Στη συνέντευξή του ο δήμαρχος Πατρέων αναφέρθηκε σε ορισμένες μόνο πρωτοβουλίες της μέχρι τώρα θητείας της διοίκησης του δήμου. Αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω.

Ο Δήμος Πάτρας οργάνωσε τον Απρίλη του 2016 τη μεγάλη πορεία κατά της ανεργίας. Οκτώ μέρες πορείας αγώνα 220 χιλιομέτρων, από Πάτρα έως Αθήνα, με σύνθημα «Δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα». Που για να γίνει πράξη, κινητοποιήθηκαν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, σωματεία, συνδικάτα, φορείς, έγιναν δεκάδες λαϊκές συνελεύσεις σε γειτονιές, συναντήσεις με φορείς, επισκέψεις σε χώρους δουλειάς. Ακόμα, πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες για μεγάλες κινητοποιήσεις, ώστε να γίνει πράξη η παραχώρηση της λιμενικής ζώνης, του θαλάσσιου μετώπου της Πάτρας για χρήση από το λαό της πόλης και να φύγει από την ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ, να εξαιρεθεί από το νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, να μην παραχωρηθεί σε επιχειρηματίες.

Αλλο παράδειγμα: Ο δήμος με συνεχείς παρεμβάσεις ζήτησε και ζητά κονδύλια από την κεντρική διοίκηση για να μη σταματήσουν να παρέχονται υπηρεσίες στους δημότες, να μπορούν να γίνουν προσλήψεις προσωπικού, να γίνουν έργα υποδομής ζωτικής σημασίας, όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, διαχείρισης απορριμμάτων. Οργάνωσε κινητοποιήσεις, ακόμα και στην Αθήνα, για να μην απολυθούν συμβασιούχοι, κόντρα στους νόμους και τις αποφάσεις των αστικών κυβερνήσεων. Μάλιστα, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο έγινε παμπατραϊκή κινητοποίηση τον περασμένο Δεκέμβρη, ενώ είχαν προηγηθεί πολλές άλλες για τον ίδιο λόγο. Επίσης, ο Δήμος Πάτρας οργάνωσε και οργανώνει κινητοποιήσεις για το θέμα της κάλυψης όλων των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, για φιλοξενία των παιδιών τους σε παιδικούς σταθμούς. Πολλές ήταν οι συναντήσεις με τους γονείς των παιδιών που φιλοξενούνται στο Δημοτικό Βρεφοκομείο και τους παιδικούς σταθμούς του Δήμου, καθώς και με γονείς τα παιδιά των οποίων έχουν αποκλειστεί από τους παιδικούς σταθμούς, με στόχο από κοινού να διεκδικήσουν το αυτονόητο δικαίωμα που τους στερούσαν προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία επέβαλε ακόμα χειρότερους όρους για να μπορέσει να πάει ένα παιδί σε παιδικό σταθμό.

Ολα τα παραπάνω τι συνιστούν; Συνιστούν ένα συνολικό πλαίσιο πολιτικής στάσης που δεν μπορεί παρά να οδηγεί σε αντιπαράθεση με τους χρυσαυγίτες, που εχθρεύονται ανοιχτά το εργατικό - λαϊκό κίνημα, συγκροτούν τάγματα εφόδου ενάντια σε συνδικαλιστές, δουλεύουν για τη διάσπαση των εργαζομένων με βάση το χρώμα, την καταγωγή και τη θρησκεία, επιδιώκουν την υποταγή τους στα συμφέροντα του κεφαλαίου, φτιάχνοντας μέχρι και δουλεμπορικά γραφεία. Δεν μπορείς, λοιπόν, να λες ότι βρίσκεσαι στο πλευρό του εργατικού - λαϊκού κινήματος - και μάλιστα με έργα και όχι με λόγια - και να μην προσπαθείς ταυτόχρονα για την απομόνωση των φασιστών. Η στάση του κομμουνιστή δημάρχου δεν έχει καμία σχέση με όσους «όψιμους αντιφασίστες» πίσω από την καταγγελία της Χρυσής Αυγής προσπαθούν να συγκαλύψουν την ανοχή τους στο σύστημα και τα οικονομικά συμφέροντα που γεννάνε και τρέφουν τις ναζιστικές - φασιστικές δυνάμεις. Είναι μία συνειδητή πολιτική επιλογή, που μάλιστα έρχεται κόντρα στο ίδιο το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, που έβαλαν το λιθαράκι τους για να κάτσει στο εδώλιο ο Κώστας Πελετίδης και που φροντίζουν οποτεδήποτε η διοίκηση του Δήμου Πάτρας επιχειρεί να πάρει μια απόφαση υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών οικογενειών, να τη σταματήσουν γιατί δεν... προβλέπεται από την αστική νομοθεσία. Είναι μια πολιτική επιλογή κόντρα σε λογικές ουδετερότητας και, πολύ περισσότερο, σε λογικές που νομιμοποιούν στη συνείδηση του λαού τους φασίστες, με φωτογραφήσεις στο Καστελόριζο ή με δηλώσεις του τύπου «πρέπει να προτιμήσουμε τη σύγκλιση με τη Χρυσή Αυγή»...