Πραγματοποιήθηκε προχτές, Κυριακή, το πολιτικό μνημόσυνο για τον Χαρίλαο Φλωράκη, που οργάνωσαν στο Παλιοζωγλόπι οι ΤΕ Πόλης και Υπαίθρου Καρδίτσας του ΚΚΕ, τιμώντας τη μνήμη του ηγέτη του Κόμματος που «έφυγε» από τη ζωή πριν από 11 χρόνια.

Παρά τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, κρατώντας τις κόκκινες σημαίες του Κόμματος και φωνάζοντας συνθήματα, ανέβηκαν την ανηφόρα για τον Αη Λια όπου βρίσκεται ο τάφος του και κατέθεσαν στεφάνια και λουλούδια.

Είχε προηγηθεί η εκδήλωση μνήμης και τιμής στο «Μουσείο Χ. Φλωράκης», που λειτουργεί στο πατρικό του σπίτι, όπου μίλησε ο Μαρίνος Μακρής, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Θεσσαλίας και Γραμματέας της ΤΕ Πόλης Καρδίτσας του ΚΚΕ. Αναφέρθηκε στη ζωή του Χ. Φλωράκη, σημειώνοντας ότι ήταν ολόκληρη συνυφασμένη με την ιστορική πορεία του ΚΚΕ. Οτι η δράση του αναδεικνύει την αστείρευτη λαϊκή δύναμη και πρωτοβουλία, επιβεβαιώνοντας πως όταν ο λαός αποφασίσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, μπορεί να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, να παλέψει για όλα όσα του ανήκουν. Υπογράμμισε επίσης την ιστορική προσφορά του Χ. Φλωράκη στους μεγάλους ταξικούς αγώνες, στο κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας αλλά και διεθνώς, στους αγώνες για την ειρήνη, την κοινωνική πρόοδο και το σοσιαλισμό. «Σε συνθήκες εξαιρετικά αντίξοες μετά τη μεταπολίτευση συνέβαλε να σταθεί το ΚΚΕ όρθιο μετά την 27χρονη παρανομία», υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο Μ. Μακρής.

«Παίρνουμε δύναμη, όταν τον θωρούμε να μας κοιτάζει απ' τον Αη Λια», πρόσθεσε, και συνέχισε: «Ξέρουμε πως θα μας έχει την έγνοια αν είμαστε προσηλωμένοι στο δίκιο και τις αρχές της ιδεολογίας μας. Θα κάνουμε - όπως κι αυτός - αυτό που μας λέει η κομμουνιστική συνείδησή μας. Το τιμημένο λάβαρο που πήρε εδώ στην Καρδίτσα από τον πρωτοπόρο εργάτη, τον Χρόνη, το 1928 και από τον Κορκότζιλο, ένα χρόνο μετά, με την ένταξή του στην ΟΚΝΕ, εμείς θα το τιμήσουμε».

Καταλήγοντας, επισήμανε: «Ο σ. Χαρίλαος κατέκτησε με το σπαθί του τον τίτλο του λαϊκού ηγέτη, του ιστορικού ηγέτη, και τον κράτησε μέχρι την τελευταία του πνοή. Τον δικαίωσε. Κανείς δεν μπορεί να του τον αμφισβητήσει. Πέρασε μια ζωή δύσκολη, ανέβηκε βουνά, κατέβηκε βουνά, περπάτησε φαράγγια, κοιλάδες, πεδιάδες. Χρόνια στη φυλακή και στην εξορία. Παρά τη θέλησή του, πέρασε στην προσφυγιά, μακριά από την Ελλάδα, μπήκε όμως, παράνομα, γιατί ήξερε να σέβεται τον υπέρτατο νόμο, το δίκαιο του λαού και την εντολή του Κόμματος. Πέρασε πολλές φορές ξυστά από το θάνατο. Και όμως, η ψυχολογία του ήταν σαν να έζησε μια ζωή σε ένα ίσιωμα, χωρίς δυσκολίες, ανηφόρες και κατηφόρες. Σαν να έζησε μια ζωή εύκολη και βολική. Κέρδισε τελικά την ηρεμία του αγωνιστή που νιώθει ότι έκανε το χρέος του.

Μέχρι την τελευταία του πνοή έμεινε ορθός, στητός, περήφανος κομμουνιστής, αμετανόητος για τη ζωή που επέλεξε, για το όραμα του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής κοινωνίας».