ΛΟΝΔΙΝΟ.--

Εχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των αστέγων στη Μεγάλη Βρετανία, ως συνέπεια και της λεγόμενης «κοινωνικής πολιτικής» των κυβερνήσεων, που τιμωρεί και βασανίζει τους άνεργους και άπορους, των περικοπών στα κοινωνικά επιδόματα, αλλά και της αύξησης των ενοικίων.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που εξέδωσε η οργάνωση «Shelter», στην Αγγλία οι άστεγοι έχουν διπλασιαστεί και σχεδόν 60% περισσότεροι άνθρωποι ζουν σήμερα σε ειδικούς ξενώνες από ό,τι το 2011. Ο αριθμός των αστέγων στη χώρα υπολογίζεται στις 300.000.

Οι υπηρεσίες ανέργων στη Βρετανία επιβάλλουν συχνά κυρώσεις στους άνεργους, αλλά και στους κακοπληρωμένους εργαζόμενους που λαμβάνουν προνοιακά επιδόματα. Τα προνοιακά επιδόματα κόβονται (τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα) όταν ο δικαιούχος δεν εμφανιστεί σε ραντεβού με την υπηρεσία για οποιονδήποτε λόγο, αν δεν αποδείξει ότι αναζητά συστηματικά δουλειά (ή και δεύτερη δουλειά αν είναι ημιαπασχολούμενος), αν αργήσει σε ραντεβού με την υπηρεσία κ.λπ. Μπορεί να υποστεί ακόμη και έξωση από το σπίτι που του έχει δοθεί (μέσω προνοιακών υπηρεσιών) αν οι «παραβιάσεις» είναι επαναλαμβανόμενες.

Παράλληλα, οι οργανώσεις αρωγής επικρίνουν το γεγονός ότι τα νοίκια σε πολλές περιοχές της χώρας αυξάνονται ραγδαία, αντίθετα με τα επιδόματα ενοικίου.

Πρόσφατα παρουσιάστηκε νέο κυβερνητικό νομοσχέδιο, με διακηρυγμένο στόχο να ...εκμηδενίσει (!) τον αριθμό των αστέγων έως το 2027. Ηδη από τον Απρίλη η τοπική διοίκηση υποχρεούται να παράσχει βοήθεια σε όσους αναγκάστηκαν να μείνουν στο δρόμο λόγω καταγγελίας συμβολαίων ενοικίασης. Ο νέος νόμος υποτίθεται ότι θα στηρίζει τους «οικονομικά ασθενέστερους», αλλά προβλέπει «μόλις 80 εκατ. ευρώ για τρία χρόνια σε εκατοντάδες δήμους και κοινότητες. Σε κάθε άστεγο αντιστοιχεί εντέλει ένα υπερβολικά μικρό ποσό», διαπιστώνει ο Βρετανός καθηγητής κοινωνιολόγος Τζον Ντιν, από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ.

Την υποστελέχωση των υπηρεσιών με κοινωνικούς λειτουργούς υπογραμμίζει η Ρέιτσελ Πάρτσμεντ, διευθύντρια κέντρου φιλοξενίας αστέγων στο Σέφιλντ: «Ολοι οι κοινωνικοί λειτουργοί της πόλης, όσοι απέμειναν μετά τις περικοπές, ασχολούνται κυρίως με θύματα κακοποίησης και έχουν αφήσει στη μοίρα τους τους άστεγους, οι οποίοι χρειάζονται επειγόντως τη βοήθεια των αρμόδιων αρχών».