Παρασκευή 22 Δεκέμβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ - ΔΕΣΜΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΟΝΕ: «Αρχιτεκτονική» με «πατρόν» την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ: «Οχημα» εξαπάτησης με πολλαπλή στόχευση.

ΔΑΝΙΑ: Αποκαλυπτικά στοιχεία για την αντεργατική επίθεση σε μια χώρα που τα μονοπώλια διευρύνουν συνεχώς την κερδοφορία τους.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Το νέο «αφήγημα» ότι «η μεταρρυθμιστική κόπωση απειλεί την ανταγωνιστικότητα» λανσάρουν οι εργοδοτικοί μηχανισμοί.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ - ΔΕΣΜΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΟΝΕ
«Αρχιτεκτονική» με «πατρόν» την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων

Από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής
Από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής
Οι διεργασίες που αφορούν στην «εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης» (ΟΝΕ) βρέθηκαν στην ατζέντα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, με τους ηγέτες των καπιταλιστικών κρατών, που συγκροτούν την ιμπεριαλιστική ένωση, να ανανεώνουν το ραντεβού για το πρώτο εξάμηνο του 2018.

Στο επίκεντρο της σχετικής συζήτησης βρίσκεται η δέσμη των προτάσεων που διατυπώνει η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε συνέχεια βέβαια σειράς «έγγραφων προβληματισμών», αλλά και της έκθεσης των «5 Προέδρων» αναφορικά με τα ανοιχτά ζητήματα και με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που δρομολογούνται στην ΕΕ και ειδικά στην Ευρωζώνη.

Ο στρατηγικός στόχος εστιάζει στην αναβάθμιση της Ευρωζώνης και συνολικά της ΕΕ, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με άλλα καπιταλιστικά κέντρα και αγορές, ενώ και τα σχέδια για νέα «αρχιτεκτονική» στην ΕΕ, που εμφανίζονται στο προσκήνιο, έρχονται να «κουμπώσουν» με ένα μπαράζ διαρθρωτικών παρεμβάσεων, ενισχυμένων εποπτικών ελέγχων και «εξουσιών» με τα μεγέθη των κρατικών προϋπολογισμών, τις οικονομικές εξελίξεις, όπως το λεγόμενο «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», την «αξιολόγηση» της ανταγωνιστικότητας κάθε οικονομίας σε σχέση με τους κυριότερους ανταγωνιστές της στις διεθνείς αγορές κ.ά.

Την ίδια ώρα, νέα πεδία ενδοαστικών διαιρέσεων και ανταγωνισμών αρχίζουν να εκδηλώνονται στο έδαφος της ανισομετρίας και της «ψαλίδας» που άνοιξε τα προηγούμενα χρόνια, αναφορικά με τις πτυχές της «εμβάθυνσης», εστιάζοντας γύρω από τον μεταξύ τους επιμερισμό της χασούρας σε περιπτώσεις νέων αναταράξεων και διασώσεων κρατών και τραπεζών της ΕΕ και της Ευρωζώνης καθώς βέβαια και στην κατανομή ρόλων και αρμοδιοτήτων στο πλαίσιο παλαιών και υπό διαμόρφωση «θεσμών» της ΕΕ, με το βλέμμα στην «επόμενη μέρα», της ανάκαμψης.

Σύνδεση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων με «μπόνους» στους επιχειρηματικούς ομίλους

Οπως και να 'χει, οι ανταγωνισμοί δεν αναιρούν ότι «ένα το κρατούμενο», είναι οι παρεμβάσεις για την κλιμάκωση των «μεταρρυθμίσεων», όπως βαφτίζονται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, για τις οποίες μάλιστα προβλέπονται και ειδικά «μπόνους» επιβράβευσης σε κράτη και κυβερνήσεις που προωθούν τις νέες ανατροπές.

Σε αυτό το πλαίσιο, η δέσμη των προτάσεων της Κομισιόν προβλέπει την «παροχή στήριξης στα κράτη - μέλη για την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μέσω ενός εργαλείου για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και τεχνικής στήριξης κατόπιν αιτήματος των κρατών - μελών». Μεταξύ άλλων, ενδεικτικά αναφέρονται οι μεταρρυθμίσεις στις «αγορές εργασίας και προϊόντων», η «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», οι «μεταρρυθμίσεις» στη Δημόσια Διοίκηση, ζητήματα δηλαδή που έχουν τεθεί με τη μορφή των «προαπαιτούμενων» και στο πλαίσιο των αξιολογήσεων του μνημονίου στην Ελλάδα, τα οποία μάλιστα έχουν συμπεριληφθεί και στο προς υπογραφή «συμπληρωματικό μνημόνιο» της κυβέρνησης με την Ευρωζώνη.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα ακόμη εργαλείο στο πλαίσιο κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής, με «αντάλλαγμα» τις κεφαλαιακές ενισχύσεις για την τόνωση των επιχειρηματικών ομίλων μέσω των προϋπολογισμών και των ταμείων χρηματοδότησης της ΕΕ. Παράλληλα, οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, για κάθε κράτος - μέλος, θα αποτελούν τμήμα της διαδικασίας των «ευρωπαϊκών εξαμήνων» και θα περιλαμβάνονται στις «ειδικές συστάσεις» ανά χώρα, με πρώτη περίοδο «πιλοτικής εφαρμογής» το έτος 2018, όπως αναφέρεται σε συνοδευτικό έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η νέα δέσμη προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εστιάζει επίσης στη σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, στη δημιουργία θέσης υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, στη διαμόρφωση μηχανισμών στήριξης των επενδύσεων σε περιπτώσεις κλυδωνισμών ή άλλων «κινδύνων» στις οικονομίες της ΕΕ.

«Οι επόμενοι 18 μήνες θα πρέπει να αξιοποιηθούν για να πραγματοποιηθούν τα απαραίτητα επόμενα βήματα», επισημαίνεται στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπου και καταγράφονται οι τέσσερις κύριες πρωτοβουλίες:

Συγκεκριμένα:

  • Πρόταση για τη σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (ΕΝΤ), που «θα βασίζεται στην καθιερωμένη δομή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας». Ουσιαστικά, πρόκειται για την αναβάθμιση του ΕSM όχι μόνο ως μηχανισμού κρατικών διασώσεων (όπως σήμερα στην περίπτωση της Ελλάδας) αλλά και ως «δανειστή έσχατης ανάγκης» για τη διάσωση προβληματικών τραπεζών.

Βέβαια, πίσω από την «κουρτίνα» κρύβονται οι ανταγωνισμοί και οι εύθραυστοι συμβιβασμοί μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων αναφορικά με τον επιμερισμό της χασούρας σε περιπτώσεις «διασώσεων» και κλυδωνισμών. Σε κάθε περίπτωση, τα σπασμένα θα φορτώνονται στις πλάτες των λαών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο καλούνται να εγκρίνουν την εν λόγω πρόταση έως τα μέσα του 2019.

  • Ανακοίνωση σχετικά με τα νέα δημοσιονομικά μέσα για μια σταθερή Ζώνη του Ευρώ. Πρόκειται για τη διαμόρφωση και νέων δημοσιονομικών μηχανισμών, μεταξύ των οποίων πέρα από τα παραπάνω, εξετάζονται μηχανισμοί:

-- «Ασφάλειας για την Τραπεζική Ενωση» - διά μέσου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου - που πρέπει να συμφωνηθεί έως τα μέσα του 2018 και να τεθεί σε λειτουργία έως το 2019.

Σε κάθε περίπτωση, το υπό διαβούλευση «κοινό ταμείο» για τη σωτηρία ευρωπαϊκών τραπεζών προσκρούει και στις αντιρρήσεις της γερμανικής πλευράς, που βάζει ως προϋπόθεση την απομείωση της μάζας των «κόκκινων δανείων», που βρίσκεται σε ιδιαίτερα ψηλά επίπεδα σε κράτη του «ευρωπαϊκού νότου» (όπως Ιταλία, Ελλάδα κ.ά).

-- «Σταθεροποίησης» με σκοπό τη διατήρηση των επιπέδων των επενδύσεων σε περίπτωση «μεγάλων ασύμμετρων κραδασμών». Η Επιτροπή θα υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις το Μάη του 2018.

-- «Σύγκλισης» για τα κράτη - μέλη «που καταβάλλουν προσπάθειες να ενταχθούν στο ευρώ».

  • Ανακοίνωση αναφορικά με τα καθήκοντα Ευρωπαίου υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, ο οποίος θα κατέχει ταυτόχρονα και τη θέση του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και βέβαια τη θέση του προέδρου στο Γιούρογκρουπ.

Στόχος, όπως επισημαίνεται, είναι «η ενίσχυση της συνεκτικότητας, της αποτελεσματικότητας, της διαφάνειας καθώς και της δημοκρατικής λογοδοσίας στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής για την ΕΕ και τη Ζώνη του Ευρώ».

Πίσω από το «προπέτασμα» της «δημοκρατικής νομιμοποίησης», φιγουράρουν οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί για τη μοιρασιά ρόλων και αρμοδιοτήτων στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ το συγκεκριμένο ζήτημα εμφανίζεται ψηλά στην ατζέντα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας μαζί και του ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, «εάν επιτευχθεί κοινή συμφωνία σχετικά με τον ρόλο του υπουργού έως τα μέσα του 2019, θα είναι δυνατή η δημιουργία αυτής της θέσης στο πλαίσιο της σύνθεσης της επόμενης Επιτροπής».

  • Πρόταση για την ενσωμάτωση των ουσιωδών διατάξεων της «Συνθήκης για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση» στο νομικό πλαίσιο της ΕΕ.

Πρόκειται για την ενίσχυση της θωράκισης του αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου με την ουσιαστική αναβάθμιση των όρων που προβλέπονται στο Σύμφωνο Σταθερότητας (π.χ. ελλείμματα, κρατικό χρέος κ.ά.). Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «η πρόταση ενσωματώνει στο Δίκαιο της Ενωσης τα κύρια στοιχεία της Συνθήκης για την υποστήριξη υγιών δημοσιονομικών πλαισίων σε εθνικό επίπεδο και συνάδει πλήρως με τους ισχύοντες κανόνες που ορίζονται στο πρωτογενές και παράγωγο Δίκαιο». Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο καλούνται να εγκρίνουν την πρόταση έως τα μέσα του 2019.

Καταλήγοντας, η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τονίζει: «Η σημερινή δέσμη μέτρων δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο βήμα της διαδικασίας για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης της Ευρώπης, που αποτελεί μία από τις κορυφαίες προτεραιότητες για την Επιτροπή του Προέδρου Γιούνκερ». Το κάθε βήμα, βέβαια, όπως και τα σημερινά επιβεβαιώνουν ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς.

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ
Οχημα εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων με πολλαπλή στόχευση

«

Πολυεργαλείο» στα χέρια της κυβέρνησης για την υλοποίηση πολλαπλών αντιλαϊκών μεθοδεύσεων αποτελούν οι «Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις» (ΚΟΙΝΣΕΠ), με τους τομείς της Ενέργειας και της Διαχείρισης Απορριμμάτων να αποτελούν τα βασικά και προνομιακά πεδία δράσης τους. Σε ημερίδα που διοργάνωσε την περασμένη Πέμπτη 7 Δεκέμβρη το «Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης» (ΕΚΠΑΑ, οργανισμός εποπτευόμενος από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας) με τίτλο «Η Κοινωνική Οικονομία ως πυλώνας Αειφόρου Ανάπτυξης: Εφαρμογές στην Ενέργεια και τα Απορρίμματα», αποκαλύφθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι πολιτικές επιδιώξεις της κυβέρνησης, που αξιοποιεί τις ΚΟΙΝΣΕΠ ως μέσο πολλαπλών παροχών προς το κεφάλαιο: Φτηνό εργατικό δυναμικό που θα προσφέρει πρώτη ύλη στις μεγάλες εταιρείες οι οποίες δραστηριοποιούνται στον τομέα ανακύκλωσης απορριμμάτων, πολλαπλά ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Πιο συγκεκριμένα, άκρως αποκαλυπτικός ήταν ο Δ. Τσέκερης, ειδικός σύμβουλος του υπουργείου Περιβάλλοντος για θέματα ΑΠΕ και Ηλιακής Ενέργειας, ο οποίος αναλύοντας το νέο νομοσχέδιο για τις «Ενεργειακές Κοινότητες» (Ε. Κοιν.) είπε ότι αφετηρία της νομοθετικής πρωτοβουλίας του υπουργείου είναι «η δημιουργία ενός εργαλείου που θα συμβάλλει στην αύξηση της διείσδυσης των ΑΠΕ και της τοπικής αποδοχής». Συνέχισε λέγοντας πως οι «Ε. Κοιν.» εντάσσονται στα νέα δεδομένα που δημιουργούν η «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας και οι στόχοι που τίθενται για την ενίσχυση του μεριδίου των ΑΠΕ στο εγχώριο ενεργειακό μείγμα, ενώ παράλληλα οι «Ε. Κοιν.» θα αξιοποιηθούν για την αποδοχή των ΑΠΕ από την κοινωνία, αφού όπως διαπιστώνεται σήμερα «πάρα πολλά έργα αδειοδοτούνται χωρίς τη συναίνεση των τοπικών κοινοτήτων, με αποτέλεσμα να "λιμνάζουν" για πολύ καιρό στα δικαστήρια»... Κατέληξε σημειώνοντας ότι το υπουργείο μελετά αλλαγές στο αρχικό νομοσχέδιο, όπως για παράδειγμα ορισμένους περιορισμούς που τίθενται στα όρια παραγόμενης τάσης των έργων ΑΠΕ τα οποία θα εγκαθιστούν οι «Ε. Κοιν.».

Να καμφθούν οι τοπικές αντιστάσεις

Οπως έγινε φανερό κατά τη διάρκεια της ημερίδας, η κυβέρνηση μέσω των «Ε. Κοιν.» επιδιώκει να ξεπεράσει τα εμπόδια που υψώνουν τοπικές κοινωνίες στην εγκατάσταση ΑΠΕ - σε αιολικά πάρκα, σε εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρισμού από βιομάζα - υποσχόμενη «λαγούς με πετραχήλια», όπως «φθηνό ρεύμα» για τα μέλη των συνεταιρισμών, αντιμετώπιση της «ενεργειακής φτώχειας» για τα πολύ φτωχά νοικοκυριά των περιοχών αυτών, ακόμη και κέρδη για τους «συνεταιριστές», για τα «μεγάλα ψάρια» του εγχειρήματος κι όχι φυσικά για τη «μαρίδα».

Στην «κάμψη» των τοπικών αντιστάσεων αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος της «Ενεργειακής Συνεταιριστικής Εταιρείας Καρδίτσας», Γ. Κονταξής, ο οποίος τόνισε ότι σε τοπικό επίπεδο το εν λόγω συνεταιριστικό εγχείρημα επιτυγχάνει την κατανομή του επιχειρηματικού ρίσκου σε μεγαλύτερο πληθυσμό και παράλληλα «αυξάνεται η έγνοια» της τοπικής κοινωνίας για την επιτυχία του.

Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και η παρέμβαση του δημάρχου Σαμοθράκης, Θ. Βίτσα, που μίλησε για τις «συγκρουσιακές καταστάσεις που εκδηλώνονται σε τοπικές κοινωνίες, κυρίως νησιωτικές, εναντίον προσπαθειών εγκατάστασης αιολικών πάρκων». Είπε ότι και στη Σαμοθράκη έχουν εγκριθεί σήμερα από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας δύο άδειες για την εγκατάσταση αιολικών έργων, και μάλιστα η μία αφορά έργο μεγάλης παραγωγής, 108 MW. Πρόσθεσε ότι τα έργα αυτά «έχουν διχάσει την τοπική κοινωνία» και γι' αυτόν το λόγο «χρειάζεται πολλή προσοχή απ' όλους μας για την αντιμετώπισή τους»...

Αναφέρθηκε ακόμη στο σχέδιο για τον Ενεργειακό Συνεταιρισμό Σαμοθράκης - Αλεξανδρούπολης, όπου εκτός από τους δήμους συμμετέχει και ο Οργανισμός Λιμένος Αλεξανδρούπολης, που έχει στην κατοχή του και το λιμάνι Σαμοθράκης και δύο αλιευτικά καταφύγια. Το σχέδιο προβλέπει την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού πάρκου στην Αλεξανδρούπολη, αξιοποίηση του πλούσιου γεωθερμικού πεδίου της περιοχής και την πλήρη αξιοποίηση του αιολικού δυναμικού του νησιού. Προέβλεψε επίσης πως θα εκδηλωθούν σύντομα και άλλες επενδυτικές πρωτοβουλίες από φυσικά και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, και κατέληξε λέγοντας ότι για την επιτυχία του παραπάνω σχεδιασμού «στηριζόμαστε στην αρωγή του υπουργείου και στη δύναμη και ισχύ των εταίρων μας»...

Το «θετικό παράδειγμα» των βορειοευρωπαϊκών χωρών, όπου «οι αντιστάσεις των τοπικών κοινωνιών έναντι των ΑΠΕ κάμφθηκαν, προσφέροντας την κυριότητα των έργων στους κατοίκους», σημείωσε ο Γ. Γκύλλης, εκπρόσωπος του Ενεργειακού Συνεταιρισμού Σίφνου. Μάλιστα, προσπάθησε να προσδώσει και ένα στοιχείο «κοινωνικής δικαιοσύνης» στις «Ε. Κοιν.» και την «ενεργειακή αυτονομία» των νησιών, παρουσιάζοντας μία «παραλλαγή» της γνωστής ευρωενωσίτικης αρχής «ο χρήστης πληρώνει». Σημείωσε ότι η ενεργειακή κατανάλωση στο νησί της Σίφνου το χειμώνα είναι ασήμαντη, αφού έχει μόλις 2.500 μόνιμους κάτοικους, αλλά το καλοκαίρι οι ανάγκες εκτοξεύονται, καθώς ο πληθυσμός φτάνει τις 100.000. Ομως, όπως είπε χαρακτηριστικά, «δεν μπορεί μέσω του κόστους Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας να πληρώνει τις ανάγκες των νησιών σε ρεύμα ο βοσκός στη Θράκη». Πρόκειται βεβαίως για βαθιά ταξική και επικίνδυνη αντίληψη, που έχει στόχο να διαβρώσει τον ίδιο τον κοινωνικό χαρακτήρα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Μιλώντας για το έργο που σχεδιάζει ο ενεργειακός συνεταιρισμός του νησιού, είπε ότι αποσκοπεί στην ενεργειακή αυτονομία της Σίφνου και προβλέπει την ανάπτυξη πέντε ανεμογεννητριών κι ενός ταμιευτήρα θαλασσινού νερού: Εργο αντλησιοταμίευσης, που θα παράγει 8,5 MW (στα 6,5 MW είναι οι ανάγκες το καλοκαίρι) και έχει συνολικό προϋπολογισμό 37 εκατ. ευρώ περίπου.

Το δικό της ρόλο στην επιτυχία του εγχειρήματος έχει αναλάβει βεβαίως και η γνωστή για τις «πράσινες ανησυχίες» της «Greenpeace». Ο Τ. Γρηγορίου, που παρευρέθηκε και μίλησε στην ημερίδα, εκπροσωπώντας την εν λόγω ΜΚΟ, είχε να πει «πολλά μπράβο στην κυβέρνηση» για τη νομοθετική της πρωτοβουλία σχετικά με τους Ενεργειακούς Συνεταιρισμούς, χαρακτηρίζοντας το σχέδιό της «πρωτοποριακό» ακόμη και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Αποκάλυψε ότι η «Greenpeace» βρίσκεται σε επαφή με τους δήμους Θεσσαλονίκης, Λάρισας, Αθήνας, Ιλιούπολης, Δάφνης, Μοσχάτου, Λιβαδειάς, Τρικάλων κ.ά., για τη σύσταση ενεργειακών συνεταιρισμών, προτείνοντάς τους να αξιοποιήσουν τις σχολικές στέγες για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών.

Οπως είπε, η παραγόμενη Ενέργεια θα πηγαίνει «σε φτωχά νοικοκυριά της γειτονιάς», σε μια περίοδο κατά την οποία «φεύγουμε από το μοντέλο επιδότησης κατανάλωσης και βοηθάμε τα φτωχά νοικοκυριά να σταθούν στα πόδια τους, να μην έχουν ανάγκη τις επιδοτήσεις κατανάλωσης». Τέλος, προέτρεψε πιο γρήγορη εφαρμογή των κυβερνητικών σχεδιασμών και τη γρήγορη έκδοση των απαιτούμενων Υπουργικών Αποφάσεων για τη λειτουργία του εγχειρήματος.

