Σε μία ακόμα από τις γνωστές κινήσεις εντυπωσιασμού προχώρησε χτες η πλειοψηφία της ΟΜΕ ΟΤΕ, με αποκλεισμό του διοικητικού μεγάρου του Οργανισμού, για να διαμαρτυρηθεί για την προδιαγεγραμμένη πώληση ενός ακόμα 5% του Οργανισμού στην «Ντόιτσε Τέλεκομ».

Η χτεσινή κινητοποίηση έγινε από συνδικαλιστές καθώς δεν είχε κηρυχθεί καμιά, έστω, στάση εργασίας για να συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι. Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις ήταν παρούσες στην κινητοποίηση και μιλώντας με τους εργαζόμενους που είχαν πάει για δουλειά ανέδειξαν ότι στο πλαίσιο της πολιτικής ιδιωτικοποίησης κανενός είδους διαχειριστική πρόταση δε μπορεί να προστατέψει τα δικαιώματά τους. Ο μόνος δρόμος είναι η ανάπτυξη αγώνων ενάντια σε αυτή την πολιτική και η πάλη για ένα ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο φορέα τηλεπικοινωνιών. Στην κατεύθυνση αυτή οι αγώνες πρέπει να βάζουν εμπόδιο σε κάθε τι που χτυπά τα δικαιώματά τους και να διεκδικούν αιτήματα που απαντάνε στις σύγχρονες ανάγκες τους. Ζητήματα που η πλειοψηφία της ΟΜΕ - ΟΤΕ αφήνει ανέγγιχτα, δίνοντας και με αυτόν τον τρόπο ώθηση στην παράδοση του ΟΤΕ στους ιδιώτες.

Διθυραμβική η χτεσινή «Αυγή» για τα εγκαίνια του νέου Μουσείου Ακρόπολης, με το σχετικό ρεπορτάζ να τιτλοφορείται... «Ενας χώρος αντάξιος των εκθεμάτων του»! Αναλόγως, το περιεχόμενο αναπαράγει ακόμη και τη ρητορική της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ για το θέμα, και ότι το Μουσείο «δημιουργεί νέες προϋποθέσεις ώστε να αναβαθμιστεί η ελληνική προσπάθεια»! Μάλιστα, όλο το τελευταίο μέρος του ρεπορτάζ είναι η παρουσίαση των σχετικών θέσεων... του ΠΑΣΟΚ.

Αποδεικνύεται έτσι για μια ακόμη φορά ο καιροσκοπισμός και οι ιδεολογικές «κωλοτούμπες» του οπορτουνισμού. Ο οποίος ναι μεν καταψηφίζει το θεσμικό πλαίσιο του Νέου Μουσείου Ακρόπολης (ΝΜΑ) στη Βουλή, αλλά μετά από μερικούς μήνες, στην εφημερίδα του, δεν υπάρχει λέξη για τον αντιδραστικό χαρακτήρα αυτού του πλαισίου και αρχίζει τους «ύμνους». Αυτό έκανε και με το επικίνδυνο νομοσχέδιο για την «πολιτιστική χορηγία» το 2007. Πάλι καταψήφισε ωστόσο... διαπίστωσε «θετικά βήματα» εκ μέρους της κυβέρνησης, με τον Αλ. Αλαβάνο να λέει πως «είμαστε διατεθειμένοι να στηρίξουμε μορφές χορηγίας εφόσον ανταποκρίνονται σε ορισμένα κριτήρια», αν «διαμορφωθεί ένας διαφανής, δίκαιος θεσμός»...

«Θαυμάστε» τους...

Υπέγραψε, επιτέλους, το υπουργείο Ανάπτυξης το μνημόνιο συνεργασίας με τον ...ΣΕΒ για θέματα ...καταναλωτή.

Και όπως αναφέρει ο ΣΕΒ στην ανακοίνωσή του, αναλαμβάνει να οργανώσει «Δίκτυο Παρακολούθησης και Τεκμηρίωσης των Θεμάτων Καταναλωτή».

Φτάσαμε να το δούμε κι αυτό, τους βιομήχανους και τις εταιρείες τροφίμων να φροντίζουν για τα θέματα των καταναλωτών με «εργολαβία» του αρμόδιου υπουργείου!

Μωρέ, δεν κάνουμε κάτι άλλο; Γιατί να μην πηγαίνουμε στους μεγαλοβιομήχανους και όπως παίρνουμε το μισθό να τους τον «ακουμπάμε» κατευθείαν, να γλιτώσουν κι αυτοί την ταλαιπωρία, τα δίκτυα παρακολούθησης και τα συναφή;

Κι εδώ που τα λέμε τι τα χρειαζόμαστε τα υπουργεία και τις κυβερνήσεις; Να ψηφίζουμε για το ...βιομήχανο της χρονιάς και να κάνει αυτός κουμάντο, να περιοριστούν και τα λειτουργικά έξοδα...

Να δούμε ποια άλλη κατάντια επιφυλάσσει αυτή η πολιτική...

Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα. Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτήν την προσπάθεια. Οχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα, για να ψηφίσω στη Συνδιάσκεψη» (Αλ. Αλαβάνος μετά την προηγούμενη δήλωσή του ότι παραιτείται από βουλευτής).

Το συμπέρασμα που προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω, αυτό που σε τελική ανάλυση αφορά τους εργαζόμενους στη διαμόρφωση των κριτηρίων με τα οποία προσεγγίζουν το κάθε κόμμα, είναι το εξής: Οτι ο ΣΥΝ και ο χώρος που καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι χώρος σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας και πολιτικής, άγεται και φέρεται ως οπορτουνιστική δύναμη. Και σαν τέτοιος, είναι καταδικασμένος να γίνεται εργαλείο για το αστικό πολιτικό σύστημα ανάλογα με το τι αυτό επιδιώκει κάθε φορά και τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για να μας δώσουν σε αντάλλαγμα οι Αμερικανοί το δικαίωμα να ταξιδεύουμε στις ΗΠΑ χωρίς βίζα!

Μιλάμε για συμφωνία η οποία είναι ευθέως κατά του ελληνικού Συντάγματος και δε χρειάζεται να είναι κανείς συνταγματολόγος για να το καταλάβει αυτό.

Κατά τα άλλα, πάντως, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (που ψήφισαν με τα δυο χέρια τις σχετικές ρυθμίσεις) με κάθε ευκαιρία μιλούν υπέρ της ...ιερότητας του συντάγματος και επιχειρηματολογούν περί του ότι πρέπει να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα.

Ετσι, για να έχουμε μια ιδέα περί του πώς αξιολογούν τους ...θεσμούς τους και πόσο τους κάνουν «λάστιχο» όταν πρόκειται για τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού

Αλλωστε ούτε η πρώτη φορά είναι ούτε και η τελευταία. Κουρελόχαρτο έκαναν το Σύνταγμα όταν περνούσαν τα αμερικανικά στρατεύματα για τη Γιουγκοσλαβία, το ίδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, το ίδιο και για το «βασικό μέτοχο» στα Μέσα Ενημέρωσης.

Ε, ΒΕΒΑΙΑ, μία εκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία είναι κάθε χρόνο απαραίτητη. Ετσι για να ξέρουμε τι πρόκειται να μας συμβεί και πώς θα πάει το πράγμα...

(Βέβαια την περίφημη κρίση με την οποία μας βομβαρδίζουν, στάθηκε αδύνατον να την προβλέψουν οι περίφημοι οικονομολόγοι του οργανισμού...)

Πάνω το έλλειμμα μας λένε, θα αυξηθεί η ανεργία και για να τα αποφύγουμε όλα αυτά τι πρέπει να κάνουμε; Τι άλλο από... λιτότητα και ιδιωτικοποιήσεις. «Μεταρρυθμίσεις» όπως τα λένε στη γλώσσα τους...

Εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους δεν έχουμε. Ομως τους εμπιστευόμαστε χωρίς συζητήσεις για το ότι θα παραμείνουν στη γραμμή τους. Δηλαδή στο να προτείνουν αντιλαϊκά μέτρα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Να συμβάλει στην αθώωση του πολιτικού συστήματος το οποίο με συνέπεια υπηρετεί, προσπάθησε για μια ακόμη φορά χτες ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης. Μιλώντας στη Βουλή επιχείρησε (παρουσιάζοντας και σχετικά τιμολόγια) να περιορίσει το σκάνδαλο της ΖΗΜΕΝΣ σε κάτι λεμονοστύφτες και σεσουάρ, καφετιέρες και βραστήρες αυγών (!) που δόθηκαν με έκπτωση σε στελέχη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μπορεί τα πράγματα να έγιναν και έτσι, αν και διέρρευσαν διαψεύσεις. Εκεί περιορίζεται όμως το ζήτημα; Στις ηλεκτρικές συσκευές; Βολεύει έτσι και ποιους; Τη στιγμή μάλιστα που βοά ο τόπος για εκατομμύρια που κατευθύνθηκαν στα μαύρα ταμεία του δικομματισμού (βλ. μαρτυρία Τσουκάτου και μαρτυρίες στελεχών της ΖΗΜΕΝΣ) και ενόσω κάθε επιμέρους αποκάλυψη έρχεται να επιβεβαιώσει τη διαπλοκή του μεγάλου κεφαλαίου με τα κόμματα της αστικής τάξης.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα οφείλουν να βγάλουν συμπεράσματα για την μπόχα του συστήματος και όσων το υπηρετούν. Για τη σαπίλα των αστικών πολιτικών δυνάμεων και τις εφεδρείες του συστήματος που έρχονται να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση, να τη φέρουν σε μέτρα ακίνδυνα για το κεφάλαιο και την πολιτική του εξουσία. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να αναλογιστούν το ρόλο όλων. Και αυτών που ομολογημένα συμμετείχαν στο στήσιμο και το φούντωμα ενός υπαρκτού σκανδάλου, αλλά και εκείνων που λαϊκίζουν, δείχνοντας το δέντρο και κρύβοντας το δάσος.

Η κατάσταση που υπάρχει στο Ιράν, η καταστολή που βιώνει ο λαός από την άρχουσα τάξη του θεοκρατικού καθεστώτος, γίνεται αφορμή από διάφορα κέντρα, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τα επιτελεία τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να εμφανίζονται ως οι θεματοφύλακες των δημοκρατικών ελευθεριών. Είναι οι ίδιοι που νομιμοποιούν επεμβάσεις και το αιματοκύλισμα λαών και τώρα δήθεν νοιάζονται για τον ιρανικό λαό. Φυσικά όταν οι αγιατολάδες έσφαζαν κομμουνιστές ή συμμετείχαν στην ανατροπή λαϊκών καθεστώτων δεν έβγαζαν άχνα. Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι από τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πέσουν στη λούμπα του λαϊκισμού του τύπου «τα μισά από αυτά να συνέβαιναν στη Γάζα, η Αθήνα θα είχε παραλύσει από τις διαδηλώσεις» που στήνει δημοσιολόγος στο «Βήμα», που δήθεν νοιάζεται για τις λαϊκές ελευθερίες, αλλά το μόνο που κάνει είναι να καλλιεργεί εμμέσως πλην σαφώς ψυχολογία αποδοχής ή ανοχής σε επεμβάσεις στο όνομα της δημοκρατίας! Και κάνει λαθροχειρία ο δημοσιολόγος γιατί στην Παλαιστίνη κάνει πόλεμο το Ισραήλ. Επεμβαίνει άλλο κράτος και μακελεύει. Η σταθερή αντίθεση στον ιμπεριαλισμό είναι ένα το κρατούμενο για να δρομολογεί κάθε λαός λύσεις σε όφελός του. Οσο για τον ιρανικό λαό είναι και ο μόνος αρμόδιος να ανατρέψει με την πάλη του το αντιλαϊκό καθεστώς και την εξουσία στη χώρα του και έχει κάθε δίκιο και δικαίωμα να αποτρέψει κάθε ξένη επέμβαση στα εσωτερικά του.