ΛΟΝΔΙΝΟ - ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, έδωσε χτες στη δημοσιότητα τις προτάσεις των Βρυξελλών για να οριστικοποιηθεί μια συμφωνία σχετικά με την «ειδική» σχέση που το βρετανικό κεφάλαιο διεκδικεί με την ΕΕ. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, αναγνωρίζεται ότι η Βρετανία «δε δεσμεύεται για περαιτέρω πολιτική ενοποίηση» με την ΕΕ, ενώ αναγνωρίζεται η δυνατότητα κρατών - μελών «να διακόπτουν την εξέταση μιας νομοθετικής πρότασης όταν ένας αριθμός εθνικών κοινοβουλίων (κρατών - μελών) εγείρουν ενστάσεις σε αυτό». Ωστόσο, σε διευκρινίσεις του ο Τουσκ συμπλήρωσε ότι η διαμόρφωση ενός τέτοιου «μηχανισμού» «δε συνιστά δικαίωμα βέτο και δεν μπορεί να καθυστερεί τις επείγουσες αποφάσεις» σε «περίπτωση χρηματοοικονομικής κρίσης».

Ακόμα, ο πρόεδρος του Συμβουλίου έκανε λόγο για σεβασμό «των δικαιωμάτων και των αρμοδιοτήτων» των χωρών που δεν είναι μέλη της Ευρωζώνης, μιλώντας και για «μηχανισμό» που θα επιτρέπει στις εννέα χώρες που δεν έχουν ευρώ να διατυπώνουν τις ανησυχίες τους και να λαμβάνουν τις «αναγκαίες διασφαλίσεις» επί των αποφάσεων των 19 που είναι μέλη της Ευρωζώνης. Και πάλι όμως πρόσθεσε ότι οι λεπτομέρειες λειτουργίας αυτού του μηχανισμού μένει να συζητηθούν.

Επίσης, το σχέδιο προβλέπει τη δυνατότητα της Βρετανίας να αναστέλλει για κάποια χρόνια την καταβολή παροχών σε μετανάστες από χώρες της ΕΕ, σε «εξαιρετικού χαρακτήρα περιπτώσεις εισροής εργαζομένων από άλλες χώρες».

Από τη μεριά του Λονδίνου, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, είπε πως το σχέδιο των Βρυξελλών «παρουσιάζει σημεία πραγματικής προόδου στους τέσσερις τομείς όπου το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ανάγκη από αλλαγή, αλλά μένει ακόμη να γίνει δουλειά».

Τις επόμενες μέρες τα παζάρια μεταξύ Βρυξελλών και Λονδίνου θα ενταθούν, ενόψει της Συνόδου Κορυφής στις 18/2, με στόχο έως τότε να έχει οριστικοποιηθεί ένα σχέδιο συμφωνίας. Οι «λεπτομέρειες» που μένει να συζητηθούν όπως και τα ίδια τα «ναι μεν, αλλά» που προβλέπει το σχέδιο που παρουσιάστηκε χτες είναι ενδεικτικά των συμφερόντων που συγκρούονται, δεδομένων της θέσης που έχει και θέλει να ενισχύσει το βρετανικό κεφάλαιο και του προβληματισμού που έχουν εκείνες οι αστικές τάξεις που βλέπουν αποδυνάμωση της δικής τους θέσης από μια μεγαλύτερη «ευελιξία κινήσεων» για τις εκτός ευρώ χώρες. Την ίδια στιγμή, τα παζάρια αυτά αποτυπώνουν και τις αντιθέσεις που ευρύτερα βαθαίνουν στην ΕΕ, δεδομένων και των διεργασιών στο εσωτερικό πολλών χωρών, όπου μερίδες κεφαλαίου διεκδικούν μεγαλύτερη «αυτονομία» σύμφωνα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε αστικής τάξης.