Σε συγκέντρωση των Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, μίλησε χτες το μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟΑ του ΚΚΕ
Ξεκινώντας με την παραπάνω διαπίστωση και αναδεικνύοντας την επιτακτική ανάγκη ο λαός να οργανώσει την πάλη του ενιαία, με ενιαίους στόχους απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, ο Γιάννης Μερεντίτης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟΑ του ΚΚΕ, μίλησε χθες σε φοιτητές στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, παραθέτοντας στοιχεία και δεκάδες παραδείγματα από χώρους δουλειάς, που μαρτυρούν ποια είναι η πραγματικότητα. Τρανταχτό παράδειγμα, η βιομηχανική ζώνη που περικλείει το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, με «δεκάδες εργοστάσια - σύγχρονα Μακρονήσια, με τους φρουρούς τους να εμποδίζουν ακόμη και τους συνδικαλιστές να μπουν μέσα, με μπράβους της εργοδοσίας, με αυταρχισμό, τρομοκρατία, απειλές. Με χιλιάδες εργαζόμενους, με ανήλικους να δουλεύουν με ευέλικτες μορφές εργασίας σε άθλιες συνθήκες. Με χιλιάδες μετανάστες σε πιο απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς και πληρωμής». Αλλά και λίγο πιο πέρα, όπου εφοπλιστές, βιομήχανοι και άλλα παράσιτα «που το παίζουν "λάτρεις του αθλητισμού" χτίζουν σε δική μας γη, με δικά μας λεφτά το γήπεδό τους, δηλαδή το χρηματιστήριό τους».
«Δεν πρέπει να υπάρξει καμία ταλάντευση, καμία αναμονή, ανοχή ή αυταπάτη σε σχέση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η επίθεση ενάντια στη ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης θα δυναμώσει. Θα παρθούν κι άλλα μέτρα για να αυξηθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Αν δεν αντιδράσουμε, οι 100 πρώτες μέρες του ΠΑΣΟΚ θα είναι 100 χρυσοφόρες μέρες για τους επιχειρηματίες», υπογράμμισε ο Γ. Μερεντίτης και σημείωσε τους λόγους για τους οποίους επιλέχτηκε το ΠΑΣΟΚ από την αστική τάξη «να τσακίσει το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα, να χτυπήσει το ΚΚΕ και να υλοποιήσει τα μέτρα που έχει ανάγκη η αστική τάξη στην περίοδο της κρίσης και μετά. Επιλέχτηκε γιατί έχει τα κατάλληλα εργαλεία των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΕΓΕΣ και μια σειρά άλλες συνδικαλιστικές ηγεσίες».
Η αστική τάξη είναι έμπειρη τάξη, που βλέπει μακριά και γνωρίζει ότι θα ξεσπάσουν πραγματικές κοινωνικές εκρήξεις και εξεγέρσεις, όπου τον πρώτο λόγο θα τον έχουν οι εργάτες και δε θα μπορούν να ελεγχθούν από παρακρατικούς μηχανισμούς και κουκούλες, επισήμανε και τόνισε: «Αυτό που θέλουν να αποφύγουν είναι οι κοινωνικές εκρήξεις να μη συναντηθούν με τη στρατηγική του ΚΚΕ, να μην υπάρχει επαναστατική οργάνωση με πυξίδα που θα τις οδηγήσει με σιγουριά στη νίκη, δηλαδή στην ανατροπή της αστικής τάξης. Στην κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, που θα προχωρήσει στην κοινωνικοποίηση των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, στον κεντρικό σχεδιασμό, στον εργατικό έλεγχο. Φοβούνται το ΚΚΕ και το χτυπούν, γιατί κρατάει τη σπίθα αναμμένη. Γιατί έχει επαναστατική πολιτική, που συσπειρώνει, πατάει στην πραγματικότητα, στην αναγκαιότητα του σοσιαλισμού».