Στο «φουλ» οι μηχανισμοί παραπλάνησης του γαλλικού λαού για να διαλέξει πρωταγωνιστή στις νέες εφόδους εναντίον του
Copyright 2017 The Associated |
Ο Μελανσόν (φωτ.) επέκρινε τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στη Συρία επειδή έγιναν χωρίς να ρωτηθεί «τίποτα και κανένας» |
Εντείνονται οι προετοιμασίες όλων των πλευρών, καθώς στη Γαλλία πλησιάζει ο α' γύρος των προεδρικών εκλογών, στις 23 Απρίλη. Η προεκλογική αντιπαράθεση δυναμώνει, ενταγμένη σε ευρύτερες ενδοαστικές διεργασίες, τόσο στο εσωτερικό της ντόπιας αστικής τάξης, όσο και γενικά στην Ευρώπη.
Ανεξάρτητα από το ποιος θα ηγηθεί της νέας κυβέρνησης, το σίγουρο είναι πως στα σκαριά βρίσκονται ήδη οι επόμενοι γύροι της αντιλαϊκής επίθεσης.
Σύμφωνα με αποτελέσματα δημοσκόπησης της εταιρείας «Ifop Fiducial», η υποψήφια του ευρωσκεπτικιστικού Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν, συγκεντρώνει 24%, ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ολάντ - Βαλς, Εμανουέλ Μακρόν, 23%, o παλιότερος επικεφαλής του οπορτουνιστικού Μετώπου της Αριστεράς (όπου συμμετείχε και το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας), Ζαν-Λικ Μελανσόν, 19%, περνώντας μπροστά από τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων Φρανσουά Φιγιόν που συγκεντρώνει 18,5%. Η δημοσκόπηση φέρεται να φτάνει το 32%.
Προηγούμενη δημοσκόπηση της «Kantar Sofres - Onepoint» έδινε 24% στους δύο πρώτους, 18% στον Μελανσόν και 17% στον Φιγιόν.
Τις τελευταίες μέρες, αρκετά αστικά ΜΜΕ εμφανίζουν τον Μελανσόν να διαθέτει «δυναμική», μιλώντας για άνοδο από 4% μέχρι 6% στα ποσοστά του και εμφανίζοντάς τον ως μια «εναλλακτική» στους άλλους υποψηφίους. Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι και ο Μελανσόν δεν διαθέτει προτάσεις παρά για την υπεράσπιση των σύγχρονων αναγκών του γαλλικού κεφαλαίου, σε ένα περιβάλλον ραγδαίας όξυνσης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.
Ενδεικτική είναι η κριτική που άσκησε στους νέους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στη Συρία, από τη Μασσαλία, χαρακτηρίζοντας την επέμβαση «ανεύθυνη» και επικρίνοντας τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντ. Τραμπ ότι προχώρησε σε αυτές τις επιλογές «χωρίς να συμβουλευτεί τίποτα και κανέναν». Θύμισε δηλαδή προηγούμενη κριτική αστικών δυνάμεων της Γαλλίας που διαφωνούν με την οργάνωση και το σχεδιασμό τέτοιων επιχειρήσεων, προφανώς διεκδικώντας περισσότερα πλεονεκτήματα και ανταλλάγματα για το γαλλικό κεφάλαιο.
Χαρακτηριστική είναι άλλωστε και η κριτική που ο Μελανσόν κάνει στο ΝΑΤΟ, μιλώντας «εναλλακτικά» για μια Διάσκεψη για την Ασφάλεια από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια. Τη Διάσκεψη αυτή συνδέει με μια «λογική προσφορά» που θα βασίζεται σε δύο αρχές: Το «απαραβίαστο των συνόρων» αλλά και «το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση», υποστηρίζοντας ότι το δεύτερο θα μπορεί κατά περίπτωση να οδηγεί και σε «αλλαγή των συνόρων», ενώ - σύμφωνα με την «Ουμανιτέ» - ως παραδείγματα έφερε την περίπτωση της Κριμαίας, αλλά και την κατάσταση που δημιουργείται στη Σκοτία. Καταστάσεις δηλαδή που δημιουργήθηκαν όχι στη βάση κάποιας λαϊκής αυτοδιάθεσης, αλλά σε σχέση με σύνθετες και βαθιές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που αφήνουν όλο και μεγαλύτερο το αποτύπωμά τους στην ευρύτερη αναμέτρηση ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.