Το «σίριαλ» της σφοδρής ενδοαστικής αντιπαράθεσης στην Ουκρανία συνεχίζεται, με πιο χαρακτηριστική τη σύγκρουση του μεγαλοκαπιταλιστή Προέδρου, Πέτρο Ποροσένκο, με τον Μιχαήλ Σαακασβίλι, πρώην Πρόεδρο της Γεωργίας (2004 - 2013), πρώην διοικητή της επαρχίας της Οδησσού (διορισμένου από τον Ποροσένκο το 2015, ο οποίος του έδωσε την ουκρανική υπηκοότητα και στη συνέχεια του την αφαίρεσε και τα «έσπασαν»).

Χτες, με την κατηγορία ότι συνεργαζόταν με εγκληματική ομάδα για την ανατροπή του Ποροσένκο, ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας επενέβησαν σε κατοικία που διατηρούσε ο Σαακασβίλι στο Κίεβο (μετά την παράνομη είσοδό του στη χώρα όταν επέστρεψε από τις ΗΠΑ) για να τον συλλάβουν. Με τη βοήθεια οπαδών κατάφερε να διαφύγει και για λίγο ανέβηκε στην ταράτσα απειλώντας ότι θα πέσει. Οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν αλλά τελικά απελευθερώθηκε από τους οπαδούς και ακολούθησε πορεία προς το ουκρανικό Κοινοβούλιο, όπου υπήρξε κάλεσμα να παρθεί πρωτοβουλία από βουλευτές «για να αποπεμφθούν ο Ποροσένκο και η κλίκα του». Ταυτόχρονα, οπαδοί του έστησαν ένα οδόφραγμα κοντά στις αστυνομικές δυνάμεις, όπου σημειώθηκαν συγκρούσεις, και στη συνέχεια καλούσαν το λαό, τους αστυνομικούς και το στρατό να στραφούν κατά του «διεφθαρμένου Ποροσένκο».

Ο Ουκρανός εισαγγελέας κατηγορεί τον Σαακασβίλι ότι χρηματοδοτήθηκε από τον πρώην Πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, μέσω του επιχειρηματία, που έχει επίσης διαφύγει στη Ρωσία, Σέρχι Κουρτσένκο, με ποσό 500.000 δολαρίων και επί της ουσίας είναι «πράκτορας της Ρωσίας».

Ο Σαακασβίλι, με σπουδές και άμεσους δεσμούς με τις ΗΠΑ, είχε διαφύγει από τη Γεωργία διωκόμενος για σκάνδαλα διαφθοράς και κατάχρηση δημόσιου χρήματος, ενώ επανεμφανίστηκε ως διώκτης της διαφθοράς στη διοίκηση της Οδησσού, από όπου παραιτήθηκε το Νοέμβρη του 2016 ισχυριζόμενος ότι «αντιμετώπισε δυσκολίες στο να προχωρήσει το έργο καταπολέμησής της». Στη συνέχεια ίδρυσε δικό του κόμμα, το «Κίνημα Νέων Δυνάμεων», με εξαγγελίες περί «αλλαγής της πολιτικής τάξης στην Ουκρανία». Πάντως, από την αρχή έχει τη στήριξη της αστής πολιτικού Γιούλια Τιμοσένκο (της γνωστής ως «βασίλισσας του αερίου», που πρωτοστάτησε στην καταλήστευση του τομέα του φυσικού αερίου στην Ουκρανία μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, έγινε Πρόεδρος της χώρας και στη συνέχεια διώχτηκε για σκάνδαλα). Και η Τιμοσένκο είχε συγκρουστεί με τον Ποροσένκο και είχε αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό το Φλεβάρη του 2016.

Αυτό που επιβεβαιώνουν, για άλλη μια φορά, οι εξελίξεις στην Ουκρανία, είναι ότι οι λόγοι της σύγκρουσης εδώ και μια 5ετία με το αιματοκύλισμα στις ανατολικές επαρχίες είναι πάντα παρόντες. Πρόκειται για ενδοαστική αντιπαράθεση σχετικά με την επιλογή ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου που οδήγησε στην ανατροπή της προηγούμενης αστικής κυβέρνησης Γιανουκόβιτς από εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις με τη στήριξη ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, στην αντιπαράθεση με την καπιταλιστική Ρωσία και τα συμφέροντά της στην περιοχή. Η σύγκρουση αφορά τον έλεγχο αγορών, του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, των αγωγών μεταφοράς του και σφαίρες επιρροής. Σε αυτήν τη λογική κινούνται και οι αυτοονομαζόμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, που είναι αστικά καθεστώτα τα οποία προσβλέπουν στη σύνδεση με τη Ρωσία.