Κυριακή 5 Μάρτη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Με τη σημαία της εργατικής τάξης, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Δίνουν τα εφόδια όχι μόνο να κατανοούμε τις εξελίξεις σαν πληροφορίες, σαν γεγονότα, αλλά κυρίως δίνουν τη μέθοδο με βάση τις τάσεις και τη μεγάλη εικόνα της καπιταλιστικής οικονομίας για το ποια είναι η αιτία που τις κινεί και πού μπορεί να οδηγήσουν. Σε αυτή τη βάση χαράσσονται από την ΚΕ τα καθήκοντα στα οποία καλούμαστε να ανταποκριθούμε.

Από το 19ο Συνέδριο μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ηρθαμε αντιμέτωποι με νέες εξελίξεις, με βασική την κυβερνητική ανάδειξη ενός πρώην οπορτουνιστικού μορφώματος, το δημοψήφισμα, αλλά και με την όξυνση των αντιθέσεων σε διεθνές επίπεδο που είχαν ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση αντίπαλων στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας, το πραξικόπημα στην Τουρκία , το BREXIT, την εκλογή Τραμπ. Νομίζω ότι σε ένα βαθμό μπορούμε να πούμε ότι οι σύγχρονες επεξεργασίες μας, οι αποφάσεις του 19ου, δοκιμάστηκαν από τη ζωή, αποτέλεσαν τη βάση για να αντεπεξέλθουμε, να αποκτούμε την ικανότητα ακόμη και σε περίοδο ραγδαίων αλλαγών και ισχυρών πιέσεων να κάνουμε δουλειά που αφήνει μεγάλη παρακαταθήκη. Δεν είναι σωστό να το εξετάζουμε μόνο με την εκλογική συμπεριφορά. Παρ' όλα αυτά είναι χαρακτηριστικό ότι η πίεση που δεχτήκαμε το '12 ήταν πολλαπλάσια και από το '15, που κρινόταν το ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, και από το δημοψήφισμα, που κρινόταν το ΝΑΙ - ΟΧΙ. Αυτά σε ένα βαθμό δείχνουν ότι οι επεξεργασίες μας, σε συνδυασμό με την αφομοίωσή τους, ήταν ο σημαντικός όρος για να θωρακιστούμε, και φυσικά η επιβεβαίωσή τους από τη ζωή αποτελεί σήμερα όρο για να διεισδύσουμε πλατύτερα.

Θεωρώ ότι ένα από τα βασικότερα καθήκοντα το επόμενο διάστημα έχει να κάνει με το πώς θα προχωρήσει η αφομοίωση του Προγράμματος. Αυτό φυσικά αποτελεί σύνθετη διαδικασία, δεν είναι «μια κι έξω», δεν λύνεται με μια απόφαση. Νομίζω ότι μια πλευρά που χρειάζεται σίγουρα ενίσχυση είναι η μελέτη πορείας της ισχυροποίησης των επαναστατικών αρχών, τόσο μέσα από την πλούσια ιστορία του Κόμματος όσο και του ΔΚΚ, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι ξέχωρες. Σε ένα βαθμό σήμερα κατανοούμε μόνο το αποκρυστάλλωμα αυτής της πορείας, που είναι τα συμπεράσματα για τις κυβερνήσεις, τα στάδια, την επαναστατική αλλαγή. Υπάρχει υλικό στα κομματικά έντυπα (π.χ. ΚΟΜΕΠ για τη Χιλή, το βιβλίο του σ. Παπαρήγα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο), αλλά αφήνεται κυρίως στην ευθύνη κάθε συντρόφου. Ισως χρειάζεται με οργανωμένο τρόπο (εσωκομματικά αλλά και με εκδηλώσεις) να αναδείξουμε την ιστορική πείρα από κυβερνήσεις, λαϊκά - αντιφασιστικά μέτωπα κ.λπ. Μια καλύτερη δουλειά έχει γίνει όσον αφορά τα συμπεράσματα από τη δράση του ΔΣΕ, και φαίνεται ότι έχει βοηθήσει σημαντικά.

Ενα επιπλέον ζήτημα που αφορά την ιδεολογική δουλειά είναι ότι αυτή πρέπει να ενταθεί και μέσα στις γραμμές του κινήματος περισσότερο από πριν. Υπάρχει έντονος προβληματισμός στην αστική τάξη για το μείγμα, τις συμμαχίες, το χρέος, και μάλιστα οι αστοί με τα επιτελεία τους έχουν δείξει ικανότητα ο τσακωμός και ο προβληματισμός τους να γίνεται κτήμα του λαού. Για παράδειγμα το ερώτημα «Να κουρευτεί το χρέος;», που μπορεί να τεθεί σε έναν σύλλογο ή σε ένα σωματείο, δεν μπορεί να απαντηθεί με μια ατάκα, χρειάζεται επίμονη και αυξημένη ιδεολογικοπολιτική δουλειά για να μην στοιχίσει κόσμο. Η δυναμική που έχουν οι εξελίξεις μπορούν να «γεννήσουν» νέα άνοδο σε επίπεδο μαζικότητας, οξυμένες μορφές πάλης, ακόμη και έναν λαϊκό ηρωισμό που όμως θα είναι κάτω από ξένη σημαία. Επομένως είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα πώς θα χτίζεις σήμερα μια κρίσιμη μάζα που θα απορρίπτει τα αστικά διλήμματα και θα τραβάει μπροστά με τη σημαία της εργατικής τάξης.

Κάποιες πιο ειδικές πλευρές. Ενα ζήτημα που βάζουν οι Θέσεις είναι πώς θα αντιστοιχηθούμε οργανωτικά και πολιτικά με τη στρατηγική μας, πιο συγκεκριμένα πώς θα γίνουν τα Οργανα επιτελεία μάχης. Το προηγούμενο διάστημα έγιναν και οι συνδιασκέψεις, που δείχνουν θετικά βήματα, αλλά και αδυναμίες. Είναι κρίσιμο ζήτημα να ξεπεράσουμε έναν τρόπο δουλειάς που χάνεται στο καθημερινό τρέξιμο. Χρειάζεται να ανεβάσουμε πολύ τη δουλειά μας, έτσι ώστε να μπορούμε να σχεδιάζουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οικοδόμησης που θα μας ανοίγει δρόμους. Το βασικό δεν είναι η δράση αυτή καθαυτή, φυσικά και αυτή θέλει επεξεργασία, είναι όμως ζήτημα να έχεις καθαρό στο Οργανο πού θες να φτάσεις και τι βήματα θες να μετρήσεις συγκεκριμένα. Αυτό στη συνέχεια να ελέγχεται από το γραφείο της ΟΒ.

Ενα παράδειγμα είναι το πώς δουλεύουμε τις κομματικές εκδηλώσεις, πώς δεν αρκούμαστε στον στόχο να έχουν καλή συμμετοχή και καμιά φορά ακόμα και το δυναμικό μας έρχεται σαν καλεσμένο. Οταν έχει μια συναυλία, αν πεις σε 5 φίλους σου «έλα να πάμε» δεν σε κάνει διοργανωτή. Οι κομματικές εκδηλώσεις, δεν λέω οι κεντρικές, αλλά αυτές που είναι πιο εξειδικευμένες στον χώρο, πρέπει να προετοιμάζονται από την ΟΒ, να καταμερίζεται δουλειά μελέτης, να παίρνονται πρωτοβουλίες, να μπλέκεις σε αυτό και έναν περίγυρο. Να μετράς μετά πώς δώσανε όλοι οι σύντροφοι το μέγιστο, πώς διαπαιδαγωγούνται στελέχη σε αυξημένη δουλειά, πώς αφομοιώνεις πλευρές, πώς ανεβαίνει το αίσθημα υπεροχής. Σύντροφοι, υπάρχει πολύ θετική πείρα από την κομματική εκδήλωση στο Τρίκερι (ΚΟΜΕΠ 2016/5), που είναι αξιοποιήσιμη και οργανωτικά και πολιτικά. Στο συγκεκριμένο άρθρο δίνεται και η διαλεκτική σχέση που συνδέει λογικό και συναίσθημα, έτσι ώστε το δεύτερο να μην υποτιμάται σαν πλευρά κατά τη διοργάνωση παρόμοιων εκδηλώσεων.

Σύντροφοι, βαδίζουμε στα 100 χρόνια από τη μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση. Νομίζω μπροστά στον γιορτασμό έχει αξία να μπουν τα ερωτήματα: Γιατί κέρδισαν οι μπολσεβίκοι σε μια περίοδο που τα υπόλοιπα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα καταπάτησαν τις αποφάσεις της Βασιλείας και πέρασαν προδοτικά με την πλευρά της ντόπιας αστικής τάξης; Γιατί αυτή η πείρα δεν γενικεύτηκε και δεν υιοθετήθηκε από το ΔΚΚ; Γιατί σε συνθήκες ευνοϊκότερου συσχετισμού δύναμης, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν έγιναν ή δεν κατάφεραν να νικήσουν σοσιαλιστικές επαναστάσεις;

Η απάντηση βρίσκεται στο πρόγραμμα του Κόμματος και στις σύγχρονες επεξεργασίες μας, και χαράζει τα σημερινά καθήκοντα. Βρίσκεται και στο ποίημα του Κ. Βάρναλη.

Τις φορές που δεμένος πετάχτηκε απάνου, με τα δόντια να κόψει του ξένου τυράννου το λυτάρι, δεμένος βρισκόταν πάλι. Τόνε δένανε τρίδιπλα οι ντόπιοι μεγάλοι.

Τώρα η νύχτα τελειώνει... Παθοί και μαθοί, ξέρουν όταν η μαχ' η μεγάλη δοθεί, για να μη ξαναχάσουνε τη λεφτεριά τους, θ' αφανίσουνε πρώτα τα ντόπια θερία τους.


Βασίλης Πύρρος
Μέλος του Συμβουλίου Σπουδάζουσας Αττικής


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