Αφού εκφράζει αρχικά τη συμπαράστασή του στα παιδιά και τους γονείς τους, στις συναδέλφισσες της χορωδίας και στη μαέστρο για την ταλαιπωρία που υπέστησαν κατά τη διάρκεια του εγκλωβισμού τους (μιάμιση περίπου ώρα), σημειώνει τα εξής:

«Γιατί δεν υπήρχε ειδικό προσωπικό ασφαλείας μέσα στις κτιριακές εγκαταστάσεις όπου λειτουργεί πληθώρα ανελκυστήρων, ώστε να ξεκινήσει άμεσα η επιχείρηση απεγκλωβισμού και όχι με τόσο μεγάλη καθυστέρηση (από τις 20.30 άρχισε η διαδικασία περίπου στις 21.40);

Ποιο πρωτόκολλο απεγκλωβισμού προβλέπει τη μη άμεση ειδοποίηση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και επικουρικά του ΕΚΑΒ;

Γιατί η φύλαξη του Κέντρου Πολιτισμού δεν κατέβασε άμεσα τις μπάρες εισόδου για τη διέλευση του πυροσβεστικού οχήματος;

Γιατί σε έναν τέτοιο χώρο, δημοσίου ενδιαφέροντος, με μεγάλη προσέλευση κοινού όλων των ηλικιών, δεν υπάρχει συνεχής βάρδια ιατρών και νοσηλευτών;

Οσον αφορά την ανακοίνωση του Ιδρύματος Νιάρχου, εμείς οι εργαζόμενοι της Λυρικής ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτή η σύμβαση δωρεάς - παραχώρησης 100 χρόνων.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι είμαστε φιλοξενούμενοι, με πολύ ακριβό μίσθωμα για τις υπηρεσίες φύλαξης, συντήρησης και καθαρισμού, σ' ένα κτιριακό συγκρότημα κατασκευασμένο μόνο για το "φαίνεσθαι", όπου και για την παραμικρή παρέμβαση βελτίωσης των χώρων θα πρέπει να πάρουμε την άδεια της ΑΕ του ΚΠΙΣΝ, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει αδιαφορία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.

Παράλληλα, η υποστελέχωση και οι προσλήψεις με το "σταγονόμετρο" και με ελαστικές σχέσεις εργασίας για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών του Θεάτρου είναι αποτέλεσμα της "λογικής" του ότι όλα μεταφράζονται σε "κόστος που δεν το αντέχει η κοινωνία μας", όπως επικαλούνται συνέχεια οι διοικήσεις και τα υπουργεία. Χρήματα όμως βρίσκονται για τις επιχορηγήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τις ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών αλλά και για τις ΝΑΤΟικές μας υποχρεώσεις.

Τέλος, το αν είναι Δημόσιο η ΑΕ του ΚΠΙΣΝ. Αυτό είναι το νέο μοντέλο δημόσιων οργανισμών που προωθείται τα τελευταία χρόνια, κατ' απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου, με πολύ λίγους εργαζόμενους που θα έχουν μόνιμες σχέσεις εργασίας, με προγράμματα μαθητείας, με εργολαβικά κι εταιρείες για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών, όπου θα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ιδιωτών. Η κατεύθυνση αυτή επιβεβαιώνεται με την κατ' επανάληψη παρέμβαση του Ιδρύματος Νιάρχου για παραγωγές εκτός προγραμματισμού των οργανισμών ΕΛΣ & ΕΒΕ, με μια απλή ειδοποίηση της τελευταίας στιγμής (βλέπε παραγωγή της Οπερας της Κίνας, ομιλία αρχηγών κρατών, εκδηλώσεις πρεσβειών κ.ά.).

Σ' αυτό το διαμορφωμένο κλίμα, οι εργαζόμενοι της ΕΛΣ έχουμε την υποχρέωση να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για τήρηση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας χωρίς οικονομικούς περιορισμούς αλλά και για προσλήψεις εργαζομένων με σταθερές σχέσεις εργασίας που να καλύπτουν τις αυξανόμενες ανάγκες του οργανισμού».