Αυτό που ξεχώριζε πάντα τη σοσιαλδημοκρατία από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ήταν η ικανότητα να ασκεί πολιτική για λογαριασμό της αστικής τάξης, κρυμμένη όμως πίσω από τη μάσκα του «αριστερού», του φίλου των εργαζομένων, αξιοποιώντας τις κάθε φορά ιστορικές παραδόσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τα συνθήματα περί «κοινωνικής δικαιοσύνης», «σοσιαλισμού» κ.λπ.

Γι' αυτό, αν και γενικά οι μεγάλοι μέτοχοι μονοπωλιακών ομίλων νιώθουν πιο άνετα με παραδοσιακά αστικά κόμματα και πολιτικούς, πάντα προσέτρεχαν στους σοσιαλδημοκράτες για να καθαρίσουν για λογαριασμό τους, όταν αυτό χρειαστεί. Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνει με απόλυτο τρόπο η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, απ' όταν αναδείχθηκε σε κόμμα που διεκδίκησε τη διακυβέρνηση, μέχρι σήμερα.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε ανασκόπηση όλης αυτής της πορείας, από την «αντιμνημονιακή καταγγελία» έως την ψήφιση του 3ου και του 4ου μνημονίου. Ο λαός έζησε και ζει στο πετσί του τη συνέχιση και επέκταση της αντιλαϊκής - αντεργατικής επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Οπως σημειώναμε στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μας πριν από λίγες μέρες, μαζί με την πολιτική του «καρότου», της εξαπάτησης δηλαδή εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ ασκείται το τελευταίο διάστημα και στην πολιτική του «μαστιγίου», δηλαδή στη δυναμική καταστολή των εργατικών - λαϊκών αντιδράσεων και διεκδικήσεων. Ομως καταστολή χωρίς το παραμύθι των κινητοποιήσεων που «υποκινούνται από το ΚΚΕ», χωρίς οχετούς ψεμάτων και συκοφαντιών απέναντι στο Κόμμα, που δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το ζωντάνεμα των συνδικάτων, των μαζικών φορέων, δε γίνεται.

Ο δρόμος του αντικομμουνισμού βεβαίως είναι κατήφορος μεγάλος και όταν τον ακολουθείς, βρίσκεσαι χέρι χέρι με χρυσαυγίτες και άλλα αποβράσματα. Με σθένος λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως απέδειξαν πρωτοκλασάτοι υπουργοί και το δημοσιογραφικό του όργανο, ακολουθεί αυτό το δρόμο, χάνοντας και την τελευταία μάσκα του...

Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρωτοτυπεί στην αντιΚΚΕ επίθεση. Η αλήθεια είναι ότι από τα γεννοφάσκια του έκανε επιθέσεις στο Κόμμα, συκοφαντούσε και διαστρέβλωνε τις θέσεις του, στο πλαίσιο τότε του οπορτουνιστικού του χαρακτήρα, του συμβιβασμού του με το σύστημα και της απέχθειας στην ασυμβίβαστη γραμμή και πολιτική του ΚΚΕ, που δεν υπέγραψε ποτέ δήλωση μετανοίας στον καπιταλισμό και στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του. Σήμερα όμως ασκεί αντικομμουνισμό ως καθαρόαιμη αστική σοσιαλδημοκρατική δύναμη, ως κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Οσο περισσότερο αποκαλύπτεται ότι συμπλέει στρατηγικά με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, τόσο περισσότερο θα επιτίθεται με ψεύδη, προβοκάτσιες, διαστρεβλώσεις και συκοφαντίες στη δράση του ΚΚΕ. Οσο περισσότερο η αντεργατική επίθεση που διευθύνει συναντά την εργατική - λαϊκή αντίδραση, τόσο θα δυναμώνει η χυδαιολογία ότι το ΚΚΕ «τα 'χει βρει με τη ΝΔ για να ρίξουν την κυβέρνηση».

Προσπαθεί έτσι να κρύψει ότι συνεχίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ότι μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, ότι μαζί θα ψηφίσουν το κουτσούρεμα στο απεργιακό δικαίωμα, ότι διαγωνίζονται μπροστά στις ενώσεις του κεφαλαίου για το ποιος είναι καλύτερος στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Καθόλου τυχαία, τα σημερινά σάπια επιχειρήματά του είναι ακριβής αναπαραγωγή όσων έλεγε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά το 2009, όταν το ΚΚΕ καλούσε το λαό σε αγώνα ενάντια στην επερχόμενη «θύελλα». Το τι ακολούθησε βεβαίως όλοι το ξέρουμε...

Είναι καιρός επομένως να βγουν συμπεράσματα, ιδιαίτερα από όσους και όσες αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, όσους έχουν παραδόσεις αγωνιστικές, όσους παίρνουν μέρος στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. ΑντιΚΚΕ στάση, αντικομμουνισμός και φιλολαϊκός ρόλος δεν συνυπάρχουν. Η ένταση της επίθεσης στο Κόμμα και της καταστολής, πρέπει να σημάνει καμπανάκι στα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Να απαντηθεί αποφασιστικά, μέσα από την οργάνωση και κλιμάκωση της πάλης ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ.