Eurokinissi

Αλλεπάλληλες συνεντεύξεις, δηλώσεις και «διαρροές» από τα κυβερνητικά στελέχη για την καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών...

Την ίδια ακριβώς απάτη προσπαθούν να λανσάρουν και σήμερα, μετά το περιβόητο «τέλος των μνημονίων», μέσα από συνεντεύξεις, δηλώσεις και «διαρροές», με ιδιαίτερη έμφαση μάλιστα στα Εργασιακά και τις συντάξεις. Με την καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών επιχειρούν να κρύψουν το κύριο: Το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο υπέρ του κεφαλαίου, που διαμορφώθηκε από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι μόνο μένει και θα μείνει απείραχτο και μετά το «τέλος των μνημονίων», αλλά θα ενισχύεται διαρκώς, ακριβώς γιατί αυτό αποτελεί «προαπαιτούμενο» για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Τα κυβερνητικά στελέχη ξεθάβουν τα χρεοκοπημένα κλισέ περί «αριστερού προσήμου» που θα φανεί τώρα, λέει, στα Εργασιακά, για να κρύψουν το γεγονός ότι καμία ανάκτηση απωλειών, κανένα θετικό πρόσημο για τους εργαζόμενους και το λαό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και την πολιτική που το υπηρετεί!

Χωρίς ίχνος ντροπής, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «βασικό μας μέλημα είναι η αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων», όπως είπε η υπουργός Εργασίας σε ραδιοφωνική συνέντευξή της την περασμένη Τετάρτη. Ισχυρίστηκε ότι «αυτό προχωρά με δύο τρόπους από το υπουργείο Εργασίας. Ο πρώτος τρόπος είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις, που επιτρέπουν να αυξάνονται οι μισθοί σε όλα τα μισθολογικά επίπεδα. Αυτό το έχουμε ήδη νομοθετήσει και εξετάζουμε πια την επέκταση κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Ο δεύτερος τρόπος είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού, για να αυξηθεί άμεσα το εισόδημα όσων αμείβονται με τον κατώτατο».

Το ενδιαφέρον τους για το «διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων» έχει βέβαια... «λάμψει» με την ανελέητη επίθεση κατά τα 3,5 χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία πάνω στα αντιλαϊκά μέτρα των προκατόχων της πρόσθεσε, μεταξύ άλλων, αλλεπάλληλες μειώσεις του αφορολόγητου, νέους φόρους και χαράτσια πάνω στο ήδη γονατισμένο εργατικό - λαϊκό εισόδημα...

Αλλά και για από εδώ και πέρα, το... «βασικό τους μέλημα» για το εισόδημα των εργαζομένων φάνηκε και με την πρόσφατη απόρριψη με συνοπτικές διαδικασίες της πρότασης νόμου 530 συνδικάτων για κατώτερο μισθό 751 ευρώ και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, την οποία έφερε το ΚΚΕ στη Βουλή.

Σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται τα στελέχη της, η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ:

Το... «μέλημα» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά για τα δικαιώματα των εργαζομένων εκδηλώθηκε με διάφορους ακόμα τρόπους.

Μεταξύ άλλων:

• Χτύπησε περαιτέρω το δικαίωμα στην απεργία. Στο νόμο 4512/2018 περιέλαβε διάταξη που υπερδιπλασίασε τον αριθμό των εργαζομένων που απαιτείται για την προκήρυξη απεργίας από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, χτυπώντας το απεργιακό δικαίωμα μέσα στους χώρους δουλειάς ακριβώς στο επίπεδο που εντείνονται οι εργοδοτικές πιέσεις, οι εκβιασμοί και οι διώξεις ενάντια στους εργάτες που τολμούν να σηκώσουν κεφάλι.
• Διευκόλυνε τη λειτουργία των «δουλεμπορικών» γραφείων, καταργώντας διατάξεις που - όπως η ίδια η κυβέρνηση ανέφερε - συνιστούσαν «αδικαιολόγητο περιορισμό στο πλαίσιο της άσκησης των δραστηριοτήτων του Ιδιωτικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας»!
• Διευκόλυνε τη διαδικασία των ομαδικών απολύσεων. Με το νόμο 4472/2017 κατάργησε ακόμα και αυτόν τον ελάχιστο περιορισμό της λεγόμενης «διοικητικής έγκρισης» από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας, αντικαθιστώντας τον με μια τυπική και χωρίς ουσία «διαδικασία κοινοποίησης» των ομαδικών απολύσεων από τις επιχειρήσεις προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ).
• Βάθυνε το χτύπημα στην κυριακάτικη αργία, θεσπίζοντας το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές, από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη, στις «τουριστικές περιοχές» σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.α.
• Πέρα από τη διατήρηση όλων των νόμων για τη στήριξη των «ευέλικτων» και ελαστικών μορφών εργασίας, που επιτρέπουν δουλειά μέχρι και 60 ώρες τη βδομάδα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έφερε νόμο που επιτρέπει και πρακτικά επιβάλλει την αύξηση του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών μέχρι και στις 60 ώρες τη βδομάδα, με επιπτώσεις στους ίδιους και στους ασθενείς.

Η αντεργατική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης και των προκατόχων της έχει χειροπιαστά αποτελέσματα:

-- Η μερική απασχόληση σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Την περίοδο 2011 - 2017 αυξήθηκε 120%. Το 2011 η αναλογία των θέσεων πλήρους και μερικής απασχόλησης στο σύνολο της απασχόλησης ήταν περίπου 80% - 20%. Το 2017 η αναλογία αυτή γίνεται 70% - 30%. Τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» δείχνουν ότι οι προσλήψεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης από 46,15% των συνολικών προσλήψεων το 2011 έφτασαν το 55% το 2017.