Το σημείο - κλειδί της συγκεκριμένης τοποθέτησης βρίσκεται στο «τέλος των επιδοτήσεων στην κατανάλωση», κάτι που η κυβέρνηση φέρνει και μέσω των νέων ρυθμίσεων για τον «εξορθολογισμό» των ΚΟΤ, το νέο δηλαδή μεγάλο τσεκούρι των δικαιούχων του «κοινωνικού τιμολογίου», με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

Στο πλαίσιο αυτό, το νομοσχέδιο για τις «Ενεργειακές Κοινότητες» υποκρύπτει ακόμη μία κυβερνητική επιδίωξη: Τη μεταβίβαση μέρους της ευθύνης επιδότησης ρεύματος για τα πιο φτωχά νοικοκυριά στην Τοπική Διοίκηση, απαλλάσσοντας τον κρατικό προϋπολογισμό από το βάρος αυτό, όπως φυσικά και τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή και προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας, από μια τέτοια «υποχρέωση». Η «απελευθερωμένη» αγορά Ενέργειας δεν επιτρέπει κανενός τύπου εμπόδιο στην κερδοφορία των μονοπωλίων, ούτε καν τις ελάχιστες κιλοβατώρες που χορηγούνται στα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά με μια σχετικά χαμηλή χρέωση.

Επιπλέον, οι «Ε. Κοιν.» δημιουργούν προϋποθέσεις για τη σταδιακή κατάργηση της υποχρέωσης του κράτους να παρέχει σε όλους τους πολίτες της Επικράτειας ηλεκτρικό ρεύμα σε ενιαίο τιμολόγιο και, το κυριότερο, αποτελούν ένα νομικό σχήμα που πολύ πιο εύκολα θα μπορεί να προσελκύει ιδιωτικά κεφάλαια τα οποία επιθυμούν να τοποθετηθούν στον χώρο της Ενέργειας και των ΑΠΕ, με πολύ καλύτερους όρους από άποψη φορολογίας, κρατικών επιδοτήσεων και φυσικά «τοπικής αποδοχής».

Φλέβα «χρυσού» η «κοινωνική οικονομία» και στα απορρίμματα

«Αναβαθμισμένο» ρόλο έχουν οι ΚΟΙΝΣΕΠ και στον τομέα διαχείρισης απορριμμάτων, κάτι που αναφέρεται και στο νομοσχέδιο για την ανακύκλωση, το οποίο ψήφισε τον περασμένο Νοέμβρη η κυβέρνηση. Σε αυτό υπάρχει ειδική αναφορά στα επιχειρηματικά σχήματα της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας», τα οποία θα κληθούν να παίξουν ενεργό ρόλο στη διαχείριση των απορριμμάτων, «με σκοπό την κοινωνική συμμετοχή, τον κοινωνικό έλεγχο και την επίτευξη κοινωνικών συναινέσεων». Επιδιώκεται η δημιουργία πάμφθηνου εργατικού δυναμικού για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις του χώρου, με ελάχιστα δικαιώματα και μισθούς πείνας, ενώ υπό τον «συνεταιριστικό» μανδύα των ΚΟΙΝΣΕΠ ανατρέπονται κατεκτημένες εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα στο χώρο συλλογής απορριμμάτων και διαμορφώνεται ένας «δούρειος ίππος» για την πλήρη ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της καθαριότητας.

Ο εκπρόσωπος του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης Δ. Πολιτόπουλος (Οργανισμός επίσης εποπτευόμενος από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας), μιλώντας για τις ΚΟΙΝΣΕΠ στον τομέα της ανακύκλωσης, επιβεβαίωσε όλα τα παραπάνω. Είπε αρχικά ότι σήμερα οι δήμοι ανακυκλώνουν περίπου το 4% των απορριμμάτων τους, όταν ο στόχος για το 2020 είναι η ανακύκλωση να φτάσει στο 20% με 25%. Οι ΚΟΙΝΣΕΠ, συνέχισε, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη αυτού του στόχου, και πρότεινε τη δημιουργία μιας ΚΟΙΝΣΕΠ σε κάθε δήμο, που θα συνεργάζονται με την «Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης» (πρόκειται για ιδιωτικό οργανισμό που έχουν συστήσει μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως οι «Coca Cola», «Colgate - Palmolive», «Vivartia», «Παπαστράτος», «Nestle» κ.ά.). Από εκεί θα «επιδοτούνται», με ποσά της τάξης των 10 ευρώ έως 100 ευρώ ανά τόνο, τα υλικά που θα συλλέγονται και θα ανακυκλώνονται. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Δ. Πολιτόπουλου, με 150 τόνους ανακυκλώσιμου υλικού μπορεί να επιδοτηθεί μια θέση εργασίας ΚΟΙΝΣΕΠ, που θα πληρώνεται όπως είπε «με κανονικό μισθό 700 ευρώ με ασφαλιστική κάλυψη»! Μπαίνει δηλαδή «από την πόρτα» η επιδότηση της τσάμπα εργασίας για τους επιχειρηματίες σε έναν ακόμα τομέα.

Κι ενώ προετοιμάζονται όλα τα παραπάνω, από το βήμα της ίδιας ημερίδας ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γ. Τσιρώνης κατηγόρησε την «''ορθόδοξη Αριστερά'' (sic) που θεωρεί ότι η κοινωνική οικονομία είναι ένας φερετζές του κεφαλαίου και ένας εξωραϊσμός του ιδιωτικού τομέα, της κερδοσκοπίας», ενώ η Ρ. Αντωνοπούλου, αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι «η Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία καταργεί τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον εργοδότη και στον εργαζόμενο, και δημιουργεί ένα καινούριο υποκείμενο που είναι ο συνεργαζόμενος»!

Για μια ακόμη φορά γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση με τον πιο ύπουλο τρόπο υποτάσσει τις συνδυασμένες λαϊκές ανάγκες σε Ενέργεια και διαχείριση απορριμμάτων, στις ανάγκες κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Την ίδια στιγμή οι διακηρύξεις της περί «αντιμετώπισης της ενεργειακής φτώχειας» και «δημιουργίας αλληλέγγυων σχημάτων» είναι μόνο το «γυαλιστερό περιτύλιγμα» για να γίνουν αποδεκτοί από τους εργαζόμενους οι ξεκάθαρα αντιλαϊκοί σχεδιασμοί της.


Φώτης ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΑΝΙΑ
Αντεργατική επίθεση σε μια ισχυρή για το κεφάλαιο οικονομία

Από πρόσφατη απεργία στη Δανία για τις Συλλογικές Συμβάσεις
Από πρόσφατη απεργία στη Δανία για τις Συλλογικές Συμβάσεις
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και χρήσιμη ήταν η εκδήλωση, με θέμα «Ανταλλάσσοντας πείρα από τη γενίκευση της αντεργατικής επίθεσης στις χώρες της ΕΕ», που οργανώθηκε στις 20/11 σε αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου από τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Κώστα Παπαδάκη (μη εγγεγραμμένο βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου). Ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε ήδη στις 3/12 παρεμβάσεις που έγιναν και μετέφεραν σημαντική εμπειρία από χώρες της Ευρώπης και συνεχίζει σήμερα με ενδιαφέροντα στοιχεία που καταγράφουν την ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου στη Δανία.

Πρόκειται για μία από τις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ, που δεν έχει εξωτερικό χρέος, δεν έχει μνημόνια και έχει εθνικό νόμισμα την κορόνα και όχι το ευρώ. Το 2002, σε δημοψήφισμα για την προσχώρηση στην ΟΝΕ, οι Δανοί είπαν «όχι», όπως και το 1992 είχαν πει «όχι» στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ωστόσο, στη Δανία προχώρησαν προς όφελος του κεφαλαίου όλες οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, όπως και σε όλη την ΕΕ. Μάλιστα, από το 2012 έως το 2015 το ΑΕΠ έχει αυξηθεί κατά 15 δισ. ευρώ και με βάση τα στατιστικά στοιχεία το 2015 οι μεγάλες επιχειρήσεις είχαν κατά μέσο όρο αύξηση κερδών 19%. Πρόκειται για μια καπιταλιστική οικονομία με τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα, όπου ο Σύνδεσμος βιομηχάνων εκτιμά ότι η παραγωγικότητα την περίοδο 2008 - 2014 αυξήθηκε κατά 32% (την ίδια περίοδο στη Γερμανία η αύξηση ήταν κατά 6,2% και στην ΕΕ 11%). Η αύξηση της παραγωγικότητας είχε συνέπεια την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων από 161 δισ. κορόνες (21,5 δισ. ευρώ) σε 269 δισ. κορόνες (36 δισ. ευρώ), ενώ την ίδια περίοδο οι μισθωτοί είδαν μειώσεις έως και 20%.

Με τη στήριξη των εκάστοτε κυβερνήσεων, φιλελεύθερων ή σοσιαλδημοκρατικών (που στηρίχτηκαν και από τους οπορτουνιστές, αυτοπαρουσιαζόμενους ως «αριστερούς»), προχώρησαν το ξήλωμα των συγκροτημένων δικαιωμάτων και κατακτήσεων, το χτύπημα των μισθών, του μεροκάματου, της ασφάλισης, χειροτέρεψαν συνολικά οι όροι δουλειάς και αυξήθηκε ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων κατακόρυφα. Μόνιμη επιδίωξη του κεφαλαίου είναι να κατεβάσει περαιτέρω τους μέσους κλαδικούς μισθούς προς το επίπεδο του κατώτατου μισθού, εκμεταλλευόμενο όχι μόνο τους οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά και τμήματα του ντόπιου δυναμικού που για διάφορους λόγους απολάμβαναν κοινωνικά επιδόματα (άτομα με ειδικές ανάγκες).

Το εργατικό κίνημα, εξαιτίας του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων, του επιζήμιου ρόλου του εργοδοτικού συνδικαλισμού και της γραμμής που στήριξε και στηρίζει, βρέθηκε απροετοίμαστο, δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις του και να αντιμετωπίσει τη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου.

Οι εργοδότες προκαλούν με τις ...πλάτες των εργατοπατέρων

Η επιχειρηματολογία των εργοδοτών αλλά και των εργατοπατέρων του συμβιβασμένου συνδικαλισμού ότι σήμερα η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιτρέπει να δουλεύει κανείς περισσότερο και να παραμένει στην αγορά εργασίας μέχρι τα 70 χρόνια αποδεικνύει τη βαρβαρότητα του συστήματος και το ότι οι ανακαλύψεις της επιστήμης και η τεχνολογική πρόοδος αφορούν μόνο στα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων.

Σε μελέτη του ΟΟΣΑ το Μάη του 2016 παρουσιάζονται οι εκτιμήσεις για το μέλλον της οικονομίας, που χαρακτηρίζεται από ευμάρεια αλλά χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το κείμενο, από τη μία, χαϊδεύει αυτιά και, από την άλλη, χρησιμοποιεί τον μπαμπούλα της ύφεσης ως μοχλό μελλοντικών μεταρρυθμίσεων. Επίσης, ιδιαίτερη μνεία γίνεται στη λεγόμενη στεγαστική φούσκα που μπορεί να αποσταθεροποιήσει την οικονομία. Ανάμεσα στα μέτρα που προτείνονται είναι:

-- Τα λεγόμενα κίνητρα εργασίας, που με άλλα λόγια είναι η αλλαγή του μισθού σε μπόνους ώστε να είναι άμεσα τρωτός σε οποιαδήποτε πτώση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

-- Οι μισθοί πρέπει να συνδέονται αυστηρά με την «παραγωγικότητα εργασίας» ώστε να διασφαλιστεί «η ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών» (που χαρακτηρίζεται ακρογωνιαίος λίθος της δανέζικης οικονομίας). Τονίζονται ιδιαίτερα «οι εξωτερικές πιέσεις». Ως λύση προτείνεται η χρησιμοποίηση διαφόρων περιθωριοποιημένων ομάδων, εννοώντας μετανάστες, άτομα με ειδικές ανάγκες που έως τώρα «απολάμβαναν» κοινωνικές παροχές χωρίς να συνεισφέρουν στην παραγωγικότητα.

-- Η φορολογία των επιχειρήσεων πρέπει να μειωθεί.

-- Πρέπει να αναδιαρθρωθούν ριζικά οι κοινωνικές παροχές.

-- Ο έλεγχος της δημοσιονομικής πολιτικής θα επιτευχθεί με την περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, που είναι ήδη στα 67 χρόνια και συζητιέται να ανέβει στα 68, με ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης. Με βάση τις τελευταίες έρευνες, ένας στους 4 εργαζόμενους από τα αποχαρακτηρισμένα πια βαρέα επαγγέλματα είναι ή ανάπηρος ή έχει πεθάνει πριν συμπληρώσει το 60ό έτος. Ακόμα, 430.000 Δανοί έχουν χτυπηθεί από τη σύγχρονη κοινωνική μάστιγα του εργασιακού στρες εξαιτίας των συνθηκών δουλειάς.

Τα δουλεμπορικά γραφεία (επινοικίασης εργαζομένων), σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Στατιστικής Υπηρεσίας της Δανίας, τα τελευταία 5 χρόνια αυξήθηκαν κατά 50%. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Γιάκομπ Τίτγκε, από την Ενωση Γραφείων Επινοικίασης Προσωπικού, λειτουργούν σήμερα πάνω από 1.000 γραφεία στη Δανία και απασχολούν πάνω από 40.000 εργαζόμενους, εκ των οποίων περισσότεροι από τους μισούς εργάζονται με πλήρες ωράριο. Με κυνικό τρόπο εξηγεί τα «πλεονεκτήματα»: «Ο θεσμός ξεκίνησε με το σκεπτικό να πληρωθούν κάποια κενά προσωπικού σε περιόδους υψηλής σεζόν, αλλά σήμερα φαίνεται να αποτελεί και ένα σοβαρό μέσο για την έξοδο από την κρίση αφού απαλλάσσει τον εργοδότη από μια σειρά αβάσταχτων υποχρεώσεων. Ακόμα πολλοί εργαζόμενοι προτιμούν αυτό το σύστημα γιατί έχουν την ελευθερία, από τη μια, να εργάζονται είτε μερικώς είτε κάποιες μέρες τη βδομάδα και, από την άλλη, να δοκιμάζουν τις ικανότητές τους σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο δουλειάς και να αποφασίζουν αν έχουν διαλέξει το σωστό επάγγελμα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων μέσω αυτών των γραφείων είναι νέοι μετανάστες. Πολλοί εργοδότες θα δίσταζαν να απασχολήσουν νέους μετανάστες αφού εκ δεδομένου αμφιβάλλουν για τις ικανότητές τους και τον βαθμό εξειδίκευσής τους, ενώ με αυτόν τον τρόπο, με τον οποίο δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη δέσμευση, τους λύνονται τα χέρια». Το δουλεμπόριο αυτό απλώνεται στους κλάδους του επισιτισμού, στις μεταφορές, στην Υγεία, στην εφοδιαστική αλυσίδα (logistics).

Χαρακτηριστική είναι και η «μαρτυρία» του Σόρεν Κρίστενσεν, από την αρτοβιομηχανία «Hatting», ο οποίος δηλώνει ότι «οι επινοικιαζόμενοι εργαζόμενοι απλοποιούν τους σχεδιασμούς μας, διότι από βδομάδα σε βδομάδα μπορούμε να αυξομειώνουμε το προσωπικό χωρίς πρόσθετες οικονομικές επιβαρύνσεις, ανάλογα με τις ανάγκες της παραγωγής. Είναι βασικό για μας να έχουμε ευέλικτες λύσεις για τις εποχές που ανεβάζουμε την παραγωγή».

Με βάση σχεδιασμούς των επιχειρηματιών προβλέπεται το 20% των εργαζομένων να προέρχεται από τέτοια γραφεία, που, όπως δείχνει σειρά ερευνών, εκτός του ότι στερούνται μια σειρά αποδοχές και δικαιώματα, αναγκάζονται να δουλεύουν πιο εντατικά με την ελπίδα της παράτασης της απασχόλησής τους. Πιο ευάλωτοι είναι οι νέοι μετανάστες.

Με βάση στοιχεία της Δανέζικης Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων, το 32,3% πλέον από το σύνολο του εργατικού δυναμικού απασχολείται με διάφορες μορφές της καλούμενης εκ περιτροπής απασχόλησης μέσω ατομικών συμβάσεων. Η μόνιμη δουλειά και η πλήρης απασχόληση είναι πια έννοιες που τείνουν να εξαφανιστούν και αφορούν κυρίως παλιότερους εργαζόμενους που έχουν Συλλογικές Συμβάσεις. Ακόμα, το 58% των νέων από 18 έως 29 ετών απασχολείται μερικώς. Την τελευταία 5ετία ο αριθμός των απασχολούμενων με κάτω από 15 ώρες δουλειάς τη βδομάδα αυξήθηκε κατά 50.000.

Αξιοσημείωτες είναι οι αντιδράσεις των εργατοπατέρων της Γενικής Συνομοσπονδίας και του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που επικεντρώνουν την ανησυχία τους στο ότι με βάση τα παραπάνω, αυξάνεται η πιθανότητα οι εισφορές σχετικά με το δικαίωμα επιδόματος ανεργίας να αυξάνονται σταδιακά για τους συμβασιούχους, παρόλο που οι μισθοί τους είναι χαμηλότεροι και αυτή η εξέλιξη μπορεί να διαλύσει στο μέλλον το δανέζικο μοντέλο, το οποίο στηρίζεται στην αρχή της «ευελφάλειας». Γι' αυτό κάνουν έκκληση στους πολιτικούς να εξετάσουν σοβαρά το θέμα, παρακάμπτοντας κάθε συζήτηση για όλα τα αντιλαϊκά πακέτα των τελευταίων χρόνων που στήριξαν και οι ίδιοι με την ταξική συνεργασία και την «εργασιακή ειρήνη» που υπηρετούν.

Μέσα σε όλα αυτά η εντατικοποίηση της εργασίας αυξάνει τα ατυχήματα - εγκλήματα στους χώρους δουλειάς. Τα στοιχεία το επιβεβαιώνουν. Το 2016 υπήρξαν 33 νεκροί ενώ από το 2011 έως σήμερα έχουν σημειωθεί 213 θανατηφόρα ατυχήματα. Την ίδια ώρα, παρατηρείται μείωση του προσωπικού που κάνει επιθεωρήσεις στους χώρους δουλειάς.

Κύμα απολύσεων

Παρά τους ανοδικούς δείκτες στην οικονομία και τα τεράστια κέρδη που παρουσιάζονται επίσημα από τις μεγάλες εταιρείες, παρατηρείται ένα μπαράζ απολύσεων. Ενδεικτικά και μόνο: Η μεγαλύτερη τράπεζα σκανδιναβικών συμφερόντων, ΝΟRDEA, ανακοίνωσε 6.000 απολύσεις από τους 9.000 υπαλλήλους στη Δανία, με τη δικαιολογία ότι θα μεταφέρει τον κύριο όγκο δουλειάς στη Φινλανδία. Η «Jyske Bank», ενώ παρουσίασε 1,2 δισ. κέρδη το πρώτο τρίμηνο του 2017, ανακοίνωσε 50 απολύσεις. Η TDC (Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών) απέλυσε τον περασμένο Φλεβάρη 122 εργαζόμενους. Τα Ταχυδρομεία απέλυσαν 1.600 εργαζόμενους και προβλέπεται οι απολύσεις να ξεπεράσουν τις 4.000.

Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια σε πρώτο πλάνο

Ταυτόχρονα με την επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα δυναμώνει η συμμετοχή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς (όπως η «αντιπυραυλική ασπίδα») προς όφελος βεβαίως και της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας. Οι δανέζικες εταιρείες κατασκευής οπλικών συστημάτων, όπως οι «Terma», «Sky-Watch», «Weibel», «Multicut», IFAD κ.ά. κλείνουν συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων.

Επίσης, υπάρχει ένταξη στο σχεδιασμό αυτό και των πανεπιστημίων. Το Πολυτεχνείο της Δανίας (DTU), στο οποίο μάλιστα τα τελευταία χρόνια πηγαίνουν εκατοντάδες Ελληνες φοιτητές για μεταπτυχιακές σπουδές, έχει δημιουργήσει ένα ειδικό κέντρο με σκοπό την έρευνα στρατιωτικού εξοπλισμού, όπως ραντάρ, δορυφόροι, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και ανταλλακτικά για μαχητικά αεροσκάφη καθώς και ελαφρά υλικά για την προστασία των στρατιωτών. Το κέντρο έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες συνεργασίας με τη μεγαλύτερη εταιρεία όπλων στον κόσμο, τη «Lockheed Martin», καθώς και με τη μεγαλύτερη δανέζικη εταιρεία όπλων, την «Τerma».

