ) τις προηγούμενες μέρες. Με τη γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο του σκόπιμου τσουβαλιάσματος, ταυτίζει την Πανσπουδαστική με τις πρακτικές και τα κίνητρα των παρατάξεων του δικομματισμού: «Ποιοι είναι αυτοί οι 20χρονοι οπαδοί της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, που μετέτρεψαν σε ρινγκ το πανεπιστήμιο για μία ακόμη φορά; Μέλη της ΔΑΠ, της ΠΑΣΠ, της Πανσπουδαστικής, της ΑΡΕΝ και αντιεξουσιαστές είναι ψηφίδες στο ίδιο καλειδοσκόπιο: επιδιώκουν να επιβληθούν στους άλλους, ο καθένας διεκδικώντας το αντίστοιχο τρόπαιο του δικού του κομματικού χώρου».

Παρακάτω, ο συντάκτης του ρεπορτάζ, μας εξηγεί ότι «για τους ΔΑΠίτες και τους ΠΑΣΠίτες το τρόπαιο είναι η νομή της εξουσίας», αλλά ...ξεχνάει την αναφορά του στην Πανσπουδαστική και δε μας λέει ποιο είναι το «τρόπαιο» που διεκδικούν όσοι συμμετέχουν σ' αυτή. Στην «Καθημερινή» δεν έχουν ακούσει τίποτα για τις διαφορές της πολιτικής και των θέσεων της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ με αυτές της Πανσπουδαστικής; Τα ξέρουν, αλλά σκοπίμως προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Καμιά θέση δεν έχει η αναφορά στην ΠΚΣ σε ένα ρεπορτάζ για το σκυλοκαυγά των ΔΑΠ - ΠΑΣΠ με τους φουσκωτούς, τους μπράβους της νύχτας και τις σιδερογροθιές τους. Η αναφορά στην ΠΚΣ είναι σκέτη λάσπη.

Τα τοξικά «ναυάγια»

Πάνω από 30 πλοία γεμάτα με επικίνδυνα τοξικά και πυρηνικά απόβλητα, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, έχουν πυρποληθεί και βυθιστεί τη δεκαετία 1980 - 1990 με τη βοήθεια της μαφίας της Καλαβρίας στη Μεσόγειο. Μάλιστα, επτά από αυτά έχουν βυθιστεί στο Ιόνιο Πέλαγος, ενώ τα υπόλοιπα στην Αδριατική.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο σε ένα από αυτά τα «ναυάγια» βρέθηκαν 120 βαρέλια με τοξικά απόβλητα, μπορεί εύκολα να φανταστεί πόσο σημαντικές είναι οι επιπτώσεις για την υγεία των κατοίκων, της Ελλάδας και της Ιταλίας, που βρέχονται από αυτές τις θάλασσες.

Το γεγονός και μόνο αυτό επιβεβαιώνει πως το μεγάλο κεφάλαιο είναι αδίστακτο και δεν υπολογίζει τίποτε - ούτε, φυσικά, την υγεία του λαού - προκειμένου να αποκομίσει κέρδη. Πως θα βρίσκει πάντα κάποιους που θα κάνουν τη «βρώμικη» δουλειά - με το αζημίωτο βέβαια - για λογαριασμό του. Κυρίως επιβεβαιώνει ότι το περιβάλλον - παρά τις διακηρύξεις μεγάλων πολυεθνικών δήθεν περί ...«εταιρικής ευθύνης» - δεν είναι γι' αυτές παρά ο χώρος που ασκούν τις ανεξέλεγκτες στην πράξη δραστηριότητές τους και απορρίπτουν τα δηλητηριώδη απόβλητά τους.

Πλανώνται πλάνην οικτράν, λοιπόν, όσοι πιστεύουν ότι στο πλαίσιο της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης και οικονομίας θα αλλάξει προβιά ο λύκος για να φυλάει τα πρόβατα. Οτι οι επιχειρηματίες θα προστατεύσουν περιβάλλον και δημόσια υγεία, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την κερδοφορία τους. Οτι θα σταματήσουν να προκαλούν τοξικά «ναυάγια» είτε στη θάλασσα, είτε στην ξηρά, είτε στον αέρα...

Είναι στο αντίπαλο στρατόπεδο

Την ώρα που η «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» βάζει το μαχαίρι στο λαιμό των εργαζομένων και εκβιάζει ωμά πως, αν δε γίνουν όσες απολύσεις απαιτεί, θα μπουν «λουκέτα» σε όλες τις μονάδες του Ομίλου, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» πασχίζουν για να εγκλωβιστούν οι κλωστοϋφαντουργοί του Ομίλου στη μοιρολατρία και την υποταγή. Είτε περιφρονώντας τις ίδιες τις αποφάσεις των εργαζομένων για άμεση οργάνωση του αγώνα χωρίς αναμονή. Είτε πρωτοστατώντας όλα τα προηγούμενα χρόνια για να τσεπώσουν επιδοτήσεις οι εργοδότες, εκείνοι που σήμερα έχουν πετάξει στο δρόμο εκατοντάδες εργάτες και έχουν απλήρωτους εδώ κι οκτώ μήνες εκατοντάδες ακόμα. Είτε προσανατολίζοντας τους εργάτες κατευθείαν στο στόμα του λύκου, ζητώντας παρέμβαση από τον πρωθυπουργό, με επιστολές που του επισημαίνουν «την ευαισθησία που σας διακρίνει απέναντι στους ανθρώπους του μόχθου»...

Την ώρα που κυβέρνηση και εργοδοτικές ενώσεις έχουν πέσει πάνω στους εργάτες του ΟΛΠ για να λήξουν τον αγώνα τους, η πλειοψηφία της ΟΜΥΛΕ αναθέτει στον πρόεδρο του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλο, ρόλο διαπραγματευτή. Στον ίδιο άνθρωπο, που δηλώνει σταθερά έτοιμος να παρέμβει για λογαριασμό ολόκληρης της τάξης του, αξιοποιώντας όλα τα «ένδικα μέσα» αν συνεχιστεί η απεργία στο λιμάνι. Κι ενώ, παρά την ένταση της τρομοκρατίας, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να αντιστέκονται και να παλεύουν, η πλειοψηφία της ΟΜΥΛΕ αφήνει στο απυρόβλητο την ίδια την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και, φυσικά, την πολιτική που παραδίνει τα λιμάνια στα μονοπώλια. Ισχυρίζεται, δηλαδή, ότι μέσα στα λιμάνια, που δεν είναι 100% δημόσια, δεν είναι υποταγμένα αποκλειστικά στα λαϊκά συμφέροντα, αλλά λειτουργούν με άξονα το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος του ιδιοκτήτη, τα εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων μπορούν να γίνουν σεβαστά και δε θα είναι «κόστος», όπως σταθερά τα βαφτίζουν οι πολυεθνικές...

Αυτό που άμεσα πρέπει να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη είναι πως οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αποτελούν κομμάτι των προβλημάτων της. Είναι αναντικατάστατος συνεργάτης των αντιπάλων της, στον οποίο, μάλιστα, έχει ανατεθεί ένα σημαντικό έργο: Η αθώωση της πολιτικής που αντιμετωπίζει τις εργατικές ανάγκες ως «κόστος», ο αποπροσανατολισμός των εργατών, η υπονόμευση και εκτόνωση των αγωνιστικών τους διαθέσεων, η καλλιέργεια αυταπατών που στέλνουν τους εργάτες κατευθείαν στον κοινωνικό εταιρισμό και την ταξική ειρήνη. Σπρώχνουν τους εργάτες στην απογοήτευση, στην ηττοπάθεια, στην αδράνεια, στην αποστράτευση. Οι δυνάμεις αυτές, ναρκοθετούν τους αγώνες των εργαζομένων με περιεχόμενο και προσανατολισμό που συγκρούεται με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Να γιατί η πάλη για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη μαζική και σε ταξική κατεύθυνση ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα είναι μονόδρομος για καθέναν χωριστά, αλλά και συνολικά για την τάξη μας. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός αυτό το ξέρει πολύ καλά. Αυτήν την ενότητα των εργατών, την ταξική, την αντιπαλεύει με νύχια και με δόντια. Οι εργάτες να τους γυρίσουν την πλάτη. Είναι προϋπόθεση για να καρπίσουν οι αγώνες τους, σήμερα και αύριο. Είναι προϋπόθεση για την απόκρουση της επίθεσης που δέχονται, αλλά και για να περάσουν στην αντεπίθεση κατακτώντας ό,τι τους ανήκει.


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Διπλή κοροϊδία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΜΕΙΣ ΤΩΡΑ πρέπει αυτό να το πιστέψουμε; Για τα δημοσιεύματα που θέλουν το υπουργείο Οικονομίας να είναι σε «σύγκρουση» με τους τραπεζίτες για τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες μιλάμε...

Υποτίθεται πως το υπουργείο κάνει ό,τι μπορεί για να σβήσει τα χρέη, και οι τράπεζες αντιδρούν γιατί έτσι λέει μπορεί να «καλομάθουν» οι δανειολήπτες και να γίνουν κακοπληρωτές!

Αντε να βρεις ποιος σε κοροϊδεύει περισσότερο μέσα σε αυτή τη φαρσοκωμωδία (αν και το σίγουρο είναι πως κοροϊδεύουν και οι δύο μαζί, με τη συνδρομή των Μέσων Ενημέρωσης).

Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει τα κέρδη των τραπεζιτών από καταστάσεις στις οποίες ούτως ή άλλως δε θα «έπαιρναν μία» πουλώντας και ολίγη «κοινωνική ευαισθησία».

Οι τραπεζίτες πάλι, σκεπτόμενοι μακροπρόθεσμα, ψάχνουν, πριν απ' όλα, το πώς θα διατηρήσουν τα κέρδη τους στα ίδια, υπέρογκα επίπεδα. Και μας κατηγορούν μάλιστα κι από πάνω.

Κάνουν ό,τι μπορούν για να «ψήσουν» τον κόσμο να πάρει δάνεια, «τσεπώνουν» από την οικονομική πολιτική που ασκούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και μετά λένε ότι ... είμαστε λαός που δεν πληρώνει τα χρέη του.

Μόνο που τους έχουμε πληρώσει ήδη πάρα πολλά από χίλιους - δύο διαφορετικούς δρόμους. Και με τα «κοινωνικά» μέτρα του ΠΑΣΟΚ θα τους πληρώσουμε ακόμη περισσότερα.


Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕ πάλι τον πλανήτη ο πρωθυπουργός με τις διακηρύξεις του για «κοινωνική συμμετοχή» των μεταναστών, στο Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Μετανάστευση...

Πολιτικό άσυλο υποσχέθηκε, ιθαγένεια, ψήφο στους μετανάστες... Ο,τι βάζει ο νους σας. Χειροκροτήθηκε δεόντως και έφυγε χαμογελαστός!

Βέβαια, εκεί που μίλησε δεν ήταν κανένας μετανάστης που δουλεύει ανασφάλιστος για ψίχουλα, κανένας από αυτούς που απελαύνονται με την ...υποψία αδικήματος, σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο, και κανείς από αυτούς που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.

Τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί στο Μέγαρο άλλωστε...

Τις ελλείψεις αναδεικνύουν και οι εμβολιασμοί

Γρηγοριάδης Κώστας

Και τώρα που άρχισαν να ανακοινώνονται τα στάδια του εμβολιασμού - με αρχή για το προσωπικό των νοσοκομείων και των ευπαθών ομάδων - για τη «νέα γρίπη» αναδεικνύονται και πάλι οι ελλείψεις σε υποδομές αλλά και σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος Υγείας.

Ετσι ένα τμήμα των εμβολιασμών λόγω των τεράστιων ελλείψεων στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μεταφέρεται στα νοσοκομεία που ήδη είναι γονατισμένα απ' το βάρος των ασθενών αλλά και των ελλείψεων. Για να διασφαλιστεί η ουσιαστική και όχι εικονική ετοιμότητα των νοσοκομείων στον εμβολιασμό, αλλά και να αντεπεξέλθουν σε ένα πιθανό σοβαρό κύμα πανδημίας χρειάζονται μαζικές προσλήψεις μόνιμου νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, όχι μόνο για τη στελέχωση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), που σύμφωνα με τα νεότερα δεδομένα θα χρειαστούν 100-400 επιπλέον απ' τα λειτουργούντα κρεβάτια σε περίπτωση που προσβληθεί το 10-20% του πληθυσμού. Ακόμα χρειάζονται μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων στα νοσοκομεία με κάλυψη όλων των κενών σε γιατρούς εργασίας και τεχνικούς ασφαλείας, με μόνιμη σχέση εργασίας. Μάλιστα, για να αποτραπεί η συμφόρηση στα δημόσια νοσοκομεία χρειάζεται να ενισχυθεί η δωρεάν παροχή ΠΦΥ με κινητές μονάδες του υπουργείου Υγείας.

Αυτές οι προτεραιότητες πρέπει να ενταχθούν στις διεκδικήσεις του λαϊκού κινήματος για ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα υγείας με δωρεάν υπηρεσίες για όλο τον πληθυσμό και χωρίς καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο της Υγείας.

Για άλλη αγροτική ανάπτυξη

Η αγροτιά στενάζει εξαιτίας της εφαρμογής της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Είτε με ΝΔ είτε με ΠΑΣΟΚ, το πράγμα δεν αλλάζει και η αγροτιά θα οδηγείται στη φτώχεια και τη χρεοκοπία, ενώ οι εμποροβιομήχανοι και οι πολυεθνικές θα αυξάνουν τα κέρδη τους. Οι τιμές παραγωγού συνεχίζουν να κατρακυλούν και σε αρκετές περιπτώσεις δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής, το οποίο όλο και αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Από την άλλη, οι ισχνές επιδοτήσεις πετσοκόβονται κάθε χρόνο και όλο και θα πετσοκόβονται. Το αποτέλεσμα είναι το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών να δέχεται διαρκώς ισχυρά πλήγματα και να συνεχίζεται ακόμα πιο μαζικά και πιο γρήγορα το ξεκλήρισμά τους. Η μόνη προοπτική για τους μικρομεσαίους αγρότες βρίσκεται στην ανάπτυξη του κοινωνικοπολιτικού αγώνα για άλλη πολιτική υπέρ των λαϊκών συμφερόντων συνολικά. Πολιτική που προϋποθέτει ανασύνταξη, ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος, με ουσιαστική και σταθερή λειτουργία των αγροτικών συλλόγων, δυνάμωμα της ΠΑΣΥ και που στο στόχαστρό της θα έχει τη σύγκρουση και την ανατροπή της ΚΑΠ. Η οποία απαιτεί αντεπίθεση στην πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ συνολικά, με διεκδικήσεις για το εισόδημα και τη ζωή τους. Παράλληλα, απαιτείται να αγωνιστούν από κοινού οι μικρομεσαίοι αγρότες με το ταξικό κίνημα της εργατικής τάξης και τα άλλα λαϊκά στρώματα, στην κατεύθυνση της συγκρότησης του Λαϊκού Μετώπου, που θα μάχεται για την ανατροπή συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής και την προοπτική μιας διαφορετικής οργάνωσης της αγροτικής οικονομίας, που θα προωθεί την ολόπλευρη αγροτική ανάπτυξη, με τον παραγωγικό συνεταιρισμό για τους μικροπαραγωγούς, που θα λειτουργεί δίπλα στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις. Αυτήν την προοπτική προβάλλει το ΚΚΕ, υπογραμμίζοντας ότι η προϋπόθεση για την υλοποίηση της πρότασής του είναι η ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας και η εφαρμογή της Λαϊκής Οικονομίας.

Ολα χωράνε κι όλα παίζουν στον οπορτουνισμό

«Το μέτρο του επιδόματος είναι θετικό και γίνεται ακόμα θετικότερο από τη στιγμή που τα χρήματα αυτά προέρχονται από εταιρείες μεγάλης χρηματοοικονομικής εντάσεως», δήλωσε προχτές το βράδυ στο ρ/σ «ΦΛΑΣ» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλης.

Χτες, ο Δ. Παπαδημούλης, επίσης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο «Κανάλι 1», δήλωσε «είναι ένα δειλό μέτρο αναδιανομής που το βασικότερό του μειονέκτημα - χωρίς να μειώνω την αξία του - είναι ότι είναι εφάπαξ».

Και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας στο ρ/σ «ΣΚΑΪ» δήλωσε, «αυτή η συμβολή (σ.σ. του "κεφαλαίου") κατά τη δική μας εκτίμηση, δεν οδηγεί σε αποτελεσματική αναδιανομή του πλούτου (...) Εχουμε μια προσπάθεια να δεσμευθούν χρήματα εφ' άπαξ όμως από τους έχοντες και κατέχοντες προκειμένου να υπάρξει ένα επίσης εφ' άπαξ επίδομα αλληλεγγύης».

Προχτές, ένας άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Λαφαζάνης δήλωνε, «έχουμε μια κυβέρνηση που θα πάρει έκτακτα "ψίχουλα" από τους πλούσιους, προκειμένου να επιβάλλει "ευκολότερα" μόνιμη και στο διηνεκές φοροκαταλήστευση των λαϊκών στρωμάτων».

