Σάββατο 24 Φλεβάρη 2018 - Κυριακή 25 Φλεβάρη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 19
ΠΕΙΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ
ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΔΗΜΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Σημείο αναφοράς το κλαδικό συνδικάτο των εργαζομένων στους ΟΤΑ

Από κινητοποίηση των συμβασιούχων στη Θεσσαλονίκη, τον Ιούνη του 2017

MotionTeam

Από κινητοποίηση των συμβασιούχων στη Θεσσαλονίκη, τον Ιούνη του 2017
Δίνοντας συνέχεια στην καταγραφή και την ανάδειξη της πείρας από την οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με την Κλεοπάτρα Χοροζίδη, πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ και Δημοτικών Επιχειρήσεων Νομού Θεσσαλονίκης, για τη δουλειά του συνδικάτου στους εκατοντάδες συμβασιούχους εργαζόμενους των δήμων της Θεσσαλονίκης.

Οπως μας λέει, η παρέμβαση στους συμβασιούχους βρισκόταν σταθερά στον προσανατολισμό και στο σχεδιασμό του κλαδικού συνδικάτου, παρά τις αδυναμίες και τις καθυστερήσεις στην ανάπτυξη της δουλειάς. Ηταν άλλωστε ένα από τα πρώτα συνδικάτα των ΟΤΑ που τροποποίησαν το καταστατικό τους για να εγγράψουν συναδέλφους με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, με πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Ωστόσο, η ανάγκη να συστηματοποιηθεί η παρέμβαση και να «ανέβουν στροφές» στη δουλειά με τους συμβασιούχους, έγινε επιτακτική, όταν το Σεπτέμβρη του 2014, με διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, προσλήφθηκαν περισσότεροι από 1.000 εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου σε υπηρεσίες των δήμων της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στην καθαριότητα, στον ηλεκτροφωτισμό, στα νεκροταφεία και αλλού.

Οι εργαζόμενοι αυτοί με ημερομηνία λήξης, συγκεντρώνονταν κατά βάση στο δήμο Θεσσαλονίκης. Πέρα από ελάχιστες περιπτώσεις, η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είχε σχέση και επαφή με το κλαδικό σωματείο, πράγμα που έκανε δυσκολότερη την παρέμβαση σ' αυτόν το χώρο. Εκτός αυτού, στους περισσότερους επικρατούσε η αντίληψη ότι «οκτώ μήνες είναι η δουλειά, ποιος έχει όρεξη για αγώνες...», που δρούσε αποτρεπτικά για την εγγραφή και τη δραστηριοποίησή τους στο κλαδικό σωματείο.

Ωστόσο, λίγο πριν από τη λήξη των οκτάμηνων συμβάσεων, μια ομάδα εργαζομένων στο δήμο Θεσσαλονίκης, που ξεχώρισε το προηγούμενο διάστημα στη δράση και ορισμένοι απ' αυτούς κρατούσαν επαφή με το συνδικάτο, προχώρησαν στη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα, με κεντρικό αίτημα την παράταση των συμβάσεων.

Η Επιτροπή κατάφερε να συσπειρώσει γύρω της αρκετούς συμβασιούχους και, σε μια πορεία, με τις κινητοποιήσεις τους, πέτυχαν το Μάη του 2015 παράταση των συμβάσεων μέχρι το τέλος του χρόνου. Θα ακολουθήσει δεύτερη παράταση των συμβάσεων, το Δεκέμβρη του 2015 (μέχρι το τέλος του 2016), μετά από μαζικές κινητοποιήσεις έξω από τα αρμόδια υπουργεία στην Αθήνα.

Κέρδισμα της εμπιστοσύνης βήμα βήμα

Ολο αυτό το διάστημα, το κλαδικό συνδικάτο παρακολουθεί τη δράση της Επιτροπής Αγώνα, συζητάει με τους εργαζόμενους, προσπαθεί να βοηθήσει στην οργάνωση του αγώνα. Αρχικά αντιμετωπίζεται με καχυποψία, αλλά σταδιακά κερδίζει την εμπιστοσύνη τους και οι συμβασιούχοι καλούν αντιπροσωπεία του να παραβρεθεί σε μια μαζικότατη Γενική τους Συνέλευση, το Γενάρη του 2016. Στην ίδια συνέλευση κλήθηκε και η διοίκηση Σωματείου Εργαζομένων στο δήμο Θεσσαλονίκης.

Οι τοποθετήσεις των συνδικαλιστών από τα δύο σωματεία ανέδειξαν μπροστά στα μάτια των συμβασιούχων τις δύο γραμμές που συγκρούονται στο κίνημα. Οι μεν από το σωματείο του δήμου δεν λυπήθηκαν λόγια συμπαράστασης και αλληλεγγύης, τους ενημέρωσαν όμως ότι δεν μπορούν να τους εγγράψουν μέλη τους με πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΠΟΕ ΟΤΑ. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία αντιμετώπισε τους συμβασιούχους ως εργαζόμενους β' κατηγορίας, των οποίων οι συμβάσεις σε λίγο θα λήξουν και θα πάνε σπίτια τους.

