Η προκήρυξη των εκλογών συνοδεύτηκε από μια πλειοδοσία υποσχέσεων των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προς την πλουτοκρατία του τόπου. Από το πρώτο του ακόμη διάγγελμα, ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, έδωσε το «στίγμα» της πολιτικής του απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να αποδείξει πως η κυβέρνησή του είναι ικανή να «φέρει σε πέρας» την αποστολή που είχε αναλάβει απέναντί του. Από την πλευρά του, το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του, Γ. Παπανδρέου, τόσο με τη δήλωσή του, τη μέρα προκήρυξης των εκλογών όσο και με την ομιλία του στο Θησείο την επομένη, επιδίωξε να εμφανιστεί στα μάτια του κεφαλαίου ως η δύναμη εκείνη που θα εγγυηθεί την «ταξική συνεργασία», απαραίτητη για την προώθηση της επερχόμενης αντεργατικής λαίλαπας.

Οι ηγεσίες και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μόνο για το «φαίνεσθαι» απευθύνονται στα πλατιά στρώματα του ελληνικού λαού. Πίσω από κάθε τους φράση κρύβεται μια συγκεκριμένη δέσμευση στο μεγάλο κεφάλαιο. Η «απαραβίαστη» αρχή τους δεν είναι άλλη από τη διαφύλαξη και τη διεύρυνση των κερδών του.

Ο Κ. Καραμανλής, από το διάγγελμά του ακόμη, δήλωσε: «Γίνεται φανερό πως υπάρχει μόνο ένας δρόμος που προσφέρει ελπίδα και προοπτική: Να πάρουμε χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς παλινωδίες, όλα τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων (...). Να χτίσουμε τα γερά θεμέλια που θα μας βγάλουν από την κρίση πιο δυνατούς. Οχι πρόσκαιρα, αλλά μακροχρόνια». Η δέσμευσή του προς το κεφάλαιο είναι σαφέστατη. Η ΝΔ, αν κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές, θα πάρει όλα εκείνα τα μέτρα, δίχως καμιά ταλάντευση, που είναι «αναγκαία» για να βγάλει την αστική τάξη πιο δυνατή από την κρίση.

Θέλοντας, μάλιστα, να δείξει ότι ...έχει μάθει από τα λάθη του, πρόσθεσε: «Κάνοντας αυτοκριτική, δέχομαι ότι σε κάποιους τομείς θα έπρεπε, ως κυβέρνηση, να κάνουμε βαθύτερες τομές, έστω και με κόστος εντονότερων αντιδράσεων αντιπολίτευσης και συνδικάτων». Με αυτό τον τρόπο, στην ουσία δηλώνει πως θα προχωρήσει σε όλες εκείνες τις αντιλαϊκές τομές, άσχετα απ' το κόστος των όποιων αντιδράσεων, στέλνοντας παράλληλα μήνυμα σε όσους αντιστέκονται (σ.σ.: βλέπε ΠΑΜΕ, ταξικά συνδικάτα) ότι θα είναι ανυποχώρητος.

Για να ισχυριστεί: «Ενα ενδιαφέρει και είναι τώρα το ζητούμενο: Πώς θα υπερβούμε τα προβλήματα τα δύο δύσκολα χρόνια που έρχονται, χτίζοντας τις βάσεις για μακροχρόνια οικονομική ανάπτυξη του τόπου». Φυσικά, η «μακροχρόνια οικονομική ανάπτυξη του τόπου», που επαγγέλλεται ο Κ. Καραμανλής, αφορά την πλουτοκρατία, που βλέπει να κέρδη της να μειώνονται μπροστά στην κρίση. Η ΝΔ τους υπόσχεται, απ' την πλευρά της, κέρδη ...μακράς διαρκείας.

Το ΠΑΣΟΚ, και ο πρόεδρός του, Γ. Παπανδρέου, «ποντάρει» στην περιβόητη «ταξική συνεργασία». Με αυτό τον τρόπο θέλει να πείσει την πλουτοκρατία του τόπου πως αυτός και το κόμμα του μπορούν να περάσουν τα απαραίτητα μέτρα για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου με τη μικρότερη δυνατή «κοινωνική αναταραχή».

Σε αυτό το πλαίσιο ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια του: «Θα χρειαστεί η συνεργασία όλων των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου, όλων εκείνων που θέλουν να δουν αυτή τη χώρα να προοδεύει, να προστατεύεται ο πλούτος της, να αναπτύσσεται, να πρωταγωνιστεί». Πίσω απ' τις λέξεις αυτές εκείνο που εννοεί είναι να «προστατεύεται ο πλούτος» της άρχουσας τάξης, «να αναπτύσσεται» το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο θα μπορεί «να πρωταγωνιστεί» στην Ευρώπη.

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, δεν ήταν και η πρόσφατη παρέμβαση του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου (επίσης στέλεχος του ΠΑΣΟΚ), ο οποίος ξεκαθάρισε πως προκρίνει «την υιοθέτηση ενός νέου πρότυπου οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που έχει το στίγμα της πράσινης ανάπτυξης». Οποιαδήποτε ομοιότητα με τα λόγια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, για «πράσινο μοντέλο ανάπτυξης» μέσω του οποίου «θα δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας», είναι ...εντελώς τυχαία! Με αυτό τον τρόπο το ΠΑΣΟΚ δείχνει με σαφήνεια στους κεφαλαιοκράτες πως θα έχει τη συναίνεση του (σ.σ.: έτσι κι αλλιώς υποταγμένου, εργοδοτικού και κυβερνητικού) συνδικαλισμού.

Και, φυσικά, δεν ξέχασε να υπενθυμίσει στην άρχουσα τάξη πως τα «μεγάλα έργα των κυβερνήσεων» του ΠΑΣΟΚ έβαλαν τη «χώρα στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης»...