Ολη η γκάμα των απόψεων απ' τους βουλευτές ενός και μόνο κόμματος. Δεν πρόκειται φυσικά για «τρικυμία εν κρανίω». Η τακτική αυτή είναι παγιωμένη στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σαν η πλέον κατάλληλη για την πρόκληση σύγχυσης και τον αποπροσανατολισμό του λαού. Με απλά λόγια, οπορτουνισμός επί το έργον.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να πληρώσει η πλουτοκρατία

Η ιστορία είναι λίγο - πολύ γνωστή. Η οικονομική κρίση, στη δίνη της οποίας βρίσκεται και η ελληνική οικονομία, οδήγησε και στη διόγκωση των ελλειμμάτων του Δημοσίου, κάτι που δε συμβαίνει για πρώτη φορά. Το βαθιά ταξικό φορολογικό σύστημα που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 20 χρόνια, το οποίο στηρίζεται στη φορολογική λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, για να εξασφαλίζονται οι προκλητικές, φορολογικές και άλλες, ενισχύσεις που προσφέρονται στους επιχειρηματικούς ομίλους και τους «έχοντες» συνολικά, στερούν από το Δημόσιο έσοδα, τα οποία ενθυλακώνουν με τη μορφή κερδών και εισοδημάτων οι επιχειρήσεις και οι κάτοχοι μεγάλων εισοδημάτων. Επιπλέον η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο εξαιτίας των δεκάδων δισεκατομμυρίων που αποτέλεσαν τα «πακέτα στήριξης» των επιχειρηματικών κλάδων που αντιμετώπιζαν προβλήματα από την οικονομική κρίση.

Αυτές είναι οι αιτίες της δημοσιονομικής κρίσης που σοβεί, εδώ ποντάρουν και όσοι κραδαίνοντας τα ελλείμματα επιδιώκουν τον αφοπλισμό και την εξουδετέρωση των εργαζομένων, προκειμένου να δεχτούν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζονται. Αυτό κάνουν στην Ελλάδα, αυτό συμβαίνει και στις άλλες χώρες της ΕΕ, στη μεγάλη πλειοψηφία των οποίων η δημοσιονομική κατάσταση έχει επιδεινωθεί, ακριβώς επειδή οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών διοχέτευσαν τρισεκατομμύρια ευρώ για τη διάσωση από τη χρεοκοπία μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

Με βάση τα αδιαμφισβήτητα αυτά στοιχεία, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για το γεγονός ότι τα ελλείμματα φέτος θα φτάσουν στο 12,7%, ή οποιοδήποτε άλλο ποσοστό επί του ΑΕΠ της χώρας. Δεν ευθύνονται, ούτε για την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά ούτε και για την άνευ προηγουμένου αιμοδοσία του κεφαλαίου από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Επειδή, όμως, η κοινωνία που ζούμε είναι μια κοινωνία βαθιά ταξική, έχοντας πολύ συγκεκριμένες στοχεύσεις για τη στήριξη του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, γι' αυτό και ο ταξικός προσανατολισμός ήταν εμφανής στις δηλώσεις Αλμούνια, με τις οποίες διαμήνυσε στους συνομιλητές του στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την αποφασιστικότητα που πρέπει να επιδείξει στην ένταση της επίθεσης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Επίθεση, η οποία παίρνει τη μορφή της φορολεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων, της περικοπής κοινωνικών δαπανών και της ταχύτερης προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Οι εργαζόμενοι μπορεί να μην ευθύνονται για τα προβλήματα που συνοδεύουν τις διάφορες φάσεις της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης, αλλά, σύμφωνα με το δίκαιο της αστικής τάξης, αυτοί πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα. Τα βάρη της κρίσης στους λαούς. Αυτό το σύνθημα εκπέμπουν οι συχνότητες από τις Βρυξέλλες, από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, από τους συνδικαλιστικούς φορείς της εργοδοσίας, από τα συνδικάτα της υποταγής και της κοινωνικής συναίνεσης.

Η αλήθεια, όμως, για τους εργαζόμενους, που χρόνια τώρα πληρώνουν την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, είναι εντελώς διαφορετική: Οχι μόνο δεν πρέπει να πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά να αντεπιτεθούν, να αμφισβητήσουν το ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που, σαν τον αετό της μυθολογίας, κατατρώει το συκώτι του αλυσοδεμένου λαού. Η ταξική πάλη, η λαϊκή συμμαχία και το λαϊκό μέτωπο θα κρίνουν τα μελλούμενα.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