-- Την ίδια περίοδο, ο μέσος μεικτός μισθός της συνολικής απασχόλησης μειώθηκε πάνω από 25%. Ενώ αυξήθηκε η συνολική απασχόληση, μειώθηκε η συνολική μισθολογική δαπάνη, γεγονός που δείχνει τα τεράστια περιθώρια κέρδους και έντασης της εκμετάλλευσης που διαμόρφωσε για το κεφάλαιο η αντεργατική νομοθεσία των περασμένων ετών, την οποία διατηρεί και επεκτείνει η σημερινή κυβέρνηση.

Πάνω σε αυτό το έδαφος, με τη στήριξη αυτής της πολιτικής, απογειώνεται η εργοδοτική ασυδοσία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα αλυσίδας σούπερ μάρκετ η οποία δεν εφάρμοζε δικαστικές αποφάσεις που την υποχρέωναν να κάνει προσλήψεις απολυμένων. Σε Επίκαιρη Ερώτηση που είχε καταθέσει το ΚΚΕ στη Βουλή, η υπουργός Εργασίας είχε απαντήσει ότι έχει... «έλλειψη εργαλείων» για να εφαρμόσει το δίκιο των εργαζομένων. Ομως, όπως εύστοχα είχε επισημάνει το κλαδικό σωματείο των εργαζομένων, η κυβέρνηση «έχει δώσει όλα τα εργαλεία στους εργοδότες να κάνουν απολύσεις, να μειώνουν μισθούς, να αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους, να εφαρμόζουν ατομικές συμβάσεις με ό,τι όρους θέλουν. Ενώ ταυτόχρονα έχει και άλλα εργαλεία, όπως τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, τα χαράτσια, τη φοροληστεία, που εφαρμόζονται σε άνεργους και απλήρωτους εργαζόμενους».

Ρεσιτάλ εμπαιγμού αποτελεί και η κυβερνητική προπαγάνδα γύρω από το ζήτημα των συντάξεων και της εφαρμογής ή μη της περικοπής της «προσωπικής διαφοράς».

Με το νόμο 4387/2016 (γνωστό ως «νόμο Κατρούγκαλου»), η κυβέρνηση θεσμοθέτησε το τρικ της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς», λέγοντας ότι έτσι οι «παλιοί» συνταξιούχοι θα διατηρήσουν τη διαφορά που προέκυψε ανάμεσα στη σύνταξη που έπαιρναν πριν από την ψήφιση του νόμου και τη νέα, μικρότερη σύνταξη που βγαίνει με το νέο σύστημα. Σε λιγότερο από ένα χρόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ψήφισε νέο νόμο, τον 4472/2017, που προβλέπει την περικοπή ολόκληρης ή μέρους της «προσωπικής διαφοράς» όλων των παλιών συντάξεων, από 1/1/2019.

Τώρα βγαίνει η κυβέρνηση και πουλά ένα ακόμα παραμύθι, λέγοντας ότι... «μπορεί τελικά και να μη γίνει η περικοπή», με το επιχείρημα ότι οι αντιασφαλιστικές ανατροπές που έχει ήδη προωθήσει οδήγησαν σε «πολύ ισχυρό πλεόνασμα του ΕΦΚΑ»! Πίσω από τον εμπαιγμό, κρύβεται η ουσία: Με τους αντιλαϊκούς νόμους της σημερινής κυβέρνησης, όπως και αυτούς των προκατόχων της, που διατήρησε στο ακέραιο, η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη μειώθηκε και θα συνεχίσει να μειώνεται ραγδαία τα επόμενα χρόνια, και αυτό οφείλεται στο πετσόκομμα των συντάξεων, με όποιον τρόπο συμβαίνει ή θα συμβεί.

Χαρακτηριστικά, μόνο από τον ν. 4387/2016 («νόμος Κατρούγκαλου») και μόνο κατά την πρώτη τετραετία εφαρμογής του (2016 - 2019), χωρίς την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς», το πρόσθετο «τσεκούρι» ανέρχεται στα 8,2 δισ. ευρώ!

Σύμφωνα με τα κυβερνητικά σχέδια, οι δαπάνες για τις συντάξεις αναμένεται να μειωθούν κατά 4% του ΑΕΠ την περίοδο 2016 - 2020. Η μείωση θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, απόδειξη ότι οι συντάξεις θα βρίσκονται διαρκώς στη μέγγενη των περικοπών. Μάλιστα η κυβέρνηση αναφέρει ότι «από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση...», ενώ «οι εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών (σ.σ. που προκύπτουν πάλι από τη δουλειά των εργαζομένων) θα αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις εισφορές του συστήματος από το 2026 και μετά».

Με άλλα λόγια, πάνω από 7 δισ. ευρώ θα αρπάζει κάθε χρόνο η κυβέρνηση από ασφαλισμένους και συνταξιούχους, για να «ταΐσει» την ανάπτυξη για τους μονοπωλιακούς ομίλους, ενώ το βάρος της χρηματοδότησης από εδώ και πέρα πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες των ασφαλισμένων, στοιχείο που αποτελεί την πεμπτουσία του νόμου 4387/2016 και που βέβαια περικλείει όλες τις περικοπές, σημερινές και μελλοντικές.