Μετά τη «μη κατάληξη» των συναντήσεων Αναστασιάδη - Ακιντζί που έγιναν το Νοέμβρη στο Μοντ Πελεράν στην Ελβετία, αναζωπυρώθηκαν με νέα ορμή οι διεργασίες για να μη χαθεί η - όπως επιμένουν πολλά αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία - «ιστορική ευκαιρία» για μια «λύση». Την 1η Δεκέμβρη ανακοινώθηκε χρονοδιάγραμμα νέων εντατικών επαφών.

Στις 9 Γενάρη θα γίνει συνάντηση των δύο πλευρών με στόχο στις 11 να ανακοινωθεί χάρτης με συμφωνία για το Εδαφικό. Στην ίδια συνάντηση, βέβαια, θα συζητηθούν όλα τα «εκκρεμούντα θέματα» και μάλιστα «με διασταυρούμενη διαπραγμάτευση».

Στις 12 του μήνα θα ξεκινήσει «Διάσκεψη για την Ασφάλεια» χωρίς χρονοδιάγραμμα και με «την πρόσθετη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων». Εχει, επίσης, διευκρινιστεί ότι «άλλα εμπλεκόμενα μέρη θα προσκληθούν εφόσον κριθεί απαραίτητο».

Τα κεφάλαια των «Εγγυήσεων» και της «Ασφάλειας» είναι τα πιο κρίσιμα, αφού αλληλεπιδρούν με την παρουσία που επιδιώκουν στην ευρύτερη περιοχή ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Μην ξεχνάμε τη σημασία που ήδη έχει η Κύπρος στην πορεία των στρατιωτικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή (βάση γαλλικών, βρετανικών μαχητικών), αλλά και τις «ειδικές συμφωνίες» που έχουν υπογραφεί για τη χρήση λιμανιών και αεροδρομίων με χώρες όπως η Ρωσία. Ξεχωρίζει εδώ και καιρό το «ενδιαφέρον» των ΗΠΑ, που πρωτοστατούν για τη διαμόρφωση διαφόρων «εναλλακτικών» στο «σύστημα εγγυήσεων» που πλέον θεωρείται «αναχρονιστικό».

Μεταξύ άλλων, συζητιέται: Η «προσαρμογή» των τουρκικών εγγυήσεων έτσι ώστε π.χ. να διατηρηθούν «μόνο» για το τουρκοκυπριακό «συνιστών κρατίδιο». Διάφορα χρονοδιαγράμματα και «τρόποι» για σταδιακή αποχώρηση μέρους των κατοχικών στρατευμάτων, χωρίς να αποκλείεται ακόμα και η δημιουργία τουρκικής στρατιωτικής βάσης (μάλιστα αξιοποιείται το επιχείρημα ότι κανείς δεν σκοπεύει να πειράξει τις βρετανικές βάσεις). Η ταυτότητα της «πολυεθνικής δύναμης» που φαίνεται ότι θα κληθεί να επιτηρεί την εφαρμογή της όποιας συμφωνίας, για την οποία συζητιέται ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ΟΗΕ, αλλά και της ΕΕ, ακόμα και του ΝΑΤΟ.

Για την παραπλάνηση του λαού αξιοποιείται συστηματικά το «παραμύθι» της «αξιοποίησης» των υδρογονανθράκων, του μεγάλου δηλαδή φυσικού πλούτου που ήδη σχεδιάζεται πώς θα αξιοποιηθεί για τα κέρδη ισχυρών μονοπωλίων. Ο ανταγωνισμός σε όλη τη «γειτονιά» θα οξυνθεί κι άλλο, η «διείσδυση» της ρωσικής «Ροσνέφτ» στην περιοχή, με την εξαγορά του 30% του γιγάντιου κοιτάσματος «Ζορ» στην αιγυπτιακή ΑΟΖ, δεν είναι καθόλου τυχαία.

Οι εξελίξεις ήδη «τρέχουν». Ο συμβιβασμός που επιδιώκεται εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για όλους τους λαούς στην περιοχή, και τον ελληνικό. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρωτοστατεί στο αντιλαϊκό παζάρεμα, προσδοκώντας αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου του ντόπιου κεφαλαίου και εκφράζοντας προθυμία να συνεισφέρει σε συνολικότερα «βρώμικα» σχέδια των ιμπεριαλιστών. Το θέμα δεν είναι απλά να καταργηθεί το σημερινό σύστημα εγγυήσεων, όπως επαναλαμβάνει πρώτος και καλύτερος ο ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιάς, αλλά και τι θα το αντικαταστήσει. Οι συζητήσεις για «σύμφωνα φιλίας» και νέα «τρίγωνα συνεργασίας» καταγράφουν την ετοιμότητα για επιτάχυνση διαφόρων σχεδιασμών υπέρ της μίας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, εγκλωβίζοντας τους λαούς σε ακόμα πιο ληστρικές και φονικές «κόντρες» εκμεταλλευτών.

Σε αυτό το πλαίσιο έγινε μεσοβδόμαδα και η συνάντηση Τσίπρα - Αναστασιάδη, αποτυπώνοντας «έντονες» διεργασίες. Επίσης, ο Αναστασιάδης είχε συναντήσεις με υψηλόβαθμους αξιωματούχους της ΕΕ και άλλους Ευρωπαίους ηγέτες (π.χ. την Αγκελα Μέρκελ). Η Λευκωσία εξέφρασε «απόλυτη ικανοποίηση» για το αποτέλεσμα των επαφών και πρόσθεσε ότι η ΕΕ εκφράζει «ετοιμότητα για συμμετοχή στην πολυμερή διάσκεψη που θα ξεκινήσει στις 12 Ιανουαρίου», χαρακτηρίζοντας την καλύτερη ασφαλιστική δικλίδα για τον κυπριακό λαό το ότι η Κύπρος θα μείνει μέλος της Ενωσης και μετά τη λύση.