Με την εγχώρια Ενωση των Βιομηχάνων (IV) να απαιτεί από την επόμενη κυβέρνηση «ένα πολιτικό περιβάλλον φιλικό προς τις επιχειρήσεις» και «βήματα για την ανακούφιση των εταιρειών», γίνονται σήμερα οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Αυστρία.

Η Αυστρία είναι μία από τις πιο «επιτυχημένες» καπιταλιστικές οικονομίες στον κόσμο, που έχει από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην ΕΕ. Ενδεικτικό της «αξιοπιστίας» της αυστριακής οικονομίας είναι ότι πρόσφατα η κυβέρνηση εξέδωσε 100ετές ομόλογο (κάτι εξαιρετικά σπάνιο), καθώς το μεγάλο ενδιαφέρον των επενδυτών δημιούργησε εμπιστοσύνη ότι θα μπορούσε να πουλήσει έναν τέτοιο τίτλο μέσω κοινοπραξίας τραπεζών. Κι ενώ ο πλούτος αυξάνεται, συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια: Το 1% του πληθυσμού κατέχει το 40% της συνολικής ιδιοκτησίας, κάτι που την κατατάσσει στην πρώτη θέση της ευρωπαϊκής λίστας, με τη Γερμανία να ακολουθεί. Οι φτωχοί υπολογίζονται στο 1,5 εκατ. (18% του πληθυσμού) το 2016. Ομως άλλα 2,3 εκατ. άνθρωποι στηρίζονται στις κρατικές προνοιακές παροχές για να τα βγάλουν πέρα, διαφορετικά η φτώχεια θα άγγιζε στατιστικά το 45% του πληθυσμού (3,8 εκατ.), υπογραμμίζει η Οργάνωση Εργαζομένων (ΑΚ) που διεξάγει μελέτες για τα συνδικάτα.

Οι επισημάνσεις του αυστριακού βιομηχανικού κεφαλαίου δεν αφήνουν πολλά στη φαντασία για το τι περιμένει το λαό: «Για ένα σύγχρονο εργατικό δίκαιο χρειάζονται μεταρρυθμίσεις στον πολύ άκαμπτο εργάσιμο χρόνο, στις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις και συνολικά στο μη μισθολογικό κόστος. Μια περαιτέρω μείωση του μη μισθολογικού κόστους, τουλάχιστον στο επίπεδο της Γερμανίας, πρέπει να αποτελεί πρωταρχικό στόχο. Η μείωση των εισφορών για τις αυστριακές επιχειρήσεις έχει καθυστερήσει». Στην ίδια κατεύθυνση οι βιομήχανοι ζητούν «αλλαγές στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, δηλαδή στο σύστημα ασφάλισης της Υγείας», με «εξίσωση όλων των παροχών των ασφαλιστικών φορέων», φυσικά προς τα κάτω. «Η Αυστρία δεν έχει πρόβλημα εσόδων, αλλά πρόβλημα (υψηλών) δαπανών. Εδώ χρειάζεται διαρθρωτική, βιώσιμη εξοικονόμηση (σ.σ. περικοπές στις δαπάνες)», συμπληρώνουν.

Από τις τελευταίες εκλογές το 2013 προέκυψε ένας κυβερνητικός συνασπισμός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPO) και του Λαϊκού Κόμματος (ΟVP), με καγκελάριο τον σοσιαλδημοκράτη Κρίστιαν Κερν. Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών δίνουν νίκη στο Λαϊκό Κόμμα, του σημερινού υπουργού Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς. Στη δεύτερη θέση εμφανίζεται συχνότερα το εθνικιστικό - ευρωσκεπτικιστικό Ελεύθερο Κόμμα Αυστρίας (FPO) του Χάιντς - Κρίστιαν Στράχε, αλλά τελευταία και οι Σοσιαλδημοκράτες. Με ποσοστό γύρω στο 4% (όριο εισόδου στη Βουλή) ακολουθούν οι Πράσινοι, το νεοφιλελεύθερο NEOS (Νέα Αυστρία) και η πρωτοεμφανιζόμενη «Λίστα Πιλτς». Ως πιθανότερο σενάριο θεωρείται συγκυβέρνηση Λαϊκού Κόμματος και Ελεύθερου Κόμματος.

Στον προεκλογικό αγώνα κυριάρχησε το θέμα των προσφύγων και μεταναστών, με όλα τα κόμματα να υιοθετούν θέσεις για καταπολέμηση της «παράνομης» μετανάστευσης και περιορισμό στο άσυλο. Μια συζήτηση βολική για τον αποπροσανατολισμό των Αυστριακών εργαζομένων, που και γι' αυτούς θα ενταθεί η εκμετάλλευση. Ετσι, τα κόμματα του κεφαλαίου παρουσίαζαν τις αυξημένες ροές ως αιτία της ανεργίας. Αλλά και για την «καταπολέμηση της ανεργίας» προτάσσουν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, την αύξηση των επενδύσεων, που θα αναγκάσει το λαό να «σφίξει το ζωνάρι».

Στη γραμμή της διαχείρισης και των αυταπατών για έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό κινείται και το ΚΚ Αυστρίας, μέλος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Το Κόμμα Εργασίας της Αυστρίας, που προβάλλει την ανάγκη όξυνση της ταξικής πάλης για ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, λόγω των δυσκολιών και των περιορισμών που βάζει ο εκλογικός νόμος (συλλογή υπογραφών για υποψηφιότητες και υψηλά παράβολα) αλλά και των υποκειμενικών δυσκολιών του νεοσύστατου αυτού κόμματος, δεν θα συμμετάσχει στις εκλογές.

Τα αυστριακά κόμματα του κεφαλαίου περιγράφουν με ξεκάθαρα λόγια πού στηρίζεται η καπιταλιστική ανάπτυξη και ποιοι πρέπει να «σφίξουν το ζωνάρι»: «Μείωση του μη μισθολογικού κόστους για τις επιχειρήσεις. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας», «εκβιάζει» το Λαϊκό Κόμμα. Ολα τα κόμματα υποστηρίζουν μείωση του μη μισθολογικού κόστους της τάξης των 3 - 5 δισ. ευρώ το χρόνο και επίσης περικοπές των κοινωνικών δαπανών (4 - 5 δισ. ευρώ).

Για τις επιχειρήσεις προτείνεται νέα μείωση της φορολόγησης (από το 34% το 2005 έχει πέσει στο 25%). Λαϊκό και Ελεύθερο Κόμμα υποστηρίζουν φοροαπαλλαγή των επιχειρηματικών κερδών που επενδύονται, ενώ το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, πέρα από φοροελαφρύνσεις σε όλες τις επιχειρήσεις, μόνο για τις ντόπιες υπόσχεται αύξηση των επιδοτήσεων (π.χ. για Ερευνα) και μπόνους για κάθε επιπλέον θέση εργασίας που δημιουργείται.

Μαζί με όλα αυτά τα προνόμια για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, τα τρία αυτά κόμματα τάσσονται υπέρ μιας πιο «ελαστικής» αγοράς εργασίας και ρύθμιση των «άτυπων μορφών απασχόλησης», που είναι «αναπόφευκτες». Το 28,7% των Αυστριακών εργαζομένων υποαπασχολείται, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην ΕΕ. Μάλιστα, σχεδόν 1 στις 2 εργαζόμενες υποαπασχολείται, εξαιτίας και της μεγάλης έλλειψης ή υπολειτουργίας των βρεφονηπιακών σταθμών. Γι' αυτό και η φτώχεια είναι πιο έντονη στις γυναίκες. Το Λαϊκό και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα προτείνουν ο εργαζόμενος να προσαρμόζει το ωράριό του ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης (υποτίθεται και τις δικές του) στη λογική ενός «λογαριασμού», όπου θα συνυπολογίζονται οι ώρες εργασίας. Επίσης επιτρέπεται η εργασία έως και 12 ώρες τη μέρα. Το Ελεύθερο Κόμμα ζητά πιο απλό και πιο ευέλικτο εργατικό δίκαιο.

Εξω από το «κάδρο» των δεσμεύσεων των κομμάτων είναι οι 2,5 εκατ. χαμηλόμισθοι (στους συνολικά 4,2 εκατ.) που υποαπασχολούνται και ζουν κυριολεκτικά με μισθούς φτώχειας. Την ώρα που για τους επιχειρηματίες καταστρώνεται σημαντική μείωση του μη μισθολογικού κόστους, οι υποαπασχολούμενοι καλούνται να πληρώσουν 425 ευρώ το μήνα για Κοινωνική Ασφάλιση, δηλαδή σχεδόν το μισό εισόδημά τους.

Η πολιτική των κομμάτων για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων για εργατικά χέρια, για αύξηση των επενδύσεων στην Αφρική, για περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Για παράδειγμα, το Κοινοβούλιο ψήφισε υποχρεωτική απλήρωτη «κοινωφελή εργασία» για αναγνωρισμένους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, διαφορετικά θα κόβεται το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» που λαμβάνουν.

Ετσι, το Λαϊκό Κόμμα ζητά η μετανάστευση να μειωθεί στο ελάχιστο. Οσοι πρόσφυγες και μετανάστες διασώζονται στη θάλασσα, να επιστρέφονται σε κέντρα κράτησης στη Βόρεια Αφρική. Επαναπροώθηση όσων διανύουν τη Βαλκανική οδό προς τις χώρες της ΕΕ. Οι μετανάστες από τα κράτη - μέλη της ΕΕ να δικαιούνται κοινωνικές παροχές μετά από 5 χρόνια παραμονής τους στην Αυστρία.

Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα ζητά ελέγχους στα σύνορα της ΕΕ από το στρατό, την αστυνομία, αλλά και «εθελοντικές ομάδες πολιτών», επιστροφή των «παράνομων» μεταναστών, συνεργασία με τα κράτη της Δυτικής και Υποσαχάριας Αφρικής, κέντρο κράτησης στον Νίγηρα. Σημαντική ευκαιρία για τα αυστριακά μονοπώλια κρίνεται η διείσδυσή τους στην Αφρική, η οποία υποτίθεται ότι θα «καταπολεμήσει τις αιτίες της μετανάστευσης». Από αυτή τη σκοπιά υποστήριζει ότι «το σχέδιο επενδύσεων της ΕΕ στην Αφρική, ύψους 44 δισ. ευρώ, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο.