«Τη μεγάλη σημασία της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) για τους Ευρωπαίους αγρότες και μετά το 2013» υποστήριξε ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης στο πρόσφατο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, όπως επίσης και «τη σημασία και την αναγκαιότητα των άμεσων ενισχύσεων» προς τους αγρότες, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου. Αυτό που δεν είπε είναι το πόσοι τελικά αγροτοκτηνοτρόφοι θα μείνουν εντός συστήματος επιδοτήσεων, αλλά και πόσο υψηλό θα είναι το κονδύλι που θα αφαιρεθεί από τις άμεσες ενισχύσεις για να διοχετευθεί στο λεγόμενο «Β' Πυλώνα», δηλαδή σε διάφορες εξωγεωργικές δραστηριότητες. Το ίδιο διάστημα που ο υφυπουργός εμφανίζεται να δηλώνει, ή καλύτερα να αποκρύπτει, τα παραπάνω, οι «γαλαζοπράσινοι» διοικούντες της ΠΑΣΕΓΕΣ περιοδεύουν ανά την Ελλάδα, φανερώνοντας τις προθέσεις τους: Να μείνουν εκτός συστήματος επιδοτήσεων οι μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, στοχεύοντας στην πραγματικότητα, και παρά τα όσα υποκριτικά ισχυρίζονται, όχι στα ...«ευγενή» επαγγέλματα, αλλά στους χιλιάδες εργατοαγρότες που αναγκάζονται να κάνουν και εξωγεωργικά μεροκάματα για να τα βγάλουν πέρα. Το κατά πόσο και μέχρι ποιο βαθμό οι προτάσεις των «καρεκλοκένταυρων» της ΠΑΣΕΓΕΣ θα υιοθετηθούν εξ ολοκλήρου από την κυβέρνηση δεν είναι κάτι που γνωρίζουμε προς το παρόν. Γεγονός όμως είναι ότι στρατηγική της επιδίωξη είναι η εκδίωξη των μικροκληρούχων από το αγροτοκτηνοτροφικό επάγγελμα και η συγκέντρωση της παραγωγής στα χέρια των λίγων. Σε αυτήν την κατεύθυνση συγκλίνουν οι μέχρι σήμερα αναθεωρήσεις της ΚΑΠ και ιδιαίτερα αυτή του 2003 καθώς και ο, πρόσφατα εγκριθείς, «διαγνωστικός έλεγχος». Η συσπείρωση της μικρομεσαίας αγροτιάς στο συνεπές αγροτικό κίνημα όπως αυτό εκφράζεται από την ΠΑΣΥ και η ανάπτυξη των αγώνων της στην κατεύθυνση ανατροπής της ΚΑΠ, αποτελεί τον μόνο, πραγματικό, μονόδρομο για την επιβίωσή της.