Πράσινα φούμαρα «ξανασπέρνουν» τα κόμματα του δικομματισμού μπρος στις επικείμενες εκλογές. Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων βγήκε στα εγκαίνια του περιπτέρου του υπουργείου στη ΔΕΘ και μίλησε για «πράσινη γεωργία» και σεβασμό στο περιβάλλον, ενώ ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο της Ενωσης Νέων Αγροτών στην Ολυμπία αναφέρθηκε στην «πράσινη ανάπτυξη» και τα υποτιθέμενα οφέλη της για τους αγρότες. Δυστυχώς μετά το σλόγκαν της αειφόρου ανάπτυξης της γεωργίας με βάση την οποία ψηφίστηκε ο βασικός αντιαγροτικός κανονισμός της νέας ΚΑΠ το 2003 από το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια όλες οι υπόλοιπες αντιαγροτικές ρυθμίσεις της νέας ΚΑΠ από τη ΝΔ, έρχονται τώρα τα σλόγκαν περί «πράσινης ανάπτυξης» και «πράσινης γεωργίας» να ρίξουν στάχτη στα μάτια της μικρομεσαίας αγροτιάς. Γιατί η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, για εξασφάλιση του αγροτικού εισοδήματος, για εγγυημένες τιμές, για προστασία της εγχώριας παραγωγής, είναι αντίθετη και εμποδίζεται από τα μονοπώλια στον τομέα τροφίμων, από τις μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Στην υπηρεσία τους βρίσκονται η ΚΑΠ και ο ΠΟΕ. Γι' αυτά δε λένε τίποτα ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ. Τι να πούνε άλλωστε ότι είναι ενάντια στα μονοπώλια; Αλλά δε λένε επίσης τίποτα ούτε ο ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο ΛΑ.Ο.Σ., ούτε οι Οικολόγοι. Οσο θα ακολουθείται αυτή η αντιαγροτική πολιτική, που στηρίζουν και εφαρμόζουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, η μικρομεσαία αγροτιά δε θα έχει καμία ελπίδα να δει καλύτερες μέρες. Και μετά από αυτές τις εκλογές όποιος κι αν προκύψει στην κυβέρνηση, από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΛΑ.Ο.Σ. και Οικολόγους - Πράσινους, το μέλλον της αγροτιάς θα είναι δυστυχώς μαύρο. Ο δρόμος είναι η μαζική ενίσχυση του ΚΚΕ ώστε επιτέλους να μπει φρένο στην κοροϊδία και να αποτραπεί η πολιτική φτώχειας και ξεκληρίσματος της αγροτιάς.
Η επίθεση στην Παιδεία συνεχίζεται
Γεμάτη αβρότητα ήταν η συζήτηση του υπουργού Παιδείας και της υπεύθυνης Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, στο κυριακάτικο δελτίο ειδήσεων του ΑLTER. Ο Α. Σπηλιωτόπουλος και η Αννα Διαμαντοπούλου τα βρήκαν μια χαρά στον τομέα ευθύνης τους. Ο πρώτος υποστήριξε ότι «προχώρησε ο εθνικός διάλογος και φτάσαμε σ' ένα πολύ καλό σημείο» και η δεύτερη είπε ότι η προσπάθεια συναινέσεων «είναι μέσα στο πρόγραμμα, κι αυτή είναι αναγκαία σ' ένα πολιτικό σύστημα». Και οι δύο συμφώνησαν ότι ο εθνικός «διάλογος» για την Παιδεία θα συνεχιστεί, ανεξάρτητα απ' το αποτέλεσμα. Συμπέρασμα απ' όλα αυτά; Είτε με κυβέρνηση ΝΔ, είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ οι αντιεκπαιδευτικές αλλαγές συνεχίζονται...
«Ομάδα κρούσης» των μονοπωλίων
Δεν περιμένει βέβαια κανείς τα πρόσωπα για να βγάλει συμπεράσματα για την πολιτική που θα εφαρμόσει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Δεν παύει όμως να έχουν συμβολική, αλλά και ουσιαστική σημασία τα πρόσωπα που «γράφουν» το οικονομικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Οπως προκύπτει από τη «λίστα» που δημοσιεύει το χτεσινό «Βήμα» πρόκειται για ανθρώπους της αγοράς και έμπειρα στελέχη των τραπεζών και των μονοπωλίων. Η «ομάδα κρούσης», όπως την αποκαλεί η εφημερίδα, αποτελείται από τους καθηγητές Ι. Στουρνάρα (επιστημονικός διευθυντής του ΙΟΒΕ), Ηρ. Πολεμαρχάκη (διατηρεί μακρά φιλία με την οικογένεια Παπανδρέου), Β. Ράπανο (πρόεδρος του ΟΠΕΚ), Γκίκα Χαρδούβελη (πρώην σύμβουλος του κ. Κ. Σημίτη και του διοικητή της Εθνικής Θόδωρου Καρατζά και στέλεχος της Εurobank) και Κ. Παπαδόπουλο (συνεργάτης του κ. Παπανδρέου από το υπουργείο Εξωτερικών). Ρόλο επίσης παίζουν ο Μιχ. Σάλλας, πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς και ο αναπληρωτής διευθυντής της «Γιούρομπανκ» Ν. Καραμούζης, και ο Απ. Ταμβακάκης, ανώτατο στέλεχος του ομίλου Λάτση. Ολα τα 'χει ο μπαχτσές. Από τεχνοκράτες και δοκιμασμένους στα πεδία άσκησης της αντιλαϊκής πολιτικής, μέχρι μεγαλοστελέχη τραπεζικών ομίλων και πολυεθνικών. Αυτοί ανέλαβαν να προσαρμόσουν στη «σοσιαλδημοκρατική» τους έκδοση τα αντιδραστικά μέτρα που εφάρμοσε η ΝΔ και τώρα επιδιώκει να συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ. Αλλη μια καραμπινάτη απόδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ φιλολαϊκό δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γίνει. Και πως η στρατηγική του είναι ίδια με αυτή της ΝΔ. Γι' αυτό πρέπει να αποδυναμωθούν και οι δύο, όσο γίνεται περισσότερο, και να ενισχυθεί το μοναδικό αντίπαλο δέος στα σχέδιά τους, το ΚΚΕ.
Χειροκροτήματα...
Ο Καραμανλής «βγήκε και μας είπε ότι θα μειώσει τις δαπάνες, θα αυξήσει τα έσοδα και θα πατάξει την φοροδιαφυγή και διαρθρωτικές αλλαγές. Προσυπογράφω και χειροκροτώ με χέρια και με πόδια»
(Θεόδωρος Πάγκαλος
7-9-2009
Συνέντευξη στον «9.84»).
Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει
Στην εκλογική μάχη κατέρχονται και αναμετρώνται πολλά κόμματα, χωρίς όμως αυτό να μεταφράζεται και σε ισάριθμες εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις. Και δε θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε μόνο δύο δρόμους ανάπτυξης και εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας. Σ' αυτόν που χαράσσεται από τα μονοπώλια για τα συμφέροντά τους και σε εκείνον που μπορεί να χαραχτεί από το λαό για το λαό. Οι πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν τη λαϊκή ψήφο έχουν προ πολλού κάνει την επιλογή τους, που καθορίζει τη στρατηγική τους, παρά τις όποιες επιμέρους διαχειριστικές διαφορές. Η ΝΔ από την ίδρυσή της και το ΠΑΣΟΚ στην εξέλιξή του, τέθηκαν στην υπηρεσία του δρόμου ανάπτυξης που ευνοεί τα μονοπώλια, τη συγκέντρωση κεφαλαίου, την κερδοφορία τους.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ΛΑ.Ο.Σ, οι «Οικολόγοι - Πράσινοι», μπορεί να εμφανίζονται κατά των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μπορεί και να αφαιρέσουν εκλογική δύναμη από τα κατεξοχήν κόμματα του κεφαλαίου, αλλά πραγματική δύναμη δεν τους αφαιρούν. Ολοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας μαζί τους. Αλλωστε όχι μόνο δεν αμφισβητούν το δρόμο ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, διά της ανοχής ή αποδοχής της πολιτικής των μονοπωλίων, αλλά τον εμφανίζουν στα μάτια του λαού και σαν μονόδρομο, αξιώνοντας όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ανεφάρμοστα φτιασιδώματα. Ερίζουν μόνο ως προς τη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, συγκαλύπτοντας σκόπιμα πως αυτή καθορίζεται από το περιεχόμενο της ανάπτυξης και όχι το αντίστροφο. Οι επιμέρους υπαρκτές διαφορές ανάμεσά τους, δεν αναιρούν αυτή τους την επιλογή που τα κατευθύνει σε στάση «προσοχής» απέναντι στην ΕΕ των μονοπωλίων.
Η συμπόρευσή τους στο δρόμο ανάπτυξης υπέρ των μονοπωλίων είναι λογικό και επόμενο να καταγράφει αυτά τα κόμματα ως δυνάμει συμμάχους των «αυθεντικών» πολιτικών εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου. Ο ΛΑ.Ο.Σ δηλώνει «εφεδρεία του συστήματος» και δεν κρύβει ότι θα ήθελε μετεκλογικά συνεργασία είτε με τη ΝΔ είτε με το ΠΑΣΟΚ. Οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» αποσαφηνίζουν ότι θέλουν να παίξουν «στο πολιτικό παιχνίδι», είτε με την ομάδα του ΠΑΣΟΚ είτε μ' αυτή της ΝΔ. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με παράδοση συνεργασιών σε πολλά επίπεδα (συνδικαλιστικό κίνημα, Τοπική Αυτοδιοίκηση) με το ΠΑΣΟΚ, καλλιεργεί τη ψευδαίσθηση στο λαό ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εφικτό να αλλάξει και ζητά την ενίσχυσή του για να επηρεάσει και τους «πολιτικούς συσχετισμούς».
Απέναντί τους το ΚΚΕ, με επιμονή και συνέπεια αναδεικνύει την αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που στο κέντρο του θα έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ξεσκεπάζει τα ψέματα πως είναι δυνατή μια ανάπτυξη που θα ωφελεί εξίσου τα μονοπώλια και το λαό. Θέτει όλες του τις δυνάμεις στην υπηρεσία της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης, του αγώνα για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του λαού σε συνδυασμό με το στόχο συγκρότησης μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία που θα οργανώσει αυτή την άλλη υπέρ του λαού ανάπτυξη. Την επαύριο των εκλογών οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πιο ισχυρές. Θα είναι πιο ισχυρή η λαϊκή, η πραγματική, αντιπολίτευση. Ο λαός έχει συμφέρον να ρίξει μαζικά στην κάλπη το ψηφοδέλτιο με το σφυροδρέπανο, να γυρίσει την πλάτη στους πολιτικούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης και τις εφεδρείες τους.
Βάσω ΝΙΕΡΗ
Καταστροφική πολιτική
Παπαγεωργίου Βασίλης
Προχτές συμπληρώθηκαν 10 χρόνια ακριβώς από τον τραγικό σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη 1999, που χτύπησε την Αθήνα και άφησε πίσω του 143 νεκρούς και χιλιάδες κατεστραμμένα κτίρια. Ποιος είναι άραγε ο απολογισμός από τότε μέχρι σήμερα;
Δέκα χρόνια μετά και πολλοί από τους καταυλισμούς σεισμοπλήκτων παραμένουν στη θέση τους!
Οι συγγενείς των νεκρών περιμένουν μάταια τη δικαίωσή τους, αφού τα όποια αδικήματα είτε παραγράφηκαν, είτε η αστική δικαιοσύνη δικαίωσε τους κατηγορούμενους!
1 στους 3 ιδιοκτήτες κτιρίων που έπαθαν ζημιές κατά το σεισμό και χαρακτηρίστηκαν «κίτρινα», ούτε καν ξεκίνησε τη διαδικασία για την επισκευή με τα ανεπαρκή μέτρα που εξήγγειλε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνέχισε η σημερινή της ΝΔ και που οδηγούσαν όχι στην ενίσχυσή τους, αλλά στην κατάσταση που ήταν όταν έπαθαν τις ζημιές κατά το σεισμό!
Πρωτοβάθμιοι προσεισμικοί έλεγχοι έγιναν μόνο στο 6% των 85.000 δημόσιων κτιρίων, ενώ έργα ενίσχυσης έγιναν μόλις σε μερικά σχολεία!
Η εμπορευματοποίηση της γης συνεχίζεται και οι πόλεις εξακολουθούν να αναπτύσσονται χωρίς ελεύθερους χώρους που θα μπορούσαν, εκτός των άλλων, να χρησιμεύσουν για τη διαφυγή του πληθυσμού σε περιπτώσεις νέων καταστροφικών σεισμών...
Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα 10 χρόνια μετά το σεισμό, τη διακυβέρνηση των οποίων μοιράστηκαν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ο λαός μάταια περιμένει από τα κόμματα αυτά οποιαδήποτε ουσιαστικά μέτρα για την αντισεισμική θωράκιση, γιατί η πολιτική που εφαρμόζουν βρίσκεται στον αντίποδα από αυτό που απαιτούν οι λαϊκές ανάγκες.
Γρηγοριάδης Κώστας
«Αυτοδύναμα» εκβιαστικά διλήμματα
Γρηγοριάδης Κώστας
«Στα όρια της αυτοδυναμίας το ΠΑΣΟΚ» («Νέα»), «Στην κόψη της αυτοδυναμίας» («Ελευθεροτυπία»), «ΣΥΡΙΖΑ ...στην αυτοδυναμία» («Εθνος»)... Οι χτεσινοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι των παραπάνω εφημερίδων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφιβολιών για το πού το πάνε τα συγκροτήματα των ΜΜΕ σε αυτές τις εκλογές. Καιρό τώρα, δείχνουν την προτίμησή τους σε μιαν αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που με νωπή λαϊκή εντολή, και, άρα, περίοδο ανοχής και χάριτος από τις λαϊκές μάζες, θα αναλάβει να περάσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, πιάνοντας το «νήμα» από εκεί που το άφησε η κυβέρνηση της ΝΔ. Στην τελική ευθεία προς τις κάλπες, προσπαθούν να παγιδεύσουν με διάφορα «κόλπα» και εκβιαστικά διλήμματα τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Ολοφάνερο ότι «σπρώχνουν» με όλους τους τρόπους, προκειμένου να υπάρξει μια ισχυρή κυβέρνηση και, άρα, μια αυτοδυναμία (του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω), ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει απρόσκοπτα την πολιτική του. Το ζητούμενο, όμως, για τον εργαζόμενο λαό είναι το ακριβώς αντίθετο. Να μην υπάρξει ισχυρή κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε συνεργασίας, ακριβώς για να μην έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει τη νέα αντιλαϊκή επέλαση. Οσο το δυνατόν πιο αδύναμοι λοιπόν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όσο πιο ισχυρό το ΚΚΕ. Δεν υπάρχει άλλο δίλημμα.
Η διαφήμιση στην υπηρεσία του αντικομμουνισμού
«Το AIDS είναι μαζικός δολοφόνος», είναι το σύνθημα διαφημιστικής καμπάνιας που δημιουργήθηκε στη Γερμανία, ενόψει της Παγκόσμιας Μέρας κατά του AIDS (1η Δεκέμβρη) και πρόκειται μέσα σ' αυτόν το μήνα να προβληθεί στη γερμανική τηλεόραση και στους κινηματογράφους. Οι δημιουργοί του διαφημιστικού είχαν την έμπνευση να εικονογραφήσουν τον ιό δίνοντάς του τη μορφή του Χίτλερ και του Στάλιν! Τα σποτάκια έχουν ήδη κυκλοφορήσει στο ίντερνετ, όπου αποτελεί αντικείμενο σχολιασμού η ιδέα των δημιουργών τους να κινηματογραφήσουν μια γυναίκα που κάνει έρωτα με «σειρά από δικτάτορες», την ώρα που πέφτει το σλόγκαν «το AIDS είναι μαζικός δολοφόνος».
