Σκηνικό ανοχής και αναμονής στήνει η κυβέρνηση με τη συνδρομή των «κοινωνικών εταίρων». Οι συναντήσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας με τα προεδρεία του ΣΕΒ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΕ καθώς και του υπουργού Εσωτερικών με την ΑΔΕΔΥ επιβεβαιώνουν αυτήν ακριβώς την επιδίωξη. Ευδιάκριτη «παραφωνία» σε αυτό το σκηνικό οι ταξικές δυνάμεις, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο που έμπρακτα σπάει τη «σούπα» της συναίνεσης με την κυβερνητική πολιτική, στην οποία επιχειρούν να σύρουν τους εργαζόμενους.

Την ίδια στιγμή που η συμπαιγνία κυβέρνησης - εταίρων στήνει το σκηνικό της αναμονής, η εργοδοσία επιτίθεται σε όλα τα μέτωπα. Το μαρτυρούν οι απολύσεις στο διαρκώς χρηματοδοτούμενο όμιλο Λαναρά, η επίθεση στους εργαζόμενους στις τηλεπικοινωνίες, οι νέες προκλήσεις στην «Καριπίδης» και στη χαρτοβιομηχανία «Σκαγιάς», η εργοδοτική και κυβερνητική συστράτευση κατά των λιμενεργατών, οι δικαστικές διώξεις κατά συνδικαλιστών του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά και της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων. Το μαρτυρούν και οι δύο νεκροί εργάτες, μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο στα κάτεργα της εργοδοσίας και ας μοιράζει δεξιά και αριστερά ο υπουργός Εργασίας δηλώσεις συμπόνοιας.

Οι εργαζόμενοι, οι απολυμένοι, τα λαϊκά στρώματα που βρίσκουν μετά τις εκλογές μπροστά τους την ίδια πολιτική που αντιπάλευαν και πριν τις εκλογές, δεν πρόκειται να πατήσουν την πεπονόφλουδα της αναμονής. Δεν έχουν τίποτα να περιμένουν, δε θα σταυρώσουν τα χέρια. Στους κήρυκες της κοινωνικής συναίνεσης, στα «ναι μεν αλλά» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που περιμένει «θετικές εξελίξεις», πρέπει να απαντήσουν εδώ και τώρα με την οργάνωση της πάλης τους.

Σε αυτό το δρόμο καλεί από σήμερα το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, γνωρίζοντας πολύ καλά, πού οδήγησε και στο πρόσφατο παρελθόν η ανοχή που επιδείχτηκε απέναντι στις «νωπές εντολές» και στη «νέα διακυβέρνηση». Τώρα και όχι αύριο οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιμετωπίσουν τον αντεργατικό χειμώνα που έρχεται. Τώρα και όχι αύριο, να ορθωθεί μέτωπο αντίστασης στις απολύσεις, στις εργοδοτικές πιέσεις, στις αυθαιρεσίες. Αλλωστε η εργοδοσία δεν περιμένει. Ηδη δείχνει τα δόντια της, προωθεί τις αξιώσεις της. Οι εργαζόμενοι μόνο θα χάσουν, αν πέσουν στη θαλπωρή των επικοινωνιακών υποσχέσεων. Οι εργαζόμενοι έχουν εμπειρία. Δεν πρέπει να πετάξουν αυτήν την εμπειρία στο καλάθι των αχρήστων. Τώρα είναι η ώρα της δράσης. Τώρα είναι η ώρα του αγώνα.