Η εξαθλίωση των ντόπιων έχει απόσταση... ενός ευρώ από αυτή των εγκλωβισμένων προσφύγων. Αν και μάλλον συμβολική η διαφορά, μόνο ως ειρωνεία και μάλιστα διπλή (τόσο προς τους ντόπιους όσο και προς τους πρόσφυγες) μπορεί να εκληφθεί αυτή η σύγκριση που επιχείρησε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλας. Οπως είπε, τόση θα είναι η διαφορά του βοηθήματος προς τους πρόσφυγες από το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, με το δεύτερο να προηγείται. Κι αυτό γιατί «είναι μια τραγωδία να δώσεις στους μετανάστες περισσότερα από όσα δίνεις στους φτωχούς σου...», είπε ο υπουργός. Μάλιστα, το ποσό αυτό, πάντα σύμφωνα με τον υπουργό, εξασφαλίζει «αξιοπρέπεια στους πρόσφυγες» και επιπλέον δίνει λεφτά στις τοπικές κοινωνίες, καθώς οι εγκλωβισμένοι θα πάνε να ψωνίσουν, να ντυθούν κ.λπ. Το κυβερνητικό καντάρι της εξαθλίωσης, λοιπόν, έχει και νικητές: Αξιοπρέπεια για τους πρόσφυγες και τόνωση της αγοράς για τους ντόπιους... Ο ιδιότυπος αυτός διαγωνισμός «παροχών» επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι τίποτα δεν χωρίζει τους ντόπιους εργάτες από τους κυνηγημένους πρόσφυγες, καθώς και ότι ο εχθρός τους είναι κοινός: Οι κυβερνήσεις και οι συμμαχίες τους, που από τη μία συμβάλλουν στον ξεριζωμό και στην εξαθλίωση και από την άλλη επιδοτούν τη φτώχεια, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στην αγορά.