Αρχικά να εκφράσω τη συμφωνία μου με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος. Το Συνέδριο γίνεται σε μια περίοδο έντονων εξελίξεων και στη χώρα αλλά και διεθνώς και περιγράφονται με μεγάλη ακρίβεια στο κείμενο των Θέσεων που όλοι έχουμε στα χέρια μας. Δίνουμε τη μάχη έχοντας στα χέρια μας ήδη το Πρόγραμμά μας από το προηγούμενο Συνέδριο καθώς και την Πολιτική Απόφαση, που παραμένουν, όπως έχουμε ξαναπεί, ζητήματα προς αφομοίωση άμεσα από τις γραμμές μας και γίνεται μια προσπάθεια που θέλει να ενταθεί καθώς θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των Θέσεων.

Στις Θέσεις γίνεται σαφές το ζήτημα του πώς ουσιαστικά πρέπει το κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στα βήματα που πρέπει να μετρήσουμε για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος και, κατά συνέπεια, της ΚΝΕ ως Νεολαίας του. Νομίζω είναι εμφανή τα βήματα που πρέπει να διαπεράσουν τη δράση του κάθε συντρόφου στην κατεύθυνση να κάνουμε άλματα στην ιδεολογικοπολιτική μας δουλειά στις ΚΟΒ και τις ΟΒ.

Πρώτο και σοβαρότερο ζήτημα, κατά τη γνώμη μου, το πώς θα μπει στη ζωή της Οργάνωσης η μελέτη και η περαιτέρω διάδοση των Θέσεων και πώς θα βοηθήσουμε από τη σκοπιά μας για την καλύτερη κατανόησή τους, την οργάνωση και ιδιαίτερα στους νέους συντρόφους και συνολικά το πώς θα βοηθήσουμε την Οργάνωση σε όλη αυτήν την προσυνεδριακή διαδικασία, η οποία ανοίγει δρόμους αντικειμενικά, αλλά αυτό είναι ζήτημα που κρίνεται από εμάς. Δεν αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι, για παράδειγμα, από το 19ο Συνέδριο η ΠΟ ΑΕΙ έπιασε τους στόχους στρατολογίας, γιατί αυτό δεν έγινε από μόνο του, αλλά με άξονα το γεγονός της διάδοσης, το πλατύ πολιτικό άνοιγμα που απαιτείται. Είναι αυτό που στην τελική θα μας βοηθήσει στη με καλύτερους όρους παρέμβαση στους χώρους που παρεμβαίνουμε, να μετρήσουμε βήματα στο ανέβασμα της απαίτησης για ιδεολογικοπολιτική επίθεση και στους χώρους μας, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην απαίτηση που πρέπει να διαπεράσει τις δυνάμεις μας για την οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Οι χώροι που είμαστε χρεωμένοι από το Κόμμα δεν θέλουν υποτίμηση. Νομίζω είναι ανάγκη να σκεφτούμε από καλύτερη θέση πώς θα παρέμβουμε συνολικά. Εχει ξαναγίνει συζήτηση για το πώς μάλιστα όλα αυτά τα στοιχεία των εξελίξεων που αναφέρονται στο κείμενο των Θέσεων ερμηνεύονται από την αστική τάξη στα πανεπιστήμιά μας. Συνολικά λοιπόν και μέσα από όλο αυτό το κάδρο των εξελίξεων είναι εμφανές ότι το ίδιο το επίπεδο της αντιπαράθεσης έχει αναβαθμιστεί και μέρα με τη μέρα αυτό γίνεται πιο έντονο στα αμφιθέατρα.

