Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση της «Φθινοπωρινής Ιστορίας» του Α. Αρμπούζωφ στην Ελλάδα, η Αννα Παπαμάρκου σκηνοθετεί το τρυφερό έργο, με την ίδια και τον Χάρη - Εμμανουήλ Αγγουράκη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Από το 1977 μέχρι σήμερα, το έργο έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία.

Στη «Φθινοπωρινή Ιστορία», ο Αλεξέι Αρμπούζωφ, με οξυδερκείς διαλόγους και λεπτό χιούμορ, αγγίζει με ευαισθησία αυτό το κρίσιμο θέμα και καταφέρνει αριστοτεχνικά να υπενθυμίσει ότι η ζωή βρίσκεται στην κάθε στιγμή. Το έργο είναι ένας ύμνος στην ευγνωμοσύνη για τις απλές αλλά ουσιαστικές χαρές, που αποκαλύπτει η ζωή όταν τη μοιραζόμαστε.

Εκείνος, ο Ροντιόν, είναι σοβαρός, τυπικός, και ευέξαπτος. Εχει χάσει νωρίς τη γυναίκα του και έκτοτε ζει μοναχικά, αφοσιωμένος στην ομαλή λειτουργία του παραθαλάσσιου ιαματικού κέντρου, στο οποίο είναι αρχίατρος. Εκείνη, η Λίντια, πρώην αρτίστα, είναι εύθυμη και εξωστρεφής, παρ' όλες τις απώλειες στη ζωή της. Αποφασισμένη να χαρεί κάθε στιγμή, έρχεται για αναψυχή και παραβαίνει όλους τους κανόνες του ιαματικού κέντρου.

Η πρώτη τους συνάντηση είναι μια μετωπική σύγκρουση στα όρια του κωμικού. Το ίδιο και η δεύτερη. Η εκρηκτική τους χημεία παρακινεί την περιέργεια του ενός για τον άλλο. Σύντομα αρχίζουν να δημιουργούν γέφυρες μεταξύ τους και ανακαλύπτουν πως βαθιά μέσα τους σιγοκαίει η ίδια ανάγκη του κάθε ανθρώπου: Να αγαπήσει και να αγαπηθεί...

Μετάφραση: Λέιλη Τσότσου. Απόδοση: Αννα Παπαμάρκου. Μουσική: Πέτρος Ξουραφάς. Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης. Φώτα: Ελευθερία Ντεκώ. Κοστούμια: Ιωάννα Τιμοθεάδου.