Με την Ελλάδα να μπαίνει αντικειμενικά στο επίκεντρο σειράς κρίσιμων σχεδιασμών για τη μελλοντική διάταξη δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας, έγινε Τετάρτη και Πέμπτη, στις Βρυξέλλες, η Σύνοδος των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ.

Βασικό ζήτημα στην ατζέντα των θεμάτων που εξετάστηκαν, ήταν η λεγόμενη αναδιάρθρωση της Δομής Διοίκησης του ΝΑΤΟ ώστε να ανταποκριθεί στις «απαιτήσεις του 21ου αιώνα», σε έναν κόσμο με «περισσότερες προκλήσεις», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο γγ του ιμπεριαλιστικού οργανισμού Γ. Στόλτενμπεργκ, ο οποίος αποτυπώνοντας εμμέσως και την κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, έλεγε σε δημοσιογράφους:

«Σμικρύναμε τη Δομή Διοίκησης στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, γιατί οι εντάσεις μειώθηκαν. Και κατευθυνθήκαμε, από το να επικεντρωνόμαστε στη συλλογική άμυνα στην Ευρώπη, σε εκστρατευτικές επιχειρήσεις εκτός Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στο Αφγανιστάν. Τώρα πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε σε θέση να διεξάγουμε εκστρατευτικές αποστολές (...) όπως στο Αφγανιστάν, αλλά ταυτόχρονα να ενισχύουμε την παρουσία μας στην Ευρώπη, τη συλλογική μας άμυνα εδώ».

Συνέχιζε: «Για να διασφαλίσουμε ότι οι δυνάμεις μας είναι σε θέση να αναπτυχθούν, χρειαζόμαστε μεγαλύτερη ετοιμότητα. Αλλά χρειαζόμαστε επίσης υποδομή, χρειαζόμαστε μέσα επικοινωνίας, χρειαζόμαστε ασφαλείς θαλάσσιες γραμμές επικοινωνιών πάνω από τον Ατλαντικό».

Σύμφωνα με ΝΑΤΟικές πηγές, η αναθεώρηση θα περιλαμβάνει πιθανότατα μια νέα Διοίκηση «για την προστασία των θαλάσσιων γραμμών επικοινωνίας μεταξύ Βόρειας Αμερικής και Ευρώπης», συν άλλη μια Διοίκηση «για τη βελτίωση της κίνησης των στρατευμάτων και του εξοπλισμού στην Ευρώπη», καθώς ζητούμενό τους είναι η ταχύτερη προώθηση δυνάμεων στα ανατολικά στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, για τους διαύλους και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της οποίας κονταροχτυπιούνται ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη.

Ο Στόλτενμπεργκ εξηγούσε επ' αυτού σε δημοσιογράφους ότι «χρειαζόμαστε μια Δομή Διοίκησης που θα εγγυάται ότι θα έχουμε τις κατάλληλες δυνάμεις στο σωστό μέρος με τον κατάλληλο εξοπλισμό στη σωστή στιγμή. Χρειαζόμαστε μια Δομή Διοίκησης για να οργανώσουμε, να οδηγήσουμε, να διευκολύνουμε την εξάπλωση δυνάμεων του ΝΑΤΟ σε αποστολές και επιχειρήσεις, αλλά φυσικά και για το γεγονός ότι είμαστε παρόντες στην Ευρώπη λειτουργώντας καθημερινά ως δύναμη αποτροπής».

Να τονιστεί επ' αυτού ότι για την κίνηση ακριβώς στρατευμάτων και εξοπλισμού, η Ελλάδα παίζει ρόλο στρατηγικού κόμβου για το ΝΑΤΟ τόσο προς τα βορειοανατολικά όσο και προς τα νοτιοανατολικά, με Αλεξανδρούπολη και Σούδα αντίστοιχα, εφόσον η μεν πρώτη αξιοποιείται από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για τη διεκπεραίωση προσωπικού και μέσων προς τη συνοριογραμμή με Ρωσία, στο πλαίσιο «ασκήσεων» όπως η «Noble Jump» το περασμένο καλοκαίρι ή η πρόσφατη αποσυναρμολόγηση των αμερικανικών ελικοπτέρων, η δε Σούδα αποτελεί μόνιμο απάγκιο του αμερικανικού 6ου Στόλου, που επιχειρεί σε Ευρώπη και Αφρική, όπως και άλλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ, που δένουν εκεί για ανεφοδιασμό και επισκευές.

Να σημειωθεί ότι την έδρα της Διοίκησης που θα είναι αρμόδια για την Ευρώπη φαίνεται ότι διεκδικεί μετ' επιτάσεως η Γερμανία. Ο Στόλτενμπεργκ δεν ανέλαβε ακόμα κάποια δέσμευση, καθώς φαίνεται ότι υπάρχουν μπόλικο παζάρι, κόντρες και παρασκήνιο: «Το πού ακριβώς θα εγκαταστήσουμε νέες διοικήσεις είναι κάτι που πρόκειται να αποφασίσουμε αργότερα. Εχουμε τώρα την πρόταση από τους στρατηγικούς μας διοικητές (...) Ελπίζω ότι οι υπουργοί Αμυνας θα μπορέσουν να λάβουν τελικές αποφάσεις στη συνάντησή τους τον Φεβρουάριο».

Ετερο σημείο με αντανάκλαση στα όσα συμφωνεί και προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ΝΑΤΟικούς, είναι ο στόχος να αξιοποιήσουν και να προστατέψουν μια σειρά σημαντικές για τα ευρωατλαντικά μονοπώλια «πολιτικές» υποδομές.

«Αλλά δεν είναι μόνο οι νέες διοικήσεις», έλεγε επ' αυτού ο Στόλτενμπεργκ, κατατοπίζοντας δημοσιογράφους για το περιεχόμενο της Συνόδου. «Πρέπει επίσης να προσαρμόσουμε στις σύγχρονες συνθήκες τις στρατιωτικές μας απαιτήσεις για τις μη στρατιωτικές υποδομές, όπως οι δρόμοι, οι σιδηρόδρομοι και τα αεροδρόμια. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για το ΝΑΤΟ» τόνισε, κάνοντας σαφή την απόφασή τους να καλύψουν με στρατιωτικά μέσα υποδομές και δίκτυα που χαρακτηρίζουν στρατηγικής σημασίας.

Και εδώ ενδεικτικό και πρόσφατο παράδειγμα για το πώς οι επικίνδυνοι στρατιωτικοί σχεδιασμοί «δένουν» με τους σχεδιασμούς των ευρωατλαντικών μονοπωλίων αποτελεί η περίπτωση της Αλεξανδρούπολης, όπου το αμερικανικό ενδιαφέρον για εγκατάσταση βάσης στρατιωτικών ελικοπτέρων «συναντιέται» με τον έλεγχο «κρίσιμων υποδομών» για τα σχέδια ενεργειακών και άλλων «κολοσσών» (βλ. αναλυτικότερα και σελ. 6 στον σημερινό «Ριζοσπάστη»).

Δεμένος με τα παραπάνω είναι και ο στόχος για τον έλεγχο κρίσιμων «διαύλων» για την Ενέργεια και το Εμπόριο.

Σε αυτό το πλαίσιο, στη Σύνοδο μπήκε σε συζήτηση η πιθανή μεγαλύτερη «συμβολή» των κρατών - μελών στις μόνιμες ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, μία εκ των οποίων και η SNMG2, που επιχειρεί σε Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα με επίκεντρο το Αιγαίο, κατόπιν πρόσκλησης και της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία, επιπλέον, φροντίζει να παρέχει σήμερα στην αρμάδα τα 3 από τα 8 συνολικά πλοία της, χώρια τις τέτοιες «συνεισφορές» σε άλλες ΝΑΤΟικές αποστολές και επιχειρήσεις. Δεν περνά, εξάλλου, απαρατήρητο ότι επικεφαλής της ΝΑΤΟικής αρμάδας ανέλαβε προ ημερών η ίδια η ναυαρχίδα του βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού...

