Πέμπτη 1 Δεκέμβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 9
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ
Κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης με οδηγό το... «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο»

Η τροπολογία που απελευθερώνει τη δράση των «δουλεμπορικών» γραφείων είναι ενδεικτική των νέων αντεργατικών ανατροπών που μεθοδεύουν κυβέρνηση και κουαρτέτο

Την ώρα που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ψηφίζει στη Βουλή τροπολογία, με την οποία ενισχύει τα «δουλεμπορικά» κυκλώματα των λεγόμενων «Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας» (ΙΓΕΕ), η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, μεταβαίνει στις Βρυξέλλες, για να αναζητήσει στις ευρωομάδες των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης... «συμμάχους» για την υπεράσπιση δήθεν των εργατικών δικαιωμάτων.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, η προχτεσινή ψήφιση της εν λόγω τροπολογίας για την παραπέρα απελευθέρωση της δράσης των «δουλεμπορικών» στην αγορά εργασίας, είναι μια ακόμα τροχιοδεικτική βολή για το τι εννοεί η κυβέρνηση όταν μιλάει για «υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων», για το τι και ποιους υπηρετεί η πολιτική της, όπως και για το ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο των νέων αντεργατικών ανατροπών που προωθεί για λογαριασμό του κεφαλαίου στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» του μνημονίου.

Επιβεβαιώνει στην πράξη ότι, παρά τις φραστικές της διακηρύξεις και τα κροκοδείλια δάκρυά της για τη «ζούγκλα στην αγορά εργασίας», η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη όχι μόνο να μονιμοποιήσει αυτήν ακριβώς την εργασιακή ζούγκλα, αλλά και να τη διευρύνει με νέες παρεμβάσεις, επεκτείνοντας την «ευελιξία», όπως έκανε με την τροπολογία που ψήφισε, αλλά και τα νέα μέτρα που μεθοδεύει με τους εταίρους της στην ΕΕ.

Είναι άκρως χαρακτηριστική, μάλιστα, η αιτιολογική έκθεση της συγκεκριμένης τροπολογίας, αφού σε αυτήν το υπουργείο Εργασίας σημειώνει ότι προώθησε προς ψήφιση την άρση ακόμα και του περιορισμού εκχώρησης της άσκησης δραστηριότητας ΙΓΕΕ σε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο, γιατί «η καταργούμενη ρύθμιση αφορούσε αδικαιολόγητο περιορισμό στο πλαίσιο της άσκησης της δραστηριότητας του Ιδιωτικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας», ενώ υπογραμμίζει ότι η κατάργηση της προηγούμενης ρύθμισης εντάσσεται στο συνολικότερο πλαίσιο παρεμβάσεων που αποσκοπούν «στην τόνωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, στην αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων (...) μέσω της απλούστευσης των διοικητικών διαδικασιών και της άρσης των εμποδίων στην παροχή υπηρεσιών».

Η παραπέρα ενίσχυση του νομικού πλαισίου, που κατοχυρώνει το αίσχος του «δουλεμπορίου» εργατών και την πιο στυγνή εκμετάλλευσή τους, χαρακτηρίζεται από το υπουργείο Εργασίας και την κυβέρνηση ως απλή «παροχή υπηρεσιών», για τις οποίες δεν μπορεί να υπάρχει κανένα εμπόδιο και μάλιστα αναγνωρίζει ωμά, πως οδηγός σε αυτήν την παρέμβαση είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Η αλήθεια για το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο»

Αυτή ακριβώς είναι και η στρατηγική της ΕΕ, οι περιβόητες «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» και το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο», τα οποία επικαλείται συνεχώς η κυβέρνηση, ως εγγύηση τάχα για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια μέρα που η κυβέρνηση ψήφιζε την εν λόγω τροπολογία στη Βουλή, ανώτερες πηγές του υπουργείου Εργασίας πανηγύριζαν για το «πολύ καλό κλίμα» στη συνάντηση της Ε. Αχτσιόγλου με τον Επίτροπο Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, σημειώνοντας ότι «υπήρξε σαφέστατη πρόοδος και διεφάνη η δυνατότητα για μια καλή συμφωνία στα Εργασιακά», όπως και συμφωνία ότι «η χώρα δεν μπορεί να βρίσκεται σε καθεστώς εξαίρεσης από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο».

Ηρθε, βέβαια, την ίδια μέρα επίσης, ο Μπενουά Κερέ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), να... βάλει τα πράγματα στη θέση τους, επιβεβαιώνοντας σε συνέντευξή του στον «ΣΚΑΪ», στο πλαίσιο της παρουσίας του στην Αθήνα, το τι πραγματικά είναι αυτό το... «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο»: Οπως είπε χαρακτηριστικά, τα μέτρα στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» θα πρέπει να είναι στην «κατεύθυνση μεγαλύτερης ευελιξίας στην αγορά εργασίας» κάτι που, «έχουν κάνει όλες οι άλλες οικονομίες (σ.σ. της ΕΕ) πρόσφατα».

«Και υπάρχουν απτά αποτελέσματα», ισχυρίστηκε, «από τις οικονομίες της Ευρωζώνης που άνοιξαν την αγορά εργασίας τους και δημιούργησαν περισσότερες θέσεις εργασίας. Κοιτάξτε την Ισπανία, για παράδειγμα. Δημιούργησαν μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας πρόσφατα διότι κατάφεραν να ανοίξουν την αγορά εργασίας. Αρα τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους...».

Πράγματι, τα γεγονότα μιλούν και αποδεικνύουν ότι το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» όχι μόνο χωράει αλλά επιβάλλει κιόλας για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων την εκ περιτροπής εργασία, τη μερική απασχόληση (τέτοια είναι η πλειοψηφία των «θέσεων εργασίας που δημιουργούνται»), το αίσχος της ενοικίασης εργαζομένων, το χτύπημα των συνδικαλιστικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων κ.ο.κ. Το μόνο που δεν χωράει είναι η πλήρης και σταθερή εργασία με δικαιώματα...

Από τα «mini jobs» στη Γερμανία και τις «συμβάσεις μηδενικών ωρών» στη Βρετανία έως τους αντεργατικούς νόμους «Ελ Κομρί» στη Γαλλία και «Job's Act» στην Ιταλία των συμμάχων του ΣΥΡΙΖΑ, Φρ. Ολάντ και Μ. Ρέντσι, επιβεβαιώνεται ότι η εργασιακή ζούγκλα στην Ελλάδα όχι μόνο δεν αποτελεί «εξαίρεση», αλλά συνιστά εφαρμογή της συνολικής αντεργατικής στρατηγικής της ΕΕ για μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος των εργαζομένων.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