Οπως δηλώνει κυνικά ο υπεύθυνος του τμήματος και διδάκτωρ φυσικής, Henning Heiselberg, στην εφημερίδα «ARBEJDEREN» «αν δεν ακολουθούμε συνεχώς τις εξελίξεις, υπάρχει κίνδυνος να μένουμε πίσω και να είμαστε όλο και πιο ευάλωτοι. Αν και η Δανία δεν απειλείται άμεσα, όπως η Σουηδία και τα κράτη της Βαλτικής, είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ και θα πρέπει να προσφέρουμε τις κατάλληλες υπηρεσίες, ενώ η Δανία διεκδικεί περίπου 1 εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα στην Αρκτική. Η Ρωσία υποβάλλει διεκδικήσεις στην ίδια περιοχή, που συμπίπτουν με τις δανικές. Οπότε η αμυντική μας διάταξη έχει μια σημαντική αποστολή ως προς την προστασία του Βασιλείου της Δανίας ενάντια στους εισβολείς. Είναι ίσως το κύριο καθήκον των αμυντικών δυνάμεών μας στο εγγύς μέλλον. Και εδώ το Πολυτεχνείο (DTU) μπορεί να προσφέρει αμέριστη βοήθεια με την τεχνογνωσία και την έρευνα, που μπορούν να ενισχύσουν την παρακολούθηση της Αρκτικής με ραντάρ και μη επανδρωμένα αεροσκάφη».

Ακόμα, το Πολυτεχνείο (DTU) συνεργάζεται με την ερευνητική ομάδα του ΝΑΤΟ, τον Οργανισμό Επιστήμης και Τεχνολογίας του ΝΑΤΟ καθώς και με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας σε hardware προγράμματα και το Συμβούλιο Προμηθειών για την προστασία των Δανών στρατιωτών που μετέχουν στις ιμπεριαλιστικές αποστολές.


Δ.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η «μεταρρυθμιστική κόπωση» θέτει σε κίνδυνο την ανταγωνιστικότητα

Μέτρα που μειώνουν το «κόστος» και αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας θεωρούνται επιβεβλημένα, για να διατηρηθεί η πρωτοκαθεδρία του γερμανικού κεφαλαίου

Γερμανοί εργαζόμενοι σε τηλεφωνικό κέντρο

Copyright 2017 The Associated

Γερμανοί εργαζόμενοι σε τηλεφωνικό κέντρο
Πυκνώνουν, τους τελευταίους μήνες, οι οικονομικές μελέτες, που ενώ σημειώνουν την «έκρηξη» των επιδόσεων της Γερμανίας, την ίδια στιγμή παρατηρούν «μεταρρυθμιστική κόπωση» της ισχυρής καπιταλιστικής οικονομίας. «Δίπλα στους εξαιρετικούς αριθμούς, όμως, παρουσιάζεται και εφησυχασμός», με τον κίνδυνο η «υπόλοιπη Ευρώπη να προσπεράσει τη Γερμανία όσον αφορά στην ανταγωνιστικότητα», αναφέρει πρόσφατη έρευνα της τράπεζας «Berenberg». Κάθε χρόνο, οι οικονομολόγοι της, μαζί με τη «δεξαμενή σκέψης» των Βρυξελλών «Συμβούλιο Λισαβόνας», αξιολογούν τις οικονομίες της Ευρώπης για τη μεταρρυθμιστική τους πορεία και την ανταγωνιστικότητά τους και δημοσιεύουν μια έκθεση υπό τον τίτλο «Euro Plus Monitor».

Η σειρά των εν λόγω μελετών άρχισε με το ξέσπασμα της κρίσης στην Ευρωζώνη το 2008/09, προκειμένου να μετρηθεί η πρόοδος των χωρών που επλήγησαν περισσότερο στην αντιμετώπισή της. Οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν «μαζεμένες» και με μεγαλύτερη ένταση, στοχεύοντας στην καπιταλιστική ανάκαμψη, αποτελούσαν μέτρα απαξίωσης της εργατικής δύναμης, περικοπής κρατικών κοινωνικών δαπανών, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων με ελαφρύνσεις, κίνητρα κ.λπ. Υπό αυτό το πρίσμα, η ετήσια έκθεση «Euro Plus Monitor» περιέχει ευρήματα για όλες τις χώρες της Ζώνης του Ευρώ και συγκεκριμένα: Αν οι κυβερνήσεις έχουν κάνει επείγουσες, αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αν θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών και κυρίως, πόσο ανταγωνιστικές είναι οι οικονομίες των χωρών τους.

Ενας από τους βασικούς παράγοντες αξιολόγησης των καπιταλιστικών οικονομιών είναι το «κόστος» της εργασίας, αλλά και η παραγωγικότητά της, δηλαδή η εξέλιξη της αυτοματοποίησης της παραγωγής με χρήση καινοτόμων τεχνολογιών. Αυτό, πάντως, που αναδεικνύεται σε κάθε περίπτωση είναι πως οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και τα προνόμια προς το κεφάλαιο (πρέπει να) και είναι μια διαρκής, ασταμάτητη διαδικασία, με στόχο και συνέπεια να συμπιέζεται η αξία της εργατικής δύναμης, να μεγαλώνει ολοένα το χάσμα ανάμεσα στον παραγόμενο πλούτο και το «μερίδιο» που θα απολαμβάνουν τα λαϊκά στρώματα από αυτόν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Γερμανίας, της ισχυρότερης καπιταλιστικής οικονομίας της Ευρώπης, όπου οι καλές «επιδόσεις» των επιχειρηματικών ομίλων - συνοδεύονται βέβαια από εκατομμύρια ανέργων, ημιαπασχολούμενων, χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων, ανασφάλιστων και φτωχών - όχι μόνο δεν αρκούν, αλλά επιβάλλουν νέα επίθεση στο λαό, προκειμένου να διατηρήσουν τα ηνία στην κούρσα του ευρωπαϊκού και διεθνούς ανταγωνισμού.

Η «μεταρρυθμιστική κόπωση» της Γερμανίας

Οι συγγραφείς της τρέχουσας έρευνας βεβαιώνουν μια «μεταρρυθμιστική κόπωση της γερμανικής πολιτικής»: «Από όλες τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, η Γερμανία έρχεται τελευταία με τις λιγότερες προσπάθειες να διαμορφώσει την οικονομία της και να προετοιμαστεί για μελλοντικές προκλήσεις, όπως η δημογραφική αλλαγή (σ.σ. ασφαλιστικό σύστημα, εισαγωγή φθηνών εξειδικευμένων εργατικών χεριών μέσω επιλεκτικής μετανάστευσης και ενσωμάτωσης των προσφύγων κ.ά.)». «Η υπόλοιπη Ευρώπη προσπερνά επί του παρόντος τη Γερμανία - με σοβαρές μακροπρόθεσμες συνέπειες», τονίζεται.

Σύμφωνα με την έρευνα, πρώτη σε «μεταρρυθμιστική προθυμία» (βλέπε μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων) είναι η Ελλάδα (με 7,4 στα 10) και ακολουθούν οι: Ιρλανδία (6,9), Λετονία (6,1), Ισπανία (5,9). Στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η Γαλλία (3), η Αυστρία (2,9), η Φινλανδία (2,9) και η Γερμανία (2,4), πίσω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης (3,7). Παρεμπιπτόντως, οι νέες κυβερνήσεις τόσο στη Γαλλία, όσο και στην Αυστρία έχουν εξαγγείλει ένα «βαρύ» πακέτο αντεργατικών μέτρων και κινήτρων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, με στόχο να επαναφέρουν τις οικονομίες τους στην κορυφή της ΕΕ.