«Ναι», επιβεβαίωσε ο Στόλτενμπεργκ, στο φόντο και της αυξημένης ρωσικής δραστηριότητας σε Ατλαντικό και Μεσόγειο, «υπάρχουν κάποιες απαιτήσεις για αυξημένες ναυτικές ικανότητες. Αυτά μπορεί να είναι πλοία, υποβρύχια ή αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας ή άλλες ναυτικές ικανότητες».

Ο γγ του ΝΑΤΟ έβαλε, πάντως, το θέμα όχι μόνο στη βάση της παροχής περισσότερων μέσων, αλλά και του «πώς δουλεύουν μαζί», της περιλάλητης διαλειτουργικότητάς τους, «και σε ποιο βαθμό τα έθνη συνεισφέρουν τις εθνικές τους ικανότητες σε ένα πλαίσιο του ΝΑΤΟ», κάνοντας και έτσι σαφές ότι οι πολυδιαφημισμένες στρατιωτικές δαπάνες για τις οποίες ματώνει (και) ο ελληνικός λαός, βασικό κριτήριο έχουν την υποστήριξη των πολεμικών σχεδίων της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Θυμίζουμε, ως αποκαλυπτικό παράδειγμα, ότι στην όλη συζήτηση για την περιλάλητη αναβάθμιση των ελληνικών «F-16», η αρμόδια για το θέμα Υπηρεσία Συνεργασίας για την Ασφάλεια, του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ, έγραφε σε ανακοίνωσή της ότι η αναβάθμιση «θα συμβάλει στην επίτευξη στόχων της εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ (...) θα ενισχύσει την ικανότητα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας να υποστηρίζει το ΝΑΤΟ και να παραμένει διαλειτουργική με τις ΗΠΑ και τη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Θα βοηθήσει επίσης την Ελλάδα να υποστηρίζει επιχειρήσεις στο μέλλον, μειώνοντας έτσι την απειλή που αποτελούν οι εχθροί της συμμαχίας για τις ΗΠΑ και τη συμμαχία (...) Η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει αυτήν την ικανότητα ως αποτρεπτικό παράγοντα για τις περιφερειακές απειλές, θα ενισχύσει την εθνική άμυνά της και θα εκτελέσει αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις».

Σε ό,τι αφορά και τη «διαλειτουργικότητα» των ΝΑΤΟικών δυνάμεων, χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα της Πολεμικής Αεροπορίας της Ελλάδας που έχει αναλάβει το ρόλο «χωροφύλακα» του εναέριου χώρου της Βουλγαρίας, της Αλβανίας και εσχάτως του Μαυροβουνίου από κοινού με την Ιταλία.

Τέλος, η Ελλάδα δεν μπαίνει στο «κάδρο» των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών μόνο ως κόμβος μεταφοράς στρατευμάτων και ανεφοδιασμού δυνάμεων, ή πάροχος μέσων για τις επιχειρήσεις, αλλά και για το ρόλο που θα παίξει στην υλοποίηση των πυρηνικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ.

Αλλωστε, στις επιμέρους θεματικές συναντήσεις της Συνόδου ήταν και συνάντηση των υπουργών Αμυνας με την Ομάδα Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.

Ολα αυτά την ίδια ώρα που μια σειρά πληροφορίες και διαρροές καταδεικνύουν ότι η Αεροπορική Βάση του Αραξου έχει ξαναετοιμαστεί για την αποθήκευση και φύλαξη εκεί πυρηνικών όπλων των Αμερικανών, ενώ οι «καθησυχαστικές» διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης μόνο περισσότερη ανησυχία γεννάνε.