Κυριακή 18 Δεκέμβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Μπλεγμένο στη δίνη σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Μια σύντομη ιστορική αναδρομή

Ιούλης 1974: Η εισβολή της Τουρκίας εγκαινιάζει μια περίοδο ακόμα μεγαλύτερων περιπετειών για τον κυπριακό λαό
Ιούλης 1974: Η εισβολή της Τουρκίας εγκαινιάζει μια περίοδο ακόμα μεγαλύτερων περιπετειών για τον κυπριακό λαό
Η σημερινή φάση στην οποία βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι το ζήτημα είναι στενά δεμένο με την εξέλιξη σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που αφορούν τον έλεγχο του μεγάλου φυσικού πλούτου όλης της περιοχής, αλλά και την κρίσιμη γεωγραφική θέση του νησιού, που βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Το σημερινό έντονο ενδιαφέρον ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων (π.χ. ΗΠΑ) για ένα συμβιβασμό που θα «επανενώνει» την Κύπρο, όπως και η μεγαλύτερη «καρτερικότητα» που φαίνεται ότι χαρακτηρίζει άλλες δυνάμεις (όπως η Ρωσία), συνδέεται με την ανάπτυξη συγκρουόμενων επενδυτικών αλλά και γεωπολιτικών σχεδιασμών τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και συνολικά στη Μέση Ανατολή.

Μέρα με τη μέρα εντείνονται ολόπλευρα οι μεθοδεύσεις για να σκύψει ο κυπριακός λαός το κεφάλι στις «εναλλακτικές» που του σερβίρουν ως μονόδρομο οι ιμπεριαλιστές και τα επιτελεία του κεφαλαίου σε Κύπρο, Τουρκία, Ελλάδα κ.τ.λ. Είτε με την ολοκλήρωση των συνομιλιών που επιταχύνονται για μια νέα λύση με δύο «συνιστώντα κρατίδια», είτε με την αποτυχία ενός συμβιβασμού και την ενεργοποίηση «σχεδίων Β'», όπως η μεγαλύτερη ή μικρότερη ακόμα και προσάρτηση (όπως εκβιάζει η Αγκυρα) των Κατεχόμενων στην Τουρκία, το αποτέλεσμα επί της ουσίας θα είναι ίδιο, δηλαδή διχοτόμηση, ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή του νησιού σε φονικές κόντρες αντίπαλων μονοπωλίων.

Ως ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής τμήματος μιας χώρας από ξένο στρατό εδώ και 42 χρόνια, το Κυπριακό μπαίνει σήμερα σε νέα φάση όξυνσης. Σε μια περίοδο που, καθόλου τυχαία, κλιμακώνονται γενικότερες «κόντρες» στην περιοχή μας και που ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα ανασυντάσσουν δυνάμεις και επαναξιολογούν συμμαχίες, καθορίζοντας τις προτεραιότητές τους και το πώς μπορούν να καπηλευτούν την αγωνία του κυπριακού λαού για ειρήνη και ευημερία.

* * *

Το έδαφος για τη δημιουργία δύο κρατών στρώθηκε από τη δεκαετία του 1960, με την τουρκική αστική τάξη να χρησιμοποιεί μεθοδευμένα και τη δράση εθνικιστικών δυνάμεων και στις δύο πλευρές, αλλά και με τις ίδιες τις διεθνείς Συνθήκες (βλ. επόμενο θέμα) που συνόδευσαν την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, προβλέποντας «εγγυήτριες δυνάμεις» και ξένες στρατιωτικές βάσεις και δυνάμεις στην - υποτίθεται - ανεξάρτητη πατρίδα του κυπριακού λαού. Οι διαρκείς υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς οδήγησαν τελικά να έχει μετατραπεί σήμερα η πρόταση για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, που αρχικά αποτελούσε θέση τακτικής, σε θέση αρχής για μια υποτιθέμενη λύση.

Το Σχέδιο «Ανάν» έδωσε νέα ώθηση στο διαμελισμό του νησιού, άνοιξε ένα νέο γύρο σκληρών παζαριών στη νεότερη ιστορία. Η απόρριψή του (τον Απρίλη του 2004) από τον κυπριακό λαό έγινε αφετηρία νέων ενδοϊμπεριαλιστικών και ενδοαστικών διεργασιών. Στο φόντο και των νέων δεδομένων που δημιουργεί η αναιμική καπιταλιστική ανάκαμψη, ή και στασιμότητα ή υποχώρηση σε πολλές χώρες, η «λύση» του Κυπριακού σήμερα γεννά προσδοκίες σε πολλά μονοπώλια για νέες χρυσοφόρες μπίζνες, ειδικά μετά την ανακάλυψη σημαντικών ενεργειακών κοιτασμάτων στην ευρύτερη «γειτονιά» της Ανατολικής Μεσογείου.

Η ένταξη της Κύπρου το 2004 στην ΕΕ όχι μόνο δεν επιβεβαίωσε τις υποσχέσεις και προσδοκίες όσων δυνάμεων επέμειναν να βλέπουν νέους συμμάχους και υποστηρικτές για την επανένωση του νησιού. Αντίθετα. Η Κύπρος εγκλωβίστηκε ακόμα πιο βαθιά σε επιδιώξεις αντίπαλων μονοπωλιακών συμφερόντων, οι δυνάμεις αυτές μεγάλωσαν τις αυταπάτες και τη λαϊκή επανάπαυση, αύξησαν τους επιχειρηματικούς ομίλους, που συμπεριέλαβαν τον πλούτο του κυπριακού λαού στις δικές τους ληστρικές επιδιώξεις.

Το Φλεβάρη του 2014, η Κοινή Ανακοίνωση Αναστασιάδη - Ερογλου εμφανίστηκε ως αφετηρία μιας νέας, ελπιδοφόρας περιόδου συνομιλιών, ωστόσο το ίδιο το περιεχόμενό της δεν άφηνε περιθώρια για αληθινή αισιοδοξία, από την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων. Ρητά αναφερόταν σε «δύο συνιστώντα κρατίδια», που «θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση», δίνοντας παράλληλα το σύνθημα το Κυπριακό να γίνει βάση για ευρύτερα παζάρια. Καθόλου τυχαία, η τουρκική προκλητικότητα κλιμακώθηκε, με πιο χαρακτηριστική τη δέσμευση τμήματος της κυπριακής ΑΟΖ (Οκτώβρης 2014) από την Τουρκία (!), για να κάνει σεισμογραφικές έρευνες το τουρκικό πλοίο «Μπαρμπαρός» (αναγγέλλοντας ουσιαστικά σχέδια και πιθανών γεωτρήσεων).

Τον Απρίλη του 2015, αναζωπυρώθηκαν οι προσπάθειες εφησύχασης και παραπλάνησης του κυπριακού λαού, όταν με την εκλογή του κεντροαριστερού Μουσταφά Ακιντζί στην «προεδρία» του ψευδοκράτους, ουσιαστικά όλες οι πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο (πλην ΚΚΕ) μίλησαν για «θετική εξέλιξη», θολώνοντας την αλήθεια, δηλαδή ότι δεν αλλάζει η ταξική, αντιδραστική και αντιλαϊκή αφετηρία από την οποία η τουρκική πλουτοκρατία (όπως αντίστοιχα κάνει βέβαια και η ελληνική, η κυπριακή) θα διεκδικεί πλεονεκτήματα στην περιοχή.

Ο ίδιος ο Ακιντζί, βέβαια, είχε ξεκαθαρίσει ότι «ομοσπονδιακή Κύπρος» σημαίνει «δύο ίσα ιδρυτικά κράτη» και ότι το αέριο μπορεί να γίνει αιτία ακόμα και στρατιωτικής αναμέτρησης. Στην περίπτωση που τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο «δεν χρησιμοποιηθούν με λογικό τρόπο, μπορεί να αποτελέσουν στοιχείο απειλής και επιπλέον να γίνουν αιτία πολέμου, ενώ εάν χρησιμοποιηθούν συνετά, μπορεί να δημιουργηθεί μια επωφελής κατάσταση για όλους», έλεγε το Σεπτέμβρη του 2015.

Σήμερα, οι πυρετώδεις διεργασίες αποτυπώνονται στο νέο χρονοδιάγραμμα και ειδικά τη Διάσκεψη για την Ασφάλεια, που προγραμματίστηκε να ξεκινήσει στις 12 Γενάρη στη Γενεύη και έχει ήδη δώσει το σύνθημα για ένα ακόμα πιο σκληρό παζάρεμα, όχι μόνο όλων των πλευρών του Κυπριακού, αλλά και ταυτόχρονα πολλών άλλων «καυτών» θεμάτων που αφορούν την περιοχή (όπως Συριακό, Ελληνοτουρκικά αλλά και σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας). Οι οποίες, βέβαια, ούτε ακυρώνουν τις βαθιές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ούτε και μπορούν να επιφυλάξουν τίποτα θετικό για το λαό της Κύρου αλλά και όλης της περιοχής.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