Από τη μία - συνεχίζει η έρευνα - η γερμανική οικονομία εξακολουθεί να είναι από τις πιο «υγιείς της Ευρωζώνης»: «Η Γερμανία εξακολουθεί να αναδεικνύει την ανταγωνιστικότητά της με τον ισχυρό εξαγωγικό της κλάδο» και είναι «ιδιαίτερα θωρακισμένη έναντι των κραδασμών στις χρηματοπιστωτικές αγορές». Στη βαθμολογία για την ευρωστία των καπιταλιστικών οικονομιών η Γερμανία έρχεται πρώτη (7,3 στα 10) και ακολουθούν η Ιρλανδία (6,6), η Λετονία (6,4). Κάτω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης (5,8) βρίσκονται οι: Αυστρία (5,6), Φινλανδία (5,1), Γαλλία (4,8), Ισπανία (4,7), Ιταλία (4,4) και Ελλάδα (4).

Ωστόσο, ένα άλλο βασικό συμπέρασμα είναι ότι «η Γερμανία φαίνεται να έχει γίνει λιγότερο ανταγωνιστική τα τελευταία χρόνια της ανάκαμψης».

Να μειωθεί κι άλλο το «κόστος» της εργασίας

Ενας δείκτης που χρησιμοποιείται συχνά - και στη συγκεκριμένη μελέτη - για τη «μέτρηση» της ανταγωνιστικότητας μιας καπιταλιστικής οικονομίας είναι το μέσο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Αυτό το «κόστος» στη Γερμανία ήταν πολύ υψηλότερο από την υπόλοιπη Ευρωζώνη, κάτι που άλλαξε μετά το 2005. Στη μείωσή του επέδρασαν αποφασιστικά τα εκτεταμένα αντεργατικά κι αντιασφαλιστικά μέτρα της λεγόμενης «Ατζέντας 2010» που επιβλήθηκε το 2003, επί καγκελαρίας του σοσιαλδημοκράτη, Γκέρχαρντ Σρέντερ, μέρος της οποίας ήταν και οι διαβόητες «μεταρρυθμίσεις Χαρτζ» (Hartz IV). Εκτοτε το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος είναι πολύ χαμηλότερο από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Παράγοντας ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας δεν ήταν μόνο οι μισθοί, που ελάχιστα έχουν αυξηθεί εδώ και πολλά χρόνια και μόνο σε ορισμένους κλάδους και μόνο για εργαζόμενους με σταθερή εργασιακή σχέση, αλλά και το υψηλό επίπεδο αυτοματοποίησης της παραγωγής. Ομως κι αυτή η ισχνή και περιορισμένη αύξηση μισθών θεωρείται πως βλάπτει την ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας. Πολύ περισσότερο που στο ίδιο διάστημα, «κάτω από την πίεση της κρίσης και της ύφεσης, οι επιχειρήσεις σε άλλες χώρες άλλαξαν τις παραγωγικές τους διαδικασίες, απολύοντας τους εργαζομένους και κάνοντας την παραγωγή τους πιο αποτελεσματική».

Ετσι, φέτος το γερμανικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έπεσε στο επίπεδο του μέσου όρου της Ευρωζώνης και η ανταγωνιστικότητα των τιμών εξισώθηκε. «Αν συνεχιστεί αυτή η διαδικασία και η Γερμανία δεν προσαρμόσει την οικονομία της στις μεταβαλλόμενες συνθήκες, απειλείται να βρεθεί πίσω από άλλες οικονομίες», προειδοποιούν οι συντάκτες της μελέτης.

«Πρέπει ακόμη να γίνουν πολλά»...

Οι «φόβοι» των οικονομολόγων της μελέτης ενισχύονται και από το γεγονός ότι σήμερα η γαλλική κυβέρνηση προχωρά σε ένα πακέτο αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στο φορολογικό σύστημα, στο ασφαλιστικό και στο κράτος Πρόνοιας, ενώ είναι σημαντικό η κυβέρνηση Μακρόν να καταστείλει την επιρροή του κράτους στην οικονομία, σημειώνεται. Τότε, η Γαλλία «θα μπορούσε να γίνει η πιο δυναμική όλων των μεγάλων οικονομιών της Ευρωζώνης - παρατηρεί η μελέτη - όχι μόνο επειδή η Γερμανία θα πέσει θύμα του εφησυχασμού της, αλλά κι επειδή η Βρετανία έχει εξασθενήσει με τη διαδικασία του "Brexit"». Πάντως, το μήνυμα της μελέτης και προς τη γαλλική κυβέρνηση είναι πως «πρέπει ακόμη να γίνουν πολλά».

Στη Γερμανία - κι ενώ τα παζάρια για σχηματισμό κυβέρνησης είναι σε εξέλιξη - θεωρείται δεδομένη η αντεργατική «θύελλα» που έρχεται. Ορισμένες απαιτήσεις των εργοδοτικών ενώσεων, υπό την απειλή των απολύσεων ή του «φρένου» στις προσλήψεις, είναι:

  • «Διευθέτηση του χρόνου εργασίας», με κατάργηση του 8ωρου, ώστε «να κατανέμεται ο χρόνος εργασίας με μεγαλύτερη ευελιξία μέσα στις μέρες της βδομάδας», ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης. Η ελάχιστη περίοδος ανάπαυσης μεταξύ δυο βαρδιών να μειωθεί από 11 σε 9 ώρες.
  • Συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς περιορισμούς και «αιτιολόγηση».
  • Να διατηρηθεί το δικαίωμα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων να απασχολούν αποσπασμένους εργαζόμενους από άλλες χώρες της ΕΕ με μισθούς της χώρας προέλευσης, δηλαδή με μεροκάματα «πείνας» (οδηγία Μπολκεστάιν).
  • Να μην υπάρχει δικαίωμα επιστροφής των εργαζομένων από μερική σε πλήρη εργασία, όπως ζητούσαν ορισμένα κόμματα κατά τις διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης.
  • «Οχι» σε νέες «κοινωνικές παροχές» που «θα αυξήσουν το μη μισθολογικό κόστος». Για τη μείωσή του «οι ασφαλιστικές εισφορές πρέπει να μην ξεπερνούν το 40%» και «να μειωθεί η εισφορά υπέρ ανέργων κατά 0,2% - 0,3%».
  • Να «απορριφθούν προτάσεις για παράταση των παροχών ανεργίας».
  • Ασφαλιστική μεταρρύθμιση με αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης (ίσως και στα 70 χρόνια) και των εισφορών, μείωση των συντάξεων.

Ταυτόχρονα, Γερμανοί οικονομολόγοι, βιομήχανοι και άλλοι μεγαλοεργοδότες καλούν την επόμενη κυβέρνηση να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και στην ψηφιοποίηση της παραγωγής και της οικονομίας, με αύξηση των κρατικών δαπανών για έρευνα και καινοτομία, για επενδύσεις που χρειάζεται το κεφάλαιο καθώς και στη φοροελάφρυνσή του. Ολα αυτά δεν οδηγούν σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και των συνθηκών εργασίας ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης του προηγμένου καπιταλιστικού κράτους, αντίθετα αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας και πολλαπλασιάζουν το βαθμό εκμετάλλευσης των Γερμανών εργαζομένων.


Ε.Μ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