Στον αντίποδα, το ταξικό κλαδικό συνδικάτο κάλεσε τους συμβασιούχους να γίνουν όλοι μέλη του και να παλέψουν για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Από εκεί και πέρα, η επαφή του συνδικάτου με την Επιτροπή Αγώνα συστηματοποιήθηκε. Το αρχικό μούδιασμα ανάμεσα στους εργαζόμενους ξεπεράστηκε γρήγορα και από την ίδια κιόλας μέρα της συνέλευσης υπήρξαν δεκάδες νέες εγγραφές στο συνδικάτο.

Ηταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι το συνδικάτο είχε να απευθυνθεί σε εργαζόμενους με πολλές και διαφορετικές αντιλήψεις και αφετηρίες. Για παράδειγμα, ανάμεσα στους συμβασιούχους υπήρχαν εργαζόμενοι πάνω από 50 χρόνων, με εργασιακή εμπειρία, αλλά και με το φόβο ότι θα επιστρέψουν σύντομα στην ανεργία, ενώ παγιωμένη ήταν σε πολλούς η άποψη της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων».

Δίπλα σ' αυτούς, υπήρχαν και πολλοί νέοι σε ηλικία εργαζόμενοι, με μικρό εργασιακό βίο, ασυνδικάλιστοι στην πλειοψηφία τους, με έντονα στοιχεία απογοήτευσης και με αντιλήψεις όπως «όλοι ίδιοι είναι, τα πράγματα δεν αλλάζουν». Υπήρχαν όμως και εργαζόμενοι που είχαν έρθει σε επαφή με το ΠΑΜΕ σε χώρους που δούλευαν προηγουμένως, αναγνώριζαν τη συνέπεια και την αγωνιστικότητα του ταξικού κινήματος, τη συμβολή του στην οργάνωση της πάλης.

Πολλοί απ' αυτούς είχαν οι ίδιοι αγωνιστική εμπειρία και παρά τους δισταγμούς ή και τις αντιρρήσεις, σε μια πορεία, με σταθερή βοήθεια από το συνδικάτο, αποτέλεσαν τη «μαγιά» για να δυναμώσουν το κύρος και οι δεσμοί του με τους συμβασιούχους. Ηδη, το Γενάρη του 2016 οι εγγραφές από τους συμβασιούχους είχαν φτάσει τις 250 και το Μάη του ίδιου χρόνου πάνω από 650.

Παρέμβαση με σχέδιο και επιμονή

Το συνδικάτο σχεδιασμένα οργάνωσε την παρέμβασή του και στους άλλους δήμους, καταφέρνοντας να στήσει επιτροπές σε καθέναν απ' αυτούς. Παράλληλα, ήρθε σε επαφή με συμβασιούχους από δήμους όμορων νομών, βοήθησε να στηθούν κι εκεί Επιτροπές Αγώνα και να υπάρξει συντονισμός με τους συναδέλφους από το νομό Θεσσαλονίκης.

Η Επιτροπή Αγώνα της Θεσσαλονίκης διευρύνθηκε με συμβασιούχους από όλους τους δήμους του νομού και από 5μελής, έγινε μεγαλύτερη από 30μελής, παίζοντας, μαζί με τη διοίκηση του συνδικάτου, ρόλο επιτελείου στην οργάνωση της πάλης, στο ρίζωμα του συνδικάτου στα αμαξοστάσια και στους άλλους χώρους δουλειάς. Η Γενική Συνέλευση, ακόμα και κάθε μήνα, καθιερώθηκε σιγά σιγά ως σταθερός τρόπος ενημέρωσης, συζήτησης και συλλογικής λήψης των αποφάσεων.

Χωρίς να λείπουν δυσκολίες και «μπρος - πίσω», οι εργαζόμενοι άρχισαν να περιφρουρούν οι ίδιοι τους αγώνες τους, πέρα από τη μαζική τους συμμετοχή στις απεργίες και τις άλλες κινητοποιήσεις. Τον Οκτώβρη του 2016, οι συμβασιούχοι, με οργανωτή το κλαδικό συνδικάτο και την Επιτροπή Αγώνα, συγκρότησαν μια μαζική διαδήλωση στην Αθήνα, με 450 και πλέον άτομα από τη Θεσσαλονίκη και όμορους νομούς, με αίτημα να μην απολυθεί κανείς μετά τη λήξη των συμβάσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Αποτέλεσμα εκείνης της κινητοποίησης ήταν η δέσμευση του αρμόδιου υπουργού για νέα παράταση των συμβάσεων μέχρι το τέλος του 2017. Στις Γενικές Συνελεύσεις που ακολούθησαν, το συνδικάτο και η Επιτροπή Αγώνα συνέχισαν να αναδεικνύουν το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, όπως και τις προϋποθέσεις για να γίνει αυτό κατορθωτό, δείχνοντας παράλληλα τη δύναμη που έχουν η οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, ο ταξικός προσανατολισμός του αγώνα.

Η σύγκριση με τη στάση των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που κουνούσαν το δακτυλάκι τους μόνο για να υπονομεύσουν τον αγώνα και να φέρουν σε αντιπαράθεση μόνιμους και συμβασιούχους, ενώ οι εκπρόσωποί τους στους νομούς έστελναν τον κόσμο στα δικαστήρια για να βρει τάχα το δίκιο του, βοήθησε να βγουν συμπεράσματα για το ρόλο και τα διαφορετικά συμφέροντα που υπηρετούν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις στους ΟΤΑ και συνολικά στο κίνημα. Το ίδιο και η στάση της πλειοψηφίας των δημοτικών αρχών, που στάθηκαν απέναντι στον αγώνα των συμβασιούχων, συκοφαντώντας και λοιδορώντας το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Ο πήχης μπαίνει πιο ψηλά

Οι συνελεύσεις γίνονταν όλο και πιο μαζικές. Εκεί εκφραζόταν η αντιπαράθεση με ιδεολογήματα που έσπερναν δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού από το σωματείο του δήμου ή απευθείας η δημοτική αρχή. Αλλά και με αμφιβολίες που εξέφραζαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι για την αποτελεσματικότητα του αγώνα, το «μέχρι πού μπορεί να φτάσει», τη ροπή προς τα δικαστήρια και τους δικηγόρους, που αναζητούσαν πελατεία στη μεγάλη δεξαμενή των συμβασιούχων, εκμεταλλευόμενοι την αγωνία και την ανάγκη τους για δουλειά.

Η άποψη ότι «και οι παρατάσεις μια χαρά είναι, όσο μείνουμε στη δουλειά κέρδος είναι» απαντιόταν με το επιχείρημα ότι οι ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους είναι μόνιμες και δεν εξαντλούνται με τη λήξη των συμβάσεων, επομένως το αίτημα του αγώνα δεν μπορεί να είναι άλλο από μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Στις Γενικές Συνελεύσεις, όχι χωρίς αδυναμίες, γινόταν προσπάθεια να αναδειχτεί ο πραγματικός ένοχος για τη μισοδουλειά, το κεφάλαιο, το κράτος του και η Τοπική Διοίκηση, που είναι κρατικός μηχανισμός στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων.

Η αναγνώριση του συνδικάτου σφραγίστηκε με τη μαζική συμμετοχή των συμβασιούχων στις εκλογές τον περασμένο Δεκέμβρη, οπότε πέντε από αυτούς εκλέχτηκαν στη διοίκηση και η επικεφαλής της Επιτροπής Αγώνα αναδείχτηκε στο προεδρείο. Ακολούθησε ο πολυήμερος απεργιακός αγώνας τον περασμένο Ιούνη, που ανάγκασε την κυβέρνηση να ελιχθεί και να ανακοινώσει παράταση των συμβάσεων μέχρι τέλος Μάρτη του 2018, αλλά και την προκήρυξη μερικών χιλιάδων θέσεων στους δήμους, με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Ανάγκασε όμως και τη διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης να εγκαταλείψει για την ώρα τα σχέδια για ιδιωτικοποίηση του τομέα της καθαριότητας.

Σημαντικός για την ενίσχυση του κύρους του συνδικάτου ήταν και ο αγώνας για την απληρωσιά, όπου μέσα από μια μαζικότατη κινητοποίηση και παρέμβαση σε ημερίδα του Ελεγκτικού συνεδρίου στη Θεσσαλονίκη, την επόμενη μέρα οι συμβασιούχοι πήραν τα λεφτά τους, δίνοντας απάντηση και σε όσους προσπάθησαν να τους «φρενάρουν», λέγοντας ότι οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις δεν φέρνουν αποτέλεσμα.

Η δουλειά που έχει γίνει έως τώρα αφήνει παρακαταθήκη για τη συνέχεια και βάζει ακόμα ψηλότερα τον πήχη, κυρίως σε ό,τι αφορά την αναμέτρηση με αδυναμίες και ελλείψεις στη δράση του συνδικάτου. Παρά το γεγονός ότι συνεχίζουν να υπάρχουν αναστολές, συντεχνιακές αντιλήψεις, απογοητεύσεις, για την πλειοψηφία των συμβασιούχων το σωματείο αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς και αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για αγωνιστική συνέχεια. Ιδιαίτερα μπροστά στο ισχυρό ενδεχόμενο η συντριπτική πλειοψηφία των συμβασιούχων στους δήμους της Θεσσαλονίκης να μην προσληφθούν ως αορίστου χρόνου μέσα από τον επικείμενο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και να χάσουν τη δουλειά τους.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