Το γεγονός, βεβαίως, ότι με τα συγκεκριμένα σποτάκια τοποθετείται στην κατηγορία των «μαζικών δολοφόνων» και «δικτατόρων» ο άνθρωπος που συνέβαλε τα μέγιστα στη συντριβή των ορδών των ναζιστών του Χίτλερ, περνά απαρατήρητο. Δε μας ξαφνιάζει. Οι δημιουργοί της διαφήμισης δεν έκαναν τίποτα περισσότερο απ' το να προσαρμόσουν στο επίπεδο της επικοινωνίας και της διαφήμισης, τη χυδαία αντικομμουνιστική εκστρατεία που καλά κρατεί, με πρωτεργάτη την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση. Χρόνια τώρα παλεύουν με συκοφαντίες να πείσουν τους λαούς ότι ο Στάλιν ήταν ίδιος, αν όχι χειρότερος, απ' τον Χίτλερ. Το ότι δεν παραιτούνται, αλλά αντίθετα λυσσάνε περισσότερο και δεν στερούνται ιδέες, αποδεικνύει ότι δεν τα καταφέρνουν όσο καλά θα ήθελαν. Οτι δεν μπορούν να καθησυχάσουν το φόβο που ακόμα τους προκαλούν όλα όσα ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε συμβολίζει, σηματοδοτεί, εκπέμπει. Οσο για τον ιό του AIDS έχει αποκαλυφθεί ότι κατασκευάστηκε σε εργαστήριο φαρμακευτικού μονοπωλίου, και δεν είναι το μοναδικό, προκειμένου να δημιουργήσει πελατεία για το κέρδος. Μόνο που σπέρνει και θάνατο, ο καπιταλισμός το κάνει, με κάθε τρόπο...
Οι προτεραιότητες του μάνατζερ
Τις «τρεις προτεραιότητες για τη χώρα» καταγράφει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ, Π. Βουρλούμης, σε κυριακάτικη εφημερίδα. Ποιες είναι αυτές; Η αναμόρφωση -λέει- της εργατικής νομοθεσίας γιατί οι συνεχείς απεργίες και οι κινητοποιήσεις ευθύνονται για τη χαμηλή παραγωγικότητα και το χάσιμο των αγορών... Ως εκ τούτου ζητά οι απεργίες να μην αποφασίζονται από τις διοικήσεις των συνδικάτων αλλά από την πλειοψηφία των εργαζομένων, κάτι βέβαια που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην αδυναμία κήρυξης απεργίας σε ολόκληρους κλάδους και επιχειρήσεις, των οποίων μπορεί η δραστηριότητα να εξαπλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα. Καλά που ο κ. Βουρλούμης δεν πρότεινε και πανελλαδικό δημοψήφισμα για να αποφασιστεί μια απεργία...
Επιπλέον ο επικεφαλής σε μια από τις μεγαλύτερες ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις της χώρας, ζητά την κατάργηση της «μονιμότητας» στους παλιούς εργαζόμενους, το πετσόκομμα των συντάξεων, την αφαίρεση δικαιωμάτων γιατί αυτά είναι ομαδικά ρουσφέτια και κοστίζουν πανάκριβα. Τέλος, ζητά την κατάργηση του ασύλου το οποίο «καταστρέφει την οικονομία μας» και «διώχνει τους ξένους επενδυτές» αλλά και τους εγχώριους.
Η εμβριθής οικονομική ανάλυση του στελέχους του ΟΤΕ σίγουρα δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Επιβεβαιώνει όμως περίτρανα τα σχέδια της πλουτοκρατίας για την επαύριο των εκλογών. Σε αυτό επάνω πρέπει να σκεφτούν οι εργαζόμενοι και να αναζητήσουν την πραγματική εργατική απάντηση σε αυτά τα σχέδια.
Η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση
Οσο κι αν η προπαγάνδα των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και των αστικών ΜΜΕ επιχειρεί να παρουσιάσει ως διακύβευμα των εκλογών της 4ης Οκτώβρη ποια αυτοδύναμη κυβέρνηση θα συμβάλει σε έξοδο από την κρίση, η πραγματικότητα είναι άλλη: Είτε το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση είτε η ΝΔ, είτε το ΠΑΣΟΚ είναι αξιωματική αντιπολίτευση είτε η ΝΔ, το βέβαιο είναι ότι θα υπάρχουν αντιλαϊκή κυβέρνηση και αντιλαϊκή αξιωματική αντιπολίτευση. Και τα δυο κόμματα έχουν αποδείξει με τις πράξεις και τις θέσεις τους ότι υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα λόγο να αγωνιούν για το ποιος θα εφαρμόσει από κυβερνητική θέση την αντιλαϊκή πολιτική και ποιος θα τη διευκολύνει από πλευράς αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Απέναντι στη νέα λαίλαπα αντιδραστικών μέτρων που δρομολογούνται στο όνομα της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης, συμφέρον για το λαό είναι να αξιοποιήσει όλα τα όπλα που έχει στα χέρια του. Αυτές οι εκλογές μπορούν να αποτελέσουν ένα εφαλτήριο για να μην είναι η επόμενη μέρα «μια από τα ίδια». Το καινούριο μπορεί να έρθει μόνο με κατακόρυφη μείωση των ποσοστών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και με ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό ταξικό δίπολο: Από τη μια τα μονοπώλια και από την άλλη ο λαός. Από τη μια πλευρά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που υπηρετεί σύσσωμος ο δικομματισμός από όποιο πόστο κι αν βρίσκεται, και από την άλλη τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της πολιτικής του ΚΚΕ. Από τη μια βρίσκονται οι σύμμαχοι και υπηρέτες της αστικής εξουσίας και από την άλλη ο ασυμφιλίωτος αντίπαλός της, το ΚΚΕ.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ αποτελεί ποιοτικό στοιχείο. Γιατί δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατός λαός. Γιατί μπορεί οι «θέσεις» της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παραμένουν στα χέρια των εκπροσώπων της πλουτοκρατίας, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο με την ενίσχυση του ΚΚΕ δυναμώνει η λαϊκή αντιπολίτευση. Γιατί το ΚΚΕ έχει ριζικά διαφορετική στρατηγική από εκείνη του δικομματισμού, μπορεί να αντιμετωπίσει με μαχητικότητα και αδιαλλαξία την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, είτε εφαρμόζεται από τη ΝΔ είτε από το ΠΑΣΟΚ. Γιατί το ΚΚΕ έχει πολιτική πρόταση εξουσίας που συμφέρει τα πλατιά λαϊκά στρώματα, την εργατιά και τη νεολαία, κόντρα στην πολιτική της ΕΕ και της πλουτοκρατίας που πλήττει το λαό.
Η πραγματική αντιπολίτευση δεν κρίνεται στο ύφος της κριτικής απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση. Κρίνεται στις θέσεις, στις προτάσεις και τη στάση του κάθε κόμματος, στην πολιτική του γραμμή, στην πρόταση εξουσίας. Η ενίσχυση του ΚΚΕ σημαίνει ενίσχυση του λαού, δυνάμωμα της φωνής του, της διεκδίκησης των δικαιωμάτων του, της οργάνωσης της πάλης του. Είναι ένα μήνυμα που δεν μπορεί να παρερμηνευτεί, δεν μπορεί να «μπει στο τσεπάκι» κανενός. Σηματοδοτεί την αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής. Μπορεί να σημάνει την αποφασιστική ώθηση της λαϊκής συμμαχίας που θα αναπτύξει την πάλη σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.
Feeds
