Το χαρτί της «αναγκαίας σταθερότητας» στην Ελλάδα επιλέγει συχνά - πυκνά να παίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα παζάρια της «αξιολόγησης». Οπως είπε η Ράνια Σβίγκου σε συνέντευξή της χτες, «ο χρόνος δεν πιέζει μόνο προς την πλευρά της Ελλάδας, αλλά πιέζει όλες τις πλευρές, οι οποίες δεν μπορούν να έχουν άλλη μία εστία αβεβαιότητας στην Ευρώπη...». Πέρα από το γεγονός ότι «σταθερότητα» για την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους συμμάχους τους σημαίνει προσήλωση στην εφαρμογή της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής, η προπαγάνδα αυτή έχει κι άλλη μια πλευρά: Ουσιαστικά δείχνει στους εργαζόμενους τον μπαμπούλα της «αστάθειας» και της «αβεβαιότητας», για να εξασφαλίσει την υποταγή τους στην πολιτική της, δήθεν στο όνομα της ασφάλειας σε μια περιοχή που βράζει. Βεβαίως, η «σταθερότητα» και η «αστάθεια» δεν εξαρτώνται από τις θυσίες που κάνουν οι λαοί για τα κέρδη των καπιταλιστών, αλλά από τις αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις, οι οποίες σήμερα οξύνονται επικίνδυνα. Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να απορρίψουν οι εργαζόμενοι τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης και να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους για να περάσουν στην αντεπίθεση.