Το ζήτημα όμως της ισχυρής ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης στους χώρους είναι ο εξειδικευμένος καθημερινός σχεδιασμός παρέμβασης ανά χώρο. Η προσυνεδριακή διαδικασία που βρισκόμαστε σημαίνει για εμάς ότι πρέπει να ανεβάσουμε το επίπεδο της ιδεολογικοπολιτικής μας αντιπαράθεσης με σχέδιο το οποίο θα πατάει στους χώρους μας και θα έχει ως μόνο άξονα το τι θα μας μείνει μετά από αυτό, δηλαδή το να γίνουμε περισσότεροι, πράγμα που, όπως είπαμε σε αρκετές συνεδριάσεις, είναι επιτακτικό και χρειάζεται επεξεργασμένη παρέμβαση και για τη στρατολογία και προφανώς την οικοδόμηση σε έναν χώρο που δεν έχουμε δυνάμεις. Σχέδιο μακρόπνοο που η ΟΒ και η ΚΟΒ που θα το έχει, θα εμπνέει στο χώρο της και ΟΒ ή ΚΟΒ που με τον σχεδιασμό της εμπνέει, στρατολογεί. Ζήτημα είναι το κατά πόσο προσπαθούμε καθημερινά να βάλουμε στη ζωή αυτά που λένε μέσα και οι Θέσεις. Πώς στην πράξη θα κατακτήσουμε το κάθε μέλος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ να είναι σε θέση να διεξάγει αυτή την αντιπαράθεση με γνώμονα το να γίνουμε περισσότεροι, να ισχυροποιήσουμε ολόπλευρα το Κόμμα. Πώς θα μπει στη ζωή ότι τώρα μπορούμε να μετρήσουμε διακριτή αύξηση στις γραμμές μας, να αφομοιώσουμε καλύτερα τα μέλη μας αλλά και να απασχοληθούμε πιο ουσιαστικά με τη συγκρότηση της οργάνωσής μας στην ΚΝΕ, βασικό αιμοδότη του ΚΚΕ. Πώς θα κατακτήσουμε έναν τρόπο δουλειάς συνολικότερο που θα έχει ως βάση την πολύπλευρη παρέμβασή μας στη ζωή ενός, για παράδειγμα, νέου στο κομμάτι τού πώς τον εμπνέουμε, πώς τον προετοιμάζουμε καθημερινά και με διαφορετικούς τρόπους να σταθεί δίπλα μας σε μάχες, να βγάζει καθημερινά από κάθε μάχη συμπεράσματα όχι μόνο καλεσματικά σε κάποια εκδήλωση αλλά πώς κάνουμε συσκέψεις με έναν κόσμο, τον χρεώνουμε δουλειά στο πλάι μας. Με αφορμή και τον ίδιο τον σχεδιασμό που έχει το Κόμμα μπροστά στα 100χρονα, πώς θα αναδεικνύουμε μέσα από την παρέμβασή μας συνολικά τη μόνιμη αντιπαράθεση των δύο διαφορετικών κόσμων που συγκρούονται καθημερινά. Πώς συνολικά θα μπουν στον προσανατολισμό μας ζητήματα που αναδεικνύουν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού έναντι μιας σάπιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας.

Δεύτερο ζήτημα που θέλω να σταθώ και γίνεται αναφορά στο 4ο κεφάλαιο των Θέσεων, είναι το ζήτημα του κρίκου που πρέπει να αποτελούν τα Τομεακά Οργανα συνολικά στη δουλειά μας. Νομίζω ότι αντιστοιχία υπάρχει και στην ΚΝΕ και με αυτήν την έννοια, στα ΤΣ πρέπει να γίνει από εμάς μεγαλύτερη προσπάθεια ώστε να αποτελούν επιτελείο μάχης για το σχεδιασμό παρέμβασης σε έναν χώρο. Σημαντικό που πρέπει πρώτα και κύρια όλοι μας να καταλάβουμε είναι η έννοια της εξειδίκευσης. Εξειδίκευση παρέμβασης και σχεδιασμού αφορά μεν το πρακτικό κομμάτι του να μπουν στη ζωή οι αποφάσεις, αλλά έτσι μόνο χάνεται η ουσία, δηλαδή το κάθε μέλος του οργάνου να σκέφτεται περισσότερο καθημερινά τον τρόπο με τον οποίο στον χώρο που καθοδηγεί θα ισχυροποιείται καθημερινά το Κόμμα. Είναι ζήτημα πρώτης γραμμής το πώς θα καλυτερεύσουμε τη λειτουργία τους λοιπόν με την έννοια ότι έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια αλλά το πώς θα συνεχιστεί και τι χαρακτηριστικά θα πάρει ώστε τα ΤΣ να αποτελούν πραγματικά κρίκο. Δεν είναι μόνο ζήτημα θεματολογίας του οργάνου αλλά και προετοιμασίας του για τις καθημερινές μάχες που δίνει και το πώς ανταποκρίνεται το ίδιο, με την έννοια ότι καθοδηγεί δυνάμεις που ανοίγουν την πολιτική του Κόμματος στις συνθήκες που συζητάμε.

Τέλος, σημαντικό από εδώ και πέρα που πρέπει να μας απασχολεί όλους είναι το πώς όλη αυτή η προσπάθεια για την πλατιά διάδοση των Θέσεων του Κόμματος θα αντιστοιχηθεί με την ανάγκη να μετρήσουμε βήματα συνολικά στις γραμμές μας. Να σκεφτούμε καλύτερα με βάση τις ανάγκες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή τι είναι αντικειμενικό σε έναν χώρο τελικά και τι υποκειμενικό.