Τα κόκκινα φανάρια | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Τα κόκκινα φανάρια

Κόκκινο φανάρι σημαίνει στοπ στους πάντες και τα σκυλιά δεμένα. Κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα το όργανο της τάξεως που είναι επιφορτισμένο να φυλάει την τάξη και να ρυθμίζει τους κανόνες της ομαλής οδικής κυκλοφορίας. Ετσι είναι, λοιπόν, κύριε υπεύθυνε της τάξης και του νόμου, κι αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας.

Οδηγώ σχεδόν 30 χρόνια και είδαν πολλά τα μάτια μου στους δρόμους της Αθήνας... Ε, λοιπόν, αυτοί οι φυλάτορες της ασφάλτου, στο όνομα τάχα του νόμου και της εξουσίας που ασκούν, είναι κυριολεκτικά ασύδοτοι. Δεν τηρούν, δεν εκτιμούν και δε σέβονται τίποτα... Πολίτες, προτεραιότητες, ταχύτητες. Αυτά που υποτίθεται πως πρέπει να προσέχουν, να επιτηρούν και να προστατεύουν.

Κατ' επανάληψη μου έχει τύχει να βρίσκομαι σε κόκκινο φανάρι περιμένοντας ν' ανάψει κι αυτοί με το «100» ή τη μοτοσικλέτα να έρχονται από πίσω να κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς και να σε προσπερνούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, παραβιάζοντας κάθε έννοια του νόμου, κάθε κανόνα, κάθε φανάρι. Και γιατί όλα αυτά; Γιατί έχουν την εξουσία και δεν τους ελέγχει κανείς!

Αυτοί, λοιπόν, οι τόσο ασύδοτοι και ανεξέλεγκτοι όσον αφορά τα δικά τους τερτίπια στους δρόμους, μετατρέπονται αυτομάτως σε κέρβερους και σκληρούς δυνάστες, εάν πιάσουν κάποιον οδηγό που έκανε παράβαση. Αλίμονό του, καμιά κατανόηση, κανένα έλεος.

Μου συνέβη τις προάλλες κάτι προσωπικό. Κάποιος οδηγός ήρθε από δεξιά και μου έκλεισε το δρόμο περιμένοντας το φανάρι που θα του επέτρεπε να στρίψει αριστερά. Το μπροστινό φανάρι ήταν πράσινο και έδειχνε το δρόμο ελεύθερο. Κάνω, με προσοχή, έναν ελιγμό να ξεφύγω και να 'σου εκείνη την ώρα το «100» που ξαφνικά βρέθηκε μπροστά μου, παραβιάζοντας, κατά πάσα πιθανότητα, το δικό του φανάρι. Μου κάνει νόημα να σταματήσω.

Η κατηγορία ήταν πως είχα πρόθεση να περάσω με κόκκινο. Το ύφος με το οποίο με αντιμετώπισαν ήταν το λιγότερο απαράδεχτο. Σαν να ήμουνα σκουπίδι. Αφ' υψηλού και δε σήκωναν κουβέντα. Δεν καταδέχτηκαν να με κοιτάξουν στο πρόσωπο. Ζήτησαν τα χαρτιά μου και η κλήση ήταν έτοιμη. Εγώ επέμενα πως δεν είχα καμιά πρόθεση να περάσω με κόκκινο, λέγοντας τα δικά μου επιχειρήματα και επιμένοντας πως η εικόνα είναι ολοφάνερη. Και πέρα απ' αυτό, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είχα περάσει με κόκκινο. Ακόμη και πρόθεση να είχα, από πότε η τελευταία αποτελεί στοιχείο επιβαρυντικό και, μάλιστα, επιφέρει και το κόψιμο της σχετικής κλήσης. Είπα, είπα και φαίνεται πως τελικά πείστηκαν. Αλλά δεν ήταν και διατεθειμένοι ν' αφήσουν το λαβράκι να τους ξεφύγει από τα χέρια, χωρίς να του προσάψουν κάποια άλλη παράβαση. Ετσι την πλήρωσε η άδεια οδηγήσεως που είχε λήξει, μου την κατασχέσανε κι ακόμα τραβιέμαι. Μου έδωσαν και την απανταχούσα κλήση 25.000 δρχ. και τρέχα ξεμπέρδευε.

Το κόκκινο φανάρι, κύριοι της Αστυνομίας, δε σημαίνει μόνο για μας ΣΤΟΠ, αλλά - και κυρίως - για σας, εάν δε θέλουμε να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