Φαίνεται, όμως, πως τα προηγούμενα δεν ήταν αρκετά για την κυβέρνηση Σημίτη. Και γι' αυτό προχώρησε -πρώτη απ' όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης- στην αλλαγή του «αμυντικού δόγματος» των Ενόπλων Δυνάμεων, ονομάζοντας την τρομοκρατία «εθνική απειλή» και αναγορεύοντας τον Στρατό σε εγγυητή της εσωτερικής ασφάλειας και σταθερότητας της χώρας.

Να θυμίσουμε, μήπως, ότι το γεγονός αυτό φέρνει αντικειμενικά στη μνήμη μαύρες εποχές και μέρες της νεότερης ιστορίας της χώρας μας; `Η, μήπως, χρειάζεται να θυμίσουμε, ότι, μέχρι πρόσφατα, ακόμη και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ καυτηρίαζε το ρόλο, που παίζουν οι Ενοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας και, ιδιαίτερα, η ηγεσία τους, στις εσωτερικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις της γειτονικής μας χώρας;

Κι όλ' αυτά με πρόσχημα την τρομοκρατία και την αντιμετώπισή της. Υπάρχουν, άραγε, πολλοί ακόμη, που δεν καταλαβαίνουν, ότι η τρομοκρατία είναι το φύλλο συκής και ο πραγματικός στόχος είναι οι λαοί, τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις τους;