«Η πρόταση του ΚΚΕ ότι με ένα μαγικό τρόπο το κόστος θα το φέρουν οι τράπεζες, δεν είναι εφικτό. Το σύστημα αναδιανομής πρέπει να έχει μία ισορροπία. Δεν υπάρχει πιθανότητα να φέρει το βάρος η μία πλευρά», δηλαδή οι τράπεζες. Αυτή ήταν η απάντηση του υπουργού Οικονομίας, Γ. Σταθάκη, στην πρόταση νόμου του ΚΚΕ κατά τη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή, δίνοντας παράλληλα το στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής.

Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να απαξιώσει τις θέσεις του ΚΚΕ και μαζί τις ανάγκες του λαού, ανέφερε: «Διαφωνώ πλήρως με τον ορισμό που κάνει το ΚΚΕ στον όρο λαϊκή οικογένεια». Οπως είπε, δεν είναι «αριστερή τοποθέτηση η λαϊκή οικογένεια στην Ελλάδα να ορίζεται η οικογένεια που έχει 40.000 εισόδημα και 5.000 για κάθε παιδί, έως 50.000 ευρώ φορολογητέο εισόδημα», αλλά στα «μεσαία και μεγάλα στρώματα».

«Λαϊκές οικογένειες είναι αυτές που έχουν χαμηλά εισοδήματα, κοινωνικές ομάδες που πρέπει να προστατευτούν. Να υπάρξει κρατική αρωγή» πρόσθεσε, θέλοντας να ρίξει στα Τάρταρα τις απαιτήσεις της σύγχρονης λαϊκής οικογένειας και να κρύψει την αναντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα στη χαμοζωή που την καταδικάζει η πολιτική εξυπηρέτησης του κεφαλαίου και στις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ζήσει καλύτερα ο λαός.

Σε κάθε περίπτωση, επαληθεύεται ότι η πολιτική «αρωγής» της κυβέρνησης αφορά μόνο τους πιο εξαθλιωμένους, στους οποίους μοιράζει ψίχουλα, παίρνοντας από τους λιγότερο φτωχούς.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπουργός υποστήριξε ότι η κυβέρνηση είναι προστάτης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και ότι προστατεύει τα «κόκκινα» δάνεια για την πρώτη κατοικία, όταν με νομοθετική ρύθμιση τα παραχωρεί στα λεγόμενα ξένα «funds». Παραπέρα, εξήγγειλε ότι «επιδιώκουμε τώρα με νέα νομοθεσία που είναι υπό επεξεργασία, να δημιουργήσουμε ένα κατάλληλο πλαίσιο εξωδικαστικών συμβιβασμών για υπερχρεωμένες μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, σε αντικατάσταση του νόμου Δένδια που απέτυχε κατά την εφαρμογή του». Κι αυτό όταν η πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στη ρύθμιση των 100 δόσεων, με την οποία προσπαθεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντι στα Ταμεία και την Εφορία.

Σε άλλο σημείο, ο υπουργός επανέλαβε την κοροϊδία «περί δίκαιης ανάπτυξης», προσθέτοντας κυνικά ότι είναι αυτονόητο πως «αυτή θα εδράζεται στην κερδοφορία των επιχειρήσεων» και πρόσθεσε ότι «όλη η στρατηγική είναι να υπάρξει ανάπτυξη παραγωγική, εξωστρεφής και με χαρακτηριστικά πολύ πιο ισορροπημένης κοινωνικά ανάπτυξης».

Απαντώντας, ο εισηγητής Χρ. Κατσώτης κατήγγειλε τη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ, λέγοντας ότι «είμαστε βέβαιοι ότι το κάνετε για να προβοκάρετε την πρόταση νόμου», σημειώνοντας ότι ο υπουργός γνωρίζει ότι «η πρόταση νόμου δεν είναι ίδια για τον άνεργο, τον απολυμένο, τον αυτοαπασχολούμενο», όμως το «κάνει γαργάρα». Ενώ επισήμανε ότι το μόνο που κάνει η κυβέρνηση είναι η διαχείριση της ακραίας φτώχειας και της μιζέριας.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Σάκης Βαρδαλής, παίρνοντας το λόγο, απευθύνθηκε σε όλα τα αστικά κόμματα που αποφαίνονται ότι «η πρόταση του ΚΚΕ είναι ανέφικτη» και τους προέτρεψε να πουν μία πρόταση «για να ανακουφιστούν πραγματικά οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες», αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν καμιά τέτοια πρόταση. Σημείωσε ότι αποκρύβουν τις αιτίες για την κατάσταση της λαϊκής οικογένειας και πως ο λόγος ύπαρξης και το μόνο ενδιαφέρον αυτών των κομμάτων είναι «να στηρίζουν με νύχια και με δόντια την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων».