Ο σκηνοθέτης, μετά το οδικό του ντοκιμαντέρ «Sacro GRA» (2013) για την ανθρωπογεωγραφία του μικρόκοσμου γύρω από τον περιφερειακό αυτοκινητόδρομο που κυκλώνει τη Ρώμη, το Grande Raccordo Anulare - πολύ δυσκολοχώνευτο ότι το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ βραβεύτηκε με τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία - φθάνει φέτος, μέσω θαλάσσης, στο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα, την είσοδο των μεταναστών από τη Βόρεια Αφρική στην Ευρώπη. Ο Ρόζι αφηγείται τη Λαμπεντούζα μέσα από τον 12χρονο Σαμουέλε, που πάει σχολείο και του αρέσει να σημαδεύει με τη σφεντόνα του τα φραγκόσυκα και την οικογένειά του. Αυτοί μας οδηγούν στην καθημερινότητα της ζωής των κατοίκων του νησιού. Ο σκηνοθέτης έμεινε στο νησί για ένα χρόνο και προσπάθησε να μπει στους ρυθμούς του μικρόκοσμου του νησιού. Ηθελε να καταθέσει μια μαρτυρία έντιμη και να μην κάνει αυτό που κάνουν οι περισσότεροι. Πηγαίνουν στον τόπο που θα κινηματογραφήσουν με τις ιδέες τους «φιξ» μέσα στο κεφάλι και φεύγουν όταν μαζέψουν αρκετό υλικό. Ο Ρόζι ήθελε να αφηγηθεί το νησί με το δικό του τρόπο, μέσα από λήψεις σε αληθινά πρόσωπα... Η κάμερά του καταγράφει τη ζωή και το θάνατο χωρίς καμιά αισθητική απόλαυση με χαρακτήρα «κοινωνικά - ανθρώπινα - και πολιτικά ορθό».

Με τους: Σαμουέλε Πουτσίλο, Πιέτρο Μπέρτολο, κ.ά.

Παραγωγή: «Fuocoammare», Ιταλία (2016).